1 Ay Sonra
Kendime yeni bir sayfa açtım. Artık eskisi gibi önemsemiyorum hiçbir kimseyi. Hiç bir insanı çok değer vermiyorum çünkü çok değer verirsen bir insana kendini vazgeçilmez zanneder ama kesinlikle öyle değil. Herkes, her insan vazgeçilmez değildir...
Ben bunu umut sayesin de öğrendim. İlk aşkımı umutla yaşadım. İlk öpücüğümü umuta verdim, güvenebileceğim bir insan zannettim ama öyle değilmiş. Bu dünya da kimse güvenli değilmiş herkes birbiri arkasında iş çeviriyor. Ben bunu yine umuttan öğrendim... Umut benim için; uğurumdu, umudumdu, tek güvenebileceğim insandı. Ben babama bile güvenemezken Umut'a güvendim ona sevgimi ve aşkımı verdim. Diğerleri gibi o da beni terk etti, yine beni kimse sevmedi...
Ben bunun için üzülüyor muyum? Evet, 1 ay öncesine kadar üzülüyordum ama şimdi üzülmüyorum yalnız kalmak daha iyi. Ben bir şey daha öğrendim ben yalnız kalmaktan korkuyormuşum şimdi korkmuyorum. Yalnızlıkla artık resmen savaşmıyorum şimdi yalnızlık benim arkadaşım oldu dostum oldu...
Eskiden çılgındım şimdi çılgın değilim. Çılgınlığım gitti eskisi gibi değilim durgunlaştım bunu yakınımdaki herkes eski Çılgınlığım olmadığını fark ettiler. Ben biraz olgunlaştığımı zannediyorum. Ne demiş friedrich Novalis ' İnsanı küçük anıları değil, yaşadıkça yılları olgunlaştırır...'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OLMAYACAK BİR HAYAL
RomanceCem Özkan'ın dediği gibi 'olmayacak bir hayale kaptırdım kendimi.' Bende kendimi olmayacak bir hayal için kaptırdım...
