SIR

BÖLÜM 1 ( İLK KARŞILAŞMA)

Taşınmak..... bana çok uzak bir kelime , çünkü bir yere alışıp her şeyini o yere göre ayarladıktan sonra oradaki düzeninin bozulması bence çok kötü bir şey ama biz bugün taşınıyorduk, yine....annem yenilikleri yeni ortamı yeni arkadaşlıkları seven bir kadındı yani benim tam tersim. Yine 1 hafta öncesinden bir taşınma kararı almıştı ama bu kez babamın iş için İstanbul'a gitmesi gerekiyordu ve bizde onunla birlikte İstanbul'a taşınacaktık. Her neyse o gün gelmişti, yine o düzenimin bozulduğu gün.

Eşyaları arabaya yükledik ve 4 saatlik süren bir yolculuk geçirdik, arabada yapmaktan en zevk aldığım şey müzik dinlemektir. Yol boyunca sadece kulaklığımı taktım ve müzik dinledim.

İstanbul'a ulaşmıştık, bu koskoca şehirde nasıl yaşayacağımı, ortama nasıl ayak uyduracağımı ve nasıl arkadaşlıklarımın olacağını bilmiyordum ve açıkçası bu beni biraz korkutuyordu , ortama ayak uydurmakta pek iyi olduğum söylenemez.

Eve yerleştik ve hemen ertesi gün annem ile birlikte yeni okuluma kayıt yaptırmak üzere evden çıktık.

"Nasıl? Beğendin mi burayı?" dedi annem bana bakarak.

Bense " alışmam biraz uzun sürecek gibi duruyor " diyerek yoluma devam ettim. Annem bir yandan benim içimi rahatlatmaya çalışırken bir yandan da okulu arıyordu, sonunda bulmuştuk ve kayıt işlemlerini yaptırmak üzere okula girdik.

Müdürün odasına çıktık, önce annem müdürle birşeyler konuştu ve sonra beni odaya aldılar, müdür; ismimi, soyismimi falan sordu..biliyorum kayıt işlemi yaparken isim sorulması çok normal bir şey ama bu müdür bi farklıydı bakışı olsun, duruşu olsun çok ürkütücüydü.

Eve geldik ve anneme bu durumu söyledim. Annemse:

"Sana öyle gelmiştir adam sana niye öyle baksın , bence sen buraya daha ısınamadın ondan öyle olmuştur " diyip beni geçiştirdi. Ama biraz düşününce anneme de hak verdim, belkide bana öyle gelmiştir diyip kendimi yatağa attım ve yorgunluktan uyuya kaldığımı bile farketmemişim.

Ertesi sabah Annem'in "kalk artık okula ilk günden geç mi kalmak istiyorsun?" Diye bağırışları ile gözlerimi açtım.

Bu yeni şehre hâla alışamamıştım, bu şehir bana çok yabancı , İstanbul'a bir türlü alışamadım...

Bu düşüncelerden servisin sesi ile bir süreliğine ayrıldım ve servise bindim. Herkes çok değişik bakıyordu, yeni olduğum içindir diye düşünmüştüm ta ki birinin yanıma gelip;

" bir dahakine saçını yaparken bunu çıkartmayı unutma " diyerek saçımın kahkül kısmına koyduğum bigudi'yi canımı yakmamaya özen göstererek çıkardı ve bana verdi..

Utancımdan yerin dibine girecektim, kızların sessiz de olsa gülüşmelerini duyabiliyordum çocuğa dönüp utanmış bir ses tonu ile teşekkür ettim ve önüme döndüm.

İsimsiz bey:

Beni dürterek "Bizim okuldaymışsın seni hiç görmedim, yeni misin?" Diye sordu.
Bu samimiyet fazla değil miydi? Sadece yardım etti o'kadar... bi süreliğine bunları düşünmeyi bırakarak ona döndüm ve,

"Evet, şehirde de görmemişsindir çünkü burada da yeniyim" diyerek konuşmayı bitirmeye çalıştım.

"Bende mert, memnun oldum " diyerek ısrarla konuşmayı uzatıyordu...
Çok şanslıymışım ki okula gelmiştik..
Sınıfım olan 11/B ye geçmiştim, bu sınıf hakkında pek iyi duyumlar almamıştım ama hiçte kötü insanlar gibi durmuyorlardı... arka sıraya geçtim ve eşyalarımı yerleştirdim.