in love with my brothers best friend.

De bevalling

Pov Evi:
Ik ben vandaag 40 weken en 4 dagen zwanger en vannacht zijn mijn vliezen gebroken. Ik liep naar de wc en opeens voelde ik allemaal water langs mijn been lopen. Ik rende meteen naar de slaapkamer van Rob en Jamie om ze wakker te maken. Ja ik woon samen met Loa tijdelijk bij Rob en Jamie, ik kon gewoon niet alleen wonen. Ze hadden gelukkig nog genoeg ruimte voor mij Loa en de baby.

Ik lig nu in het ziekenhuis en Jamie is bij me en die blijft gelukkig ook bij me. Loa is samen met Rob thuis. Met Loa gaat het gelukkig de laatste tijd steeds beter. In ieder geval beter dan met mij. Ik kom de dag niet door zonder te huilen, ik mis matthy gewoon zo erg ik kan niet zonder hem. Ik merk dat de tranen weer over mijn wangen rollen.

'Hallo eef gaat het?' Ik word uit mijn gedachte gehaald door Jamie. 'Huh wat?' Vraag ik verbaast. 'Gaat alles goed je bent aan het huilen.' Zegt Jamie terwijl ze mijn hand pakt. 'Jamie ik kan niet. Hoe moet ik voor hem gaan zorgen?' Ja ik krijg een dus jongetje en dus geen meisje wat matthy dacht. 'En ik kan het al helmaal niet zonder matthy en ik heb ook nog een ander kind waar ik voor moet zorgen.' Zeg ik huilend. 'Het komt goed evi ik ben er voor je Rob is er voor je, je ouders matthy zijn ouders iedereen is er voor je, alles komt goed geloof me hoe moeilijk het ook is.' Stelt Jamie me gerust terwijl ze me knuffelt.

'Evi ik ben even naar de gang Rob belt me.' Zegt Jamie na een tijdje. Ik knik en Jamie loopt weg. En daar lig ik dan alleen in een ziekenhuisbed te bevallen zonder de vader van het kindje. Bij die gedachten ontstaan er weer tranen in mijn ogen. Waarom is het leven zo oneerlijk van alle mensen op deze hele facking aarde mijn man. Die één kind heeft en de tweede er bijna is. Die de beste vriendengroep had die je maar kon wensen. De beste familie. En hij had mij. Maar blijkbaar waren we toch niet goed genoeg samen voor deze wereld anders hadden we hier samen gezeten. Maar ik weet dat hij van boven meekijkt en trost op me is.

Ongeveer 5 uur later doen de weeën echt zoveel pijn. Ik hou dit niet meer heel lang vol.

'Evi ik heb goed nieuws je mag beginnen met bevallen.' Zegt de dokter die binnen komt lopen. Ik kijk Jamie met een angstige blik. 'Je kan het Eef echt waar.' Stelt ze me gerust. 'Nee ik kan het niet. Niet zonder matthy.' Zeg ik huilend. 'Evi je moet wel. Zeg nou is tegen jezelf dat je het wel kan. Als je steeds maar blijft zeggen dat je het niet kan schiet het ook niet op, want je hebt geen keus Eef. Het moet.' Zegt Jamie met een strenge toon. Ik schrik van haar reactie maar ik weet dat ze gelijk heeft.

'Ik kan het wel.'

5 minuten later staan er verschillende dokters om me heen die allemaal dingen tegen me zeggen. Maar ik luister er niet naar, ik denk aan de woorden die matthy tegen me zij tijdens de bevalling van Loa.

'Oké evi bij de volgende wee geef je alles wat je hebt en dan is hij er.' Hoor ik een dokter zeggen. Ik kijk naar Jamie aan die langs me zit en mijn hand vast heeft. 'Je kan het Evi, kom op.' Zegt ze. Ik voel de volgende wee komen en ik geef alles wat ik heb. En ja hoor daar is ons zoontje.

Hij wordt op mijn borst gelegd en mijn tranen blijven maar over mijn wangen rollen. Wat lijkt hij toch op matthy misschien nog wel meer dan Loa. 'En hoe heet deze kleine jongen?' Vraagt de dokter. Ik haal even die adem. 'Luca Matthy het lam.' Zeg ik trots en huilend tegelijk. Ik vond het eerst best moeilijk om mijn zoontje naar mijn man het vernoemen, maar Rob zij dat ik het moest doen.

Ik kijk langs me en zie ook bij Jamie te tranen over haar wangen rollen. 'Matthy zal trost op je zijn.' Zegt ze huilend. Ik knik en kijk trots naar mijn zoontje Luca.

'Ik wil Loa zien.' Zeg ik ongeveer één uurtje later. 'Wil je Rob bellen dat hij en Loa mogen komen.' Stelt Jamie voor. Ik knik en Jamie geeft me mijn telefoon aan.

'Hey mama met loa.' Hoor ik van de ander kant van de telefoon.

'Hallo schatje. Je broertje is er.'

'Echt.' Roept ze enthousiast.

'Ja echt. Als je wil mag je komen met ome Rob.'

'We komen er nu aan.' Schreeuwt ze.

Voordat ik nog iets kan terug zeggen wordt er al opgehangen. 'Hier hou jij hem maar even vast.' Zeg ik tegen Jamie. Er verschijnt een lach op haar gezicht en pakt Luca van me over.

15 minuutjes later hoor ik de deur open gaan en komt Loa naar me toe gerent. 'Ik heb je gemist mama.' Zegt ze terwijl ze bij mij in bed kruipt. 'Ik jou ook lieverd.' Zeg ik blij. 'Waar is mijn broertje?' Vraagt ze dan. 'Kijk eens langs je.' Zeg ik. Ze kijkt naar Jamie en sprint uit bed.

Als ze naar Jamie loopt staat ze opeens stil. Ik zie haar ergens naar kijken maar Ik zie niet precies waarna. 'Wat zie je lieverd?' Vraag ik aan haar. Ze draait zich om met een foto met mij matthy en Loa erop. Er lopen traantjes over haar wangetje en ik open mijn armen als teken dat ze bij moet komen liggen. 'Ik mis papa zo erg.' Zegt ze huilend. 'Ik ook lieverd.' Zeg ik ook huilend.

'Wil je je broertje vasthouden?' Vraag ik aan haar. Ze knikt. Ze gaat tussen mijn benen liggen en Jamie legt Luca in Loa haar armen. Ik sein naar Rob dat hij foto's van dit moment moet maken. Hij doet wat ik zeg en maakt foto's van ons 3e. 'Hoe heet hij eigenlijk?' Vraagt Loa dan opeens. 'Luca Matthy het Lam.' Zeg ik. 'Mooie naam mama, nou is papa toch nog een beetje bij ons.' Zegt ze dan. Ik kijk Rob en Jamie verbaast aan. Hoe kan zoon klein meisje zulke wijzen woorden zeggen.

Een paar uur later mag ik eindelijk naar huis. Rob en Loa zijn inmiddels al weer weg en ik ben samen met Jamie mijn spullen aan het inpakken. Als laatste pak ik de foto van matthy en leg hem bij Luca in de maxi-cosi.

Als we in de auto zitten is het stil het enige wat ik hoor is de muziek. Ik zit samen met Luca achterin. Ik kijk naar hem hoeveel hij op zijn vader lijkt. Wat zou ik toch graag willen dat matthy hem kon zie opgroeien en dat Luca zou zien hoe een geweldige vader matthy wel niet is. Maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.

Het is inmiddels avond en ik lig samen met Loa in bed. Eigenlijk is er na matthy zijn dood bijna geen één nacht geweest dat ze niet bij mij sliep. Ik wens Luca nog welterusten die in een wiegje slaapt naast mijn bed. 'Slaaplekker Loa. Ik hou van jou.' Zeg ik als ze bij me komt liggen. 'Jij ook mama. Ik hou van jou Luca en papa.' Zegt ze dan. Gelukkig is het donker en merkt ze dus niet dat er een traan over mijn wang rolt. Niet veel later val ik eindelijk in slaap.

Een paar uur later word ik wakker door Luca die huilt. Ik neem hem mee naar de kamer van hem en Loa. Ik geef hem wat te drinken en leg hem dan weer in zijn bedje. Inplaats van dat ik ga slapen loop ik weer terug naar de kamer van Loa en Luca, met een foto van matthy in mijn hand.

In de kamer loop ik met de foto naar het raam en ik naar buiten naar de sterren.

'Lieve matthy, wat mis ik jou toch. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet om je huil. Ik zou zo graag willen dat je je zoontje kan ontmoeten en dat je hem ziet opgroeien en dat hij ziet wat voor een geweldige vader jij bent.

Lieve matthy ik hou van je tot ooit.'❤️