12 TOUCHES

FIRST TOUCH!

Het begon allemaal met een simpele blik, een glimlach en mijn hart was al aan het smelten. 

–Nee, nee, nee, nee! Dit kan echt niet waar zijn!

Ik schreeuwde het uit toen ik zag hoe laat het was, 8:00 a.m . Eerste schooldag en ik viel in slaap, dit moet een nachtmerrie zijn!. Ik begrijp echt niet hoe het is gebeurd, ik sliep op tijd en luisterde zelfs naar muziek om te slapen. Alles om deze dag perfect te maken, maar helaas ging het niet zoals ik had verwacht.

Met vermoeide ogen stapte ik uit mijn bed en liep gehaast naar mijn kast om het eerste wat ik zag te pakken. God, nu besef ik hoe stom het van me was om gisteravond niet goed te organiseren. Het enige wat ik nu nog hoef te doen is comfortabele, schone kleren uit mijn kast te pakken en me net zo snel aankleden als ik kan. Ik wil niet denken aan de schaamte die ik ga doormaken als ik te laat ben voor de les, argh! Dat kan echt niet gebeuren.

– Na JaeMin, ben je nog steeds hier!? Je moest al lang op school moeten zijn! – hoorde ik mijn moeder roepen vanaf de trappen en ik raak meteen in paniek.

– Mama, ik weet het! ik had mijn wakker niet gehoord!

Na ongeveer 5 minuten was ik helemaal klaar, met een witte t-shirt samen met een ribgebreid vest er omheen en onder een mooie zwaarte broek. Ik rende naar beneden met mijn rugzak op mijn rug en een paar boeken in mijn handen. Toen ik naar beneden ging, het eerste ding wat ik zag was mijn moeder met mijn broodje in een klein plastic zakje en een pakje sinaasappelsap in haar handen. Een lieve glimlach was op haar lippen, ze leek gelukkig niet boos.

– bedankt, je bent de beste

–fijne schooldag, lieverd – Ze zei op een lieve toon tegen me terwijl ze me mijn eten voor school overhandigde. Ze geef me altijd veiligheid en het enige wat ik nodig had waren een paar woorden van steun om me veilig te voelen, mijn moeder is letterlijk de beste.

Ik gaf haar kusje op haar wang, Ik pakte mijn eten en stopte alles in mijn hele zware tas. Ouh, heb ik alleen maar 15 minuten om daar te zijn en ik moet nog  de bus wachten, DAT KAN ECHT NIET! . Ik stopte erover na te denken en besloot letterlijk naar school te rennen, mijn benen begonnen haastig te bewegen en ik kon mijn hoofd er alleen maar op houden om niet te laat te komen. Helaas was dat het eerste fout, want door me niet op de weg te concentreren, kwam ik de persoon tegen die mijn hele wereld op zijn kop zou zetten. 

Ik viel op de grond net als de boeken die ik in mijn handen had, de jongen leek te zijn blijven staan ​​en ook al was het een wat harde schok, hij leek niet zo aangeslagen. Ik keek op om mijn excuses aan te bieden aan die jongen, maar toen ik hem voor me zag, zijn hand uitstrekkend en klaar om me te helpen... Ik was helemaal in shok.  Voor me stond het mooiste gezicht dat ik ooit heb gezien, met een diepe blik en een kleine moedervlek onder zijn rechte oog. Haarlokken sierden zijn voorhoofd samen met wat zweet, hij moet net zo hard hebben gerend als ik. Hij zag er zo knap en schattig tegelijk uit.

– Het spijt me heel erg, gaat het? laat me je helpen –De blondharige sprak, pakte voorzichtig mijn hand en hielp me overeind. Ik schrok op uit mijn gedachten en knikte lichtjes terwijl ik met mijn hand het vuil van mijn broek veegde.

–Maak je geen zorgen het was gewoon een ongeluk, maar ik ben erg laat.

– Oh ja, Laat me je helpen met je boeken en-...

Ik schudde snel mijn hoofd voordat ik kan uitspreken, bukte me om mijn boeken van de vloer te pakken, maar op dat moment ontmoetten onze handen elkaar. Ik voelde mijn wangen branden van schaamte, hij zou ook mijn boek oppakken en we stootten alleen onze handen. Ik reageerde snel en nam mijn hand daar weg, hij giechelde gewoon en gaf me vriendelijk mijn boeken. Hij had niet alleen mooie ogen, maar ook zijn glimlach. Ik zag hoe zijn ogen de vorm van een halve maan aannamen als hij lachte en dat leek me eerlijk gezegd best schattig. Wacht ... BEN IK DIT ECHT DIT HELEMAAL AAN HET DENKEN?! nee, nee, nee, ik moet me concentreren, ik ben te laat en ik wil de eerste les niet missen.

–Heel erg bedankt, ik moet gaan. 

Ik schonk hem een ​​kleine glimlach voordat ik mijn spullen pakte en naar buiten rende, dat kostte me wel wat tijd en bovendien zette het gekke gedachten in mijn hoofd. Het kostte me slechts ongeveer 5 minuten om op school te komen en ik haastte me naar mijn klaslokaal, toen ik aankwam, ging ik naast mijn beste vriend Mark zitten en hij keek me alleen maar bezorgd aan, waarschijnlijk vanwege hoe bezweet ik was en hoe ik probeerde op adem te komen.

–Zoooo ... gaat het? heb je net een hele wedstrijd gerend of zo?

– Hou je mond, ik stond super laat op en ik had maar een paar minuten om te komen, bovendien kwam ik in botsing met een persoon en dat zorgde ervoor dat ik mijn tijd het meest verspilde.  –Zei ik terwijl ik mijn rugzak op de grond zette en mijn boeken op mijn bureau, ik ging op mijn stoel zitten en slaakte een zucht. Vandaag was de dag niet goed begonnen en eerlijk gezegd voel ik me te moe om het geplaag van mijn vriend te horen.

– Rustig, ik heb echt leuke nieuws voor je. –Ik keek hem nieuwsgierig aan terwijl ik mijn armen vouwde en beetje dichtbij kwam om hem mijn volledige aandacht te geven.

–Oké kijk, je weet dat elke jaar komen nieuwe mensen naar deze school, toch? Maar vandaag is een van de beste leerlingen gekomen en alle meisjes zijn helemaal gek geworden.

Ik kon niet anders dan lichtjes grommen, trok mijn hoofd naar achteren en bedekte mijn gezicht met mijn handen. God, moest dat goed nieuws zijn? Ik voelde me nooit erg aangetrokken tot de meisjes in mijn salon en het kon me duidelijk niet schelen of er een nieuwe jongen kwam en 'ze gek maakte'. 

– Mark, het boeit me echt niet als een nieuwe leering komt en-...

– Oh, kijk! Daar is die jongen! –Zei de bruinharige opgewonden toen hij opstond van zijn stoel en met een glimlach op zijn gezicht naar het raam wees.

Nieuwsgierigheid won me en ik draaide me om om naar de nieuwe jongen te kijken, maar zodra ik zijn gezicht zag, voelde ik een rilling door mijn hele lichaam gaan. Dat is de zelfde jongen die ik tegenkwam op weg naar school! Dit kan niet waar zijn.

Ik zag hoe alle meisjes om hem heen opgewonden waren om hem te zien en hij bleef maar een beetje haastig lopen, hij was zeker te laat voor zijn klas.

God, dit wordt een hele lange dag...