ඒ ඇස් .... ඒ කොළ පාට ඇස් ....
ඒ ඇස් මට පළවෙනියටම හම්බුණේ මං පොඩි කාලේදී . හරියටම අවුරුදු අටක් නවයක් ඇති .
මං එදා හිටියේ කන්න දෙයක් ගේන්න කඩේට යන ගමන් . තාත්තා එදා උදේ අම්මා එක්ක රණ්ඩු වෙලා මාවත් තල්ලු කරපු නිසා මාත් හිටියේ ටිකක් අමාරුවෙන් . ඒත් අම්මගෙ අතත් තුවාල වෙලා තිබ්බ නිසා මටම කඩේ යන්න වුණා .
මට සමහර වෙලාවට අම්මත් එක්ක මාර තරහක් යන්නෙ . අම්මා මායාකාරියක් වෙලත් එයා තාත්තා එයාටවත් මටවත් කරන කරදරවලට මොකුත් කරන්නෙ නැත්තේ ඇයි කියලා මට තේරෙන්නෙ නෑ . අනික තාත්තා මගල් කෙනෙක් * . මං දවසක් අම්මගෙන් මේ ගැන ඇහුවා .
" අම්මෙ ඇයි ඔයා තාත්තගෙන් බේරෙන්න හදන්නෙ නැත්තෙ ? ඔයාට පුළුවන්නෙ මන්තරයක් කියලා බේරෙන්න "
මගේ අම්මා මහලොකු දක්ෂ මායාකාරියක් නම් නෙවෙයි . ඒත් එයාට මන්තරයක් කියලා බේරෙන්න පුළුවන් කම තිබ්බා .
අම්මා අමාරුවෙන් හිනාවුණා . " දරුවෝ , ඒක හිතන තරම් ලේසි දෙයක් නෙවෙයි . අනික මේක මගල් ගමක් . අපි මායාකාරයෝ විදියට ගොඩක් ආරක්ෂා වෙන්න ඕනේ . අනික .."
" අනික මොකක්ද ? "
" අනික මං තාත්තට ආදරෙයිනෙ දරුවෝ . තාත්තත් අපිට ආදරෙයි කියලා මං දන්නවා "
මට හැබැයි ඒ කතාවනම් තේරුණේ නෑ . ආදරෙයිනම් ඇයි අපිට වද දෙන්නෙ ? මාත් කාටහරි ආදරේ කළොත් මටත් වේදනා විඳින්න වෙයිද ? මඩලේ කාරයෝ ඔක්කොම මෙහෙමද ?
ඔය වගේ දේවල් හිත හිත පාර දිගේ ඇවිදන් යද්දිම සෙල්ලම් පිට්ටනිය ගාවදී බෝලයක් ඇවිත් මගේ ඇඟේ වැදුණා .අර වැදිලා තිබ්බ තැන් එතකොටම ආයෙත් රිදෙන්න පටන්ගත්තා .
" ආ අමුතු කොල්ලෝ ! "
" අර ජරා ඇළ ළඟ තියෙන ජරා ගෙදර ඉන්න ජරා කොල්ලා "
කමක් නෑ . ඔය වගේ කතා හැමෝම කියනවනේ . මට ඕවා අහලා පුරුදුයි . අනික ඔය මඩලේකාරයෝනම් කොහොමත් මෝඩයිනේ . මගේ ඇඟ පොඩිවෙලා වගේ දැනුණ නිසා මං ආයෙමත් කඩේ පැත්තට යන්න හැරුණා . ටිකක් නිදාගත්තොත් හරියයි . ඒත් මං අද අම්මා දුන්න අඳුරු මායා පොත කියවලා ඉවර කරන්න ඕනෙ .
YOU ARE READING
★彡 αℓωαуѕ 彡★ | ˢⁿⁱˡʸ
Fanfictionහැරී පොටර් | සිංහල " ආදරයක් මලක් වගේ පරවලා ගියත් ඒ මලේ රේණු ඈතට පා වෙලා යන්නේ තවත් ආදරේ අරගෙන . ඒ මලේ තිබ්බ ආදරේ තවත් බෙදිලා යන්නේ හැමෝටම ඒ ආදරේ ගැන කියක ගමන් "