AFFLICTION OF LIFE

CHAPTER- 7

Di ko alam ang nararamdaman ko namamanhid ang buo kung katawan.at nahihilo.kung hindi ay nauntog na ako sa manobela.Hindi ko na talaga kaya ang naramdaman ko. Ganun nalang ang gulat ko pagka angat ko ng tingin sa harapan ng salamin ng sasakyan ko sapagkat huli na ang lahat. Nabangga ko ang isang babae.

Dali dali kong hininto ang sasakyan at parang nawala ang naramdaman ko bigla dahil sa nangyari.
Naliligo na ito sa kanyang sariling dugo. Hindi ko mapagkaila na alam kong malakas ang pagka bundol nito.
Iyak lang ako ng iya habang sumisigaw at humihingi ng tulong.

Jillian. Hello hon anjan ka pa ba??
Tinignan ko lang ang selpon na hawak parin ng babae. napatakip nalang  ako ng bibig habang umiiyak.
"Anong nagawa ko" pahikbi kong tugon.

Hon okay ka lang ?anong nangyari? sinong  kausap mo bat parang may umiiyak hon?
sunod sunod na tanong neto. Pagpatuloy sa pag sasalita sa selpon.
Akma ko na sana itong sasagutin pero bigla na lang sumakit ang ulo ko at nandilim ang paningin hanggang sa nawalan ako ng malay.

Unang tumambad sa akin ang nakakasilaw na liwanag ng ilaw pagkagising ko dahilan para mapapikit ulit ako at dahang dahang nag mulat muli medyo malabo pa ng una ang aking naaninag  hanggang sa luminaw na. iginala ko ang paningin ko sa paligid isang purong puti ng kwarto ito na batid kong Hospital.
Tanging maliit lang na kabinet at mesa sa tabi ng kama ko at di gaano kalakihang sofa kung saan natutulog si papa ang tanging gamit sa loob ng kwarto at meron pang isang pinto na sa tingin ko ay Cr katabi ng sofa.

Dahan dahan kong inalalayan ang sarili para maupo.

Achhh. Bahagya akong napasigaw  at napahawak sa biglaang pagkirot ng ulo ko dahilan para magising si papa.

At agad na dumalo sa akin.

Anak ayos ka lang? Anong masakit? nag alalang tanong nito.
Umiling lang ako at ngumiti ng tipid.

Anong nangyari? Tanging natanong ko nalang.

Magpahinga ka na muna anak. Alam kong umiiwas lang ito.

Dad. Pagsusumamo ko. Kaya napa buntong hininga na laman ito.

Hindi ko din alam eh. ngumiti muna sya ng tipid sa akin bago nag patuloy sa pag sasalita. Tinawagan nalang ako ng isa sa mga staff dito. Siguro sa I.D ng wallet mo nakuha. At tumango naman ako. Pagkarating ko kanina may mga police na dito sa emergency room ka palang. agad akong kinabahan pagka sambit nya.
Agad na nag sink in sa utak ko ang nangyari at biglang kumirot muli ang ulo ko dahilan upang indain ko muli at nagsisigaw sa sakit.

Anak wag mo munang isipin ang nangyari magpahinga ka na muna. Nagpapanik nitong sambit. At tumawag ng doctor.

Nagising nalang ako habang humahawak pa sa ulo at inaalalayan ang sariling maupo iginiya ko ang paningin sa paligid ngunit walang tao wala si papa.
Tatayo na sana ako para mag banyo ng maka rinig ako ng ingay sa labas na nagsisigawan.

Di ko naman ito pinansin dahil di naman ako chismusa no.
Ngunit ganun nalang ang gulat ko ng bigla nalang kumalabog ang pinto na tila may nag pupumilit na makapasok agad akong kinabahan sa nangyayari baka baliw to dahil sa narinig kong nagsisigaa kanina.
Bubuksan ko na sana ang pinto. ngunit di paman ako naka baba ng higaan ko ay tumambad na ang isang lalaki na inaawat ng dalawang gwardiya, ni papa,
at Nash. lumapit naman sa akin ang dalawang kaibigan ko.Di naman ako nakagalaw sa kinauupuan ko sa pagkabigla.
Si Emman. Nanlilisik at masama itong nakatingin sa akin.
Kabado naman ako dahil di ko alam ang nangyayari.
Magtatanong na sana ako pero..

Walang hiya ka pinatay mo ang mahal ko pinatay mo Elly.! Pagsigaw nya at pilit kumakawala sa mga gwardiyang pumipigil sa kanya. Akala ko mabait ka criminal ka pala! Nagaalab sa galit na sambit nito. di ko man mapagkaila kitang kita ko ang pamumuo ng luha sa kanyang mga mata na punong puno ng sakit, puot at galit at paghihinagpis.
halos nanigas ang buo kong katawan sa kinauupuan ko. tumutulo na rin ang mga luha sa mga mata ko.
Binigyan nya ako ng nagbabantang tingin bago inakay ng mga gwardiya at kaibigan nya.

Besssy.. sambit ni Jemayy at agad hinagod hagod ang likod ko. Tumabi naman sa kin si Limer pagkasara nya ng pinto. sinusuklay suklay din nito ang buhok ko.

Napahagulgul nalang ako sa bigat ng nararamdaman ko.
Niyakap nalang ako ng kaibigan ko. Swerti ko parin mabuti nalang at pinuntahan nila ako para damayan.
Agad akong kumalas sa pagkakayakap sa kanila at pinunasan ang luha gamit ang laylayan pa ng damit ko. Or should I say hospital gown.

Salamat. :) tangi kong nasabi at ngumiti ng tipid.

Wag ka ng mag cry girl sige ka. You become ugly. kunwaring pananakot ni Limer na akala mo ay bata ang tinatakot.

Kaya nga Bess mag kaka wrinkles ka nyan. sigunda naman ni Jemay. Napangiti nalang ako ng bahagya. Alam kong biro at pinapangiti lang nila ako kahit papano ay maibsan ang nararamdaman ko.

Im so thankful to have a friends like them na makukulit kahit sa ikli pa lang kami ng panahon nagkakilala ay alam ko at ramdam kong tunay.

Pano niyo nga pala nalaman na nandito ako? Tanong ko.

Hello bess tsismusa kaya tong si Limer, remember?  Pang eechoss ni Jemayy.

Hello too huyy babaita ikaw kaya tong nagbalita sa akin. Bawi ni Limer.

Huyy Bakla! ikaw tong sabi mong puntahan natin sa bahay si Nikki no. pambabara ni Jemayy.

Ikaw kaya!
Ngekk ikaw
Ikaw
Napafacepalm nalang sa kakulitan ng dalawa imbis na maestress ka sa life mo ma estress ka sa kanila. Napahinga nalang ako ng malalim na walang mapapala sa dalawang to.

Natigil lang sila pag babangayan ng mapansin ang pananahimik ko kasabay non ang pag pasok ni papa kasama ang doctor at isang nurse.
Agad namang umalis sa tabi ko ang dalawang asungot at tumabi para matignan ako ng doctor.

Nagising nalang ulit ako sa liwanag na sumilaw sa aking mata na nag mula sa bintana.

Ayy sorry bess nagising yata kita. nahihiyang tugon ni Jemay nginitian ko lang ito inilingan. Binuksan nya pala ang bintana ng room ko para daw makapasok naman ang hangin galing daw sa labas kahit di na daw fresh. Natawa nalang din ako sa nasabi nito.
Pumihit nalang ako patalikod at nag taka kung bat si Jemay lang ang kasama ko.

Nasaan sila? Tanong ko.

Ahh si tito nag aayos ng discharge paper mo mamayang tanghali. Sagot nya.oo nga pala sabi ng doctor kahapon pwedi na akong lumabas iwasan ko lang daw ang ma stress. Si Limer naman maaga pang umalis para mag report sa opisina. nilingon ko naman sya at  pinagkunotan ng noo dahil linggo naman ngayun. At agad naman nyang nakuha ang facial expression ko.
Wag kang mag alala tinawagan naman muna namin si manager Xi.
Napatango nalang ako at sumandal sa headbord ng kama.

napasulyap naman ako sa wallclock na naka sabit sa taas ng pinto. 9am palang naman.
Pabalik na rin yun siguro. Dagdag nya na ngayon ay naka upo na sa maliit na mesa katabi ng kama ko.
Nagugutom ka ba? Tanong nya at umiling naman ako dahil wala akong gana.
Huminga muna ito ng malalim bago mag salitang muli.

Walang akong gana. Walang gana kong sagot.

Anong walang gana huyy nikolah magtatampo ako. di mo pa alam kung pano ako mag tampo.  Banta nya.

Wala naman akong ginawa kundi pilitin ang sariling kumain.
binalatan nya din ako ng prutas at pinag templa ng gatas.
Nakonsensya tuloy ako dahil pinag alala ko sila.
Lalong lalo na si papa.
Ang laki ng problema nya ngayun dahil sa nangyaring ginawa ko.