Do I Deserve to be happy??

Chapter 1

Pinag-mamasdan ko Ang mga kapatid ko habang natutulog. Napaka anghel Ang mga mukha pero pag nagising parang mabangis na lion.

Iniisip ko mga ginagawa nila sakin
Oo masakit, Yung pag sasampal, pag bobogbog, pamamalo,

Pero tinitiis konalang,kase?sino ba Naman ako para mag reklamo diba?
Kase alam nyo Yun Yung kahit na nasasaktan ka pero kapag may problema ikaw Yung sosolusyon

Yong feeling na kapag kailangan ka lang nila nakikita, kapag kailangan kalang nila minamahal pero kapag wala Kang silbi para ka nalang basahan na pag bubuhatan Ng kamay

Na alala ko nanaman Ang trahedya.
Dahil sa trahedya nayan nag bago pakikitungo Ng mga kapatid ko at Ng mama ko

Hindi ko Naman sinadya e
Ayaw ko din mangyare Yun
Hindi ko Naman alam na mangyayyare Yun

Ede Kung alam ko man lang Sana,
Sana ako nalang DBA?

Flashback

Nag away kami Ng kuya ko ngayun dahil sa Kung sino Ang mag huhugas Ng pinggan

Ng di ko inaasahan na mababasag iyong paboritong pinggan ni mama kaya natakot ako

Hanggang sa dumating pa iyong tatlo ko pang kapatid na lalaki

Yung isa sinampa ako
Yung isa sinontok ako
Yung isa sinabinutan ako

Syempre ako Hindi ako papatul kase mga kapatid ko Sila kahit gaano ka sakit lahat Ng gagawen nila sakin ay tatanggapin ko kase mahal ko Sila

Hanggang sa pinag tulungan na nila akong Saktan,

Natigil lang Ng sumigaw si papa
Ako tumakbo ako Ng tumakbo kase ansakit na, ayaw Kong Makita ako ni papa na umiiyak kaya tumakbo ako Ng tumakbo

Hanggang sa hindi Kona narinig boses nila

Ng Hindi ko namalayan nasa gitna na pala ako Ng kalsada at may dadaang rumaragasang truck kaya..

Pero isang kamay Ang nagtulak sa akin sa gilid

Laking pasalamat ko dahil Hindi pa ako namatay pero..

Pero Ng tignan ko Ang kalsada andoon si papa ..andon si p-papa.

"Papa" sigaw nila kuya
"Hon" si mama

Lumuhod ako Kay papa Ng tumutulo Ang aking luha..Hindi ko Alam Ang gagawen ko kundi Ang umiyak Ng umiyak

Nahiwalay lang ako Kay papa Ng itulak ako nila mama

"Lumayas ka dyan , wag na wag Kang lalapit , mamatay tao ka, h*yup ka!!!!"
Sigaw ni mama

"Wala Kang kwenta"dagdag nya

Ng sinubukan Kong lumapit ay dumapo Ng Ang kanyang kamay sa aking pisngi

"Wag Kang lalapit Sabi na e, lumayas ka wag Kang mag papakita sakin Kong ayaw mo pang mamatay " sigaw ni mama

Kinabukasan Ng inuwe na si papa galing morgue ay Hindi ako pinalapit ni mama dahil ako daw nag pumatay sa kanya kaya wlaa akong ginawa kundi mag mokmok sa isang tabi

At Ng mailibing na si papa Hindi pa ren ako ipinasama ni mama sobrang sakit kase hindi ko man lang masilayan si papa sa huling sandali

End of Flashback

I was 7 years old that time ngayun ay 14 years old na ko.
Ako nga pala si Lalyn Ramos

Muli Kong sinulyapan Ang mga kapatid ko . Ang laki na Ng pinagbago nila
Kung noong maliliit pa kami ay Kung ituring nila ako ay prinsessa ngayun ay isnag alipin Ang tingin nila

Nag iisa lang akong babae
Akala ko noong sa napapanood ko sa Tv ay kapag nag iisang babae dapat alagaan, ingatan ,at mahalin pero sa kalagayan ko ngayun napakahirap

Mahirap Lang kami kaya siksikan kami dito sa isang kwarto
Kaya Malaya ko silang namamasdan sa kanilang pag tulog

________
A/N hi po huhu naka 570 words ako jan mga mareee kaya Sana Naman support nyu ko huh?? Vote!!Vote!! Iloveyou mga mareee

Add me in fb; Lhalhen Ramos
Ig; lenlen_qt

Mga mareeeeee support nyu ko huh
/Follow me and I follow you back/

Thank you sa pag babasa btw chapter 1 palang Yan kaya support nyo ko para ganahan akong mag sulat

ILO