THANTOPHOBIA

chapter 25

2037/3 May

Veronika pov
 
-და საბოლოო პასუხები რა არი? --------------ინტერესიანი და იმედით სავსე თვალებით გავხედე ექიმს
 
-მკურნალობას შედეგი აქვს მაგრამ ძალიან მცირე... ამის გამო წამლების გაგრძელება და მკურნალობა დიდი ხანი მოგიწევთ.-------------------საბუთებს ხელი მოაწერა და ოთახიდან გასვლა დააპირა
 
-და თუ არ ვიმკურნალებ?
 
-მაშინ თქვენ სიცოცხლეს საფრთხე დაემუქრება.-----------------კეტრინმა აცრემლიანებული თვალებით მე შემომხედა
 
-კეტრინ...მინდოდა შენთვის ყველაფერი მომეყოლა მაგრამ ვერ შევძელი----------დამწუხრებულმა ჩავილაპარაკე და მზერა კეტრინს ავარიდე.
 
-ვანესა... მკურნალობას გააგრძელებ. (კეტრინ)
 
-არა... ახლა მართლა უარს ვამბობ მკურნალობის გაგრძელებაზე.(ვანესა)
 
-ვანესა... გთხოვ.. ამას ხო ჩემთვის აკეთებდი....ახლაც ჩემთვის გააკეთე გთხოვ (კეტრინ)
 
-შენ მიდიხაარ. მე კი სიცარიელეში ვჩები ამ ყველაფრის გაგრძელებას უბრალოდ აზრი აქ აქვს (ვანესა)
 
-მივდივართ... მე და შენ მივდივართ... (კეტრინ)
 
-მე და შენ ? სად შეილება მე და შენ წავიდეთ?
 
-სადაც შენ გინდა დედა...------------------ბოლო სიტყვა ისე გამოკვეთა თითქოს პირველად წარმოთქვა... ჩემთან ახლოს მოვიდა და მომეხვია  
 
 
 
2025/ 7 August
Harry pov
 
-კეტრინ წამოხვალ?--------------მომზადება დავიწყე და კკეტრინ ოთახში გავძახე
 
-ჰარი... არამგონია კეტრინის იქ წაყვანა კარგი აზრი იყოს..---------------ვანესა ჩემთან მოვიდა და ჩუმად მითხრა
 
-მეც ეგრე ვფიქრობ... კარგი მე წავალ და შუადღეს მოვალ. მანამდე თქვენც ჩალაგდით ხვალ ფრენა ძალინა ადრე არის....-----------------ლოყაზე ვაკოცე და ოთახიდან გამოვედი
 
-მამა...  წამოვალ...
 
-კატერინა... დღეს არა ... მითხარი რა მოგიტანო და მოგიტან...------------------ხელში ავიყვანე და მის კულუკებს თამაში დავუწყე
 
-შოკოლადები.------------------მოციმციმე თვალებით მიპასუხა და ხელები ვანესასკენ გაიშვირა
 
-ასე მამას როგრო დაემსგავსე პატარა ქალბატონო...------------ვანესამ ხელში აიყვანა და სამზარეულოში შეიყვანა. სახლიდან სწრაფად გამოვედი და მანქანაში ჩავჯექი.
 
 მიმძიმს იქ მისვლა სადაც ვაპირებ რო მივიდე მაგრამ ხვალ ახალ ცხოვრებას ვიწყებ ახალ ქალაქში მინდა ყველაფერი უკან მოვიტოვო. ლუის საფლავთან მივედი და ჩამოვჯექი. ვერაფრის თქმა ვერ შევძელი. მგონია რო მიყურებს და დამცინის ასე რო ვზივარ და მას ვუყურებ... ყოველთვის ძულდა ის  ადამიანები ვისაც ეცოდებოდა ის... მაგრამ მე არ მეცოდება მე მის არ ყოფნას განვიცდი მას განვიცდი...მის დანაკლის განვიცდი.
 
-ჰარი? შენც აქ ხარ ? ---------------უკნიდან ზეინის ხმა მომესმა
 
-მეც? მეც აქ ვარ ზეინ -----------------------ირონიულად ვუპასუხე და გავხედე
 
-შენ რა გინდა აქქ (ჰარი)
 
-ბოდიშის მოსახდელად მოვედი...(ზეინ)
 
-ცოდა ხოარ დაგაგვიანდა ზეინ? (ჰარი)
 
-ძალიან დამაგვიანდა ჰარი... ძალიან დამაგვიანდა...---------------------გვერდით მომიჯდა და მზერა ისევ ისე გააშტერა როგორც მე
 
-და რის თქმას აპირებ? (ჰარი)
 
-არ მინდა ჩვენი მეგობრობა უბრალოდ ასე მოკვდეს ჰარი... არ მინდა ასე მოხდეს... (ზეინ)
 
-მეგობრობა რო გაწუხებდეს იმ დღეს გვერდით დამიდგებოდი და კლუბში გართობას არ დაიწყებდით. (ჰარი)
 
-გთხოვ... ცხოვრებას აზრი აღარ ექნება (ჰარი)
 
-გახსოვს ტოკიოში ბანკს რომ ვძარცვავდით? --------------თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნია და სევდიანი თავლებით მე გამომხედა
 
-რა არ გააკეთა იმისთვის რო გარეთ გამოვსულიყავით...და ჩვენ? ჩვენ სასიკვდილოთ გავწირეთ...(ჰარი)
 
-ნუ ლაპრაკობ ეგრე...(ზეინ)
-როგორ ვილაპარაკო... როგორ ვილაპარაკო გეკითხები... არცერთი არ იყავით იქ ძმაო.. არცერთი არ იყავით იქ.... ხელებში ჩამაკვდა... ხელებში....(ჰარი)
 
-მაგრამ ის ხო სულ ჩვენ გევრდით იქნება არა...-------------------ხელი მხარზე დამადო
 
-ხვალ მალდივებზე მივდივარ... როგორც იქნა ვანესას ხელი ვთხოვე და ქორწილს სანაპიროზე ვიხდით.(ჰარი)
 
-მაგარი ამბავია ძმაო..
 
-მინდა ყველაფერი უკან ჩამოვიტოვო... შენც ნაილიც მადელინიც იქ იქნებით იმედია ხო?
 
-კი ბოლო ბოლო მე ხო შენი მეჯვარევარ არა ? (ზეინ)
 
-ასე უკეთესიც იქნება...because in the end when you lose somebody every candly every prayer is not going to make up for the fact that only thing that you have left is hole in your life where that somebody that you cared about used to be…