Never Forget

Chapter 8

Mystique POV

Nakwento ko na kay Yobiro ang lahat ng tungkol sa issue, sabi niya hinahanap niya rin ako

"Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon, sa Thursday ang interview saakin hindi ko alam kung anong isasagot ko" turan ko naman at napayuko sa lamesa

Kasalukuyan kaming nandito sa coffee shop na pagmamay ari niya

"I'm willing to pretend as your boyfriend para matakpan ang issue" nagpalaki naman aking mata sa sinabi niya

"Actually diba that day nasabihan pa kitang manyak, sorry doon huh ambait mo pa naman" napayuko na lamang ako

"No it's okay, lasing din kase ako that time kaya kita biglang niyakap... So how about the deal?" sandali akong natahimik

Kung ipapakilala ko siya as my boyfriend in public makakatulong iyon dahil hindi sila magiisip ng kung anong masama, kung itatanggi ko naman baka kung anong issue pa ang ibato saakin

"Deal, sa thursday go to Merrill's theater doon gaganapin ang interview and you will pretend as my boyfriend" nakangiti kong turan

"Pero ano namang makukuha kong kapalit kapag tinulungan kita?" Aba! Akala ko mabait ito gusto pa ata ng kapalit

"A-ah babayaran kita?"
"I have alot of money." He directly said

"Uhm... free vip seat for my upcoming concert?"
"I'm too busy doctor ako sa St. DSG hospital."

"Autograph ko?"
"Talking with you rightnow is already an opportunity kaya hindi ko na kailangan ng autograph"

"Kahit ano nalang, whatever you want i'll try my best to grant it" siguro naman hindi malaki ang gusto niyang kapalit?

"Hmm... Okay deal, btw feel free to visit here at my cafe lahat ng bibilhin mo na coffee free nalang" tumango na lamang ako sakanya at ngumiti

My phone suddenly vibrate kaya tinignan ko ang narecieve kong message, galing ito kay Jarem

From: Remtite
Yvon, pumunta ka dito may sasabihin ako

Nag thumbs up nalang ako at tumayo sa kinauupuan

"I need to go, thankyou for your time at sa panlilibre saakin... I enjoy it" ngumiti naman ito pabalik

"I'm glad, bye have a great day!" Tumango ako at umalis

Bumalik na ako sa kotse, kanina pala nagkagulo sa SM dahil doon sa pinost ko... marami daw pumunta para bumili ng damit na iyon at nagbabakasakali na nandoon pa ako

pati ang mga bodyguards ko nag alala daw lalo na si Mr. Jang

"Nako ma'am akala ko kung anong nangyari sayo kanina" napatawa naman ako ng mahina sa sinabi ni Mr. Jang

"Let's go to Rousvreil company" tumango ito at pinaandar na ang makina

Mr. Jang is super kind to me,
actually nakita ko lang talaga siya sa kalsada, pinaalis daw siya ng asawa niya sakanila dahil wala itong nabibigay na pera kaya pinagtrabaho ko siya saakin

ngayon natutustusan niya na ang kanyang pamilya sa pang araw-araw na pangangailangan

my phone suddenly vibrate kaya tinignan ko ang mensahe

"Your smile are only mine" ito nanaman yung nagtetext saakin, nagpalit na ako ng number pero nakakapag text parin siya saakin

hindi ko nalang siguro ito papansin.

:)