We Could Happen

Seven

Matapos ng insidenteng iyon, Leila felt lighter. Tila nabawasan ng tinik ang puso niya. Unti-unti, bumalik si Leila sa dating siya - masayahin, palabiro, madaldal. Kapag bumibisita sina Shiela sa lugar nila, andun din siya. Sa tuwing inaatake siya ng depresyon, natutukso pa din siyang uminom ng sleeping pill o hindi kaya gumawa ng cuts sa wrist niya pero hindi na yon madalas na nangyayari. Aside sa mga barkada niya, pinipigilan din siya ni Chase. Nililigawan pa din siya ng binata. May mga oras na nararamdaman ni Leila na napapagod na itong maghintay pero sige pa din ito. December 24, 2009, busy ang dalaga sa paghahanda para sa Noche Buena. Tumutulong siya palagi sa kanyang mama sa pagluluto ng mga pagkain. Nakasanayan na niyang tumulong sa kanyang ina sa pagluluto. Tinatawag din si Leila ng kanilang mga kapitbahay upang magluto ng potahe para sa kanila kapalit ng pera. Matapos magluto, nakaidlip si Leila dalawang oras bago mag pasko. Eksaktong alas dose ng hatinggabi, nagising si Leila sa tawag.

"Hello?" sambit ni Leila, halatang bagong gising ito.

"Merry Christmas, Leila!" 

Nagulat si Lyra sa boses na iyon. Hindi kasi niya tiningnan kung sino ang caller. Hindi siya nakapagsalita agad. Ng makabawi sa pagkagulat, nagsalita siya.

"Merry Christmas din Chase!" 

"Nagising ba kita? Sorry ah, gusto ko lang kasi ako ang unang bumati sayo hehehe." sabi pa ng binata sa kanya.

"Hindi naman, Chase. Hehe. Salamat."

"Napagod ka siguro sa pagluluto noh? Sana makita kita ngayon para mabigyan kita ng massage. Libre pa!"

"Tse. Massage mo mukha mo." She rolled her eyes na nakangiti.

Tumawa naman ang binata. Naki ride na din sa tawa si Leila.

"Oh siya, tatapusin ko muna ang tawag na ito, Leila ah. Tatawagan kita mamaya."

"Sige. Ingat."

He ended the call. Chase never fails to let her feel that she is special to him. For so long, no one made her feel that way. Si Chase lang ang natatanging lalaking nagparamdam sa kanya na she deserves to be loved. Matapos ang ilang minuto, tumawag ulit ito.

"Naistorbo ba kita?"

"Hindi naman."

"Gawa mo?"

"Nagsusulat. Ikaw ba?"

"Tumatawag sayo."

"Chase."

"Hmm?"

"Bakit mo ginagawa to?"

"Ang alin?" kunot-noong tanong ng binata sa kanya.

"Lahat ng ito, making efforts, making me feel that I deserved to be loved, calling me dahil wala lang, lahat."

"Alam mo na siguro kung bakit, Leila."

She is frustrated with his answer. "I don't want to get to used with this, Chase. Masakit ang maiwan sa ere. Alam mo ang pinagdaanan ko."

He smiled sadly. "Hindi naman lahat ng taong nagmamahal sayo iiwan ka, Leila. Hindi kita.."

Hindi natapos ni Chase ang kanyang sasabihin dahil pinutol ni Leila ang kabilang linya. She cut the line off bago paman matapos ang binata ang sasabihin. He tried to call her back ngunit hindi na ito sinasagot ang kanyang mga tawag. Nakailang tawag na siya pero mukhang walang ganang sumagot ang dalaga sa tawag niya. Nalulungkot siya, sa tuwing magtatangka siyang aluin ang dalaga o sabihin niyang mahal niya ito, parati nalang puputulin ng dalaga ang kabilang linya. He wanted to give up on her, but he can't just let her go. He don't want her to feel alone again, ever. Hopeless, he sent a message to her.

Hi Lei! Merry Christmas again! Hindi ko alam kung bakit biglang naputol iyong convo natin kanina, baka nagloko na naman 'yung network. Gusto ko lang malaman mo na hihintayin ko pa din kung kelan ka na handa para buksan ulit ang puso mo. Kahit ilang beses mo pang i-sarado lahat ng pinto, hindi ako aalis. Dito lang ako lagi sa tabi mo. Kahit maumay ka sa mukha ko at tinig ko, walang sawa kong ipagsisigawan na mahal kita sobra. Alam kong ayaw mong mangangako ako, patutunayan at ipapakita ko nalang sayo. Hinding-hindi ka na mag-iisa ulit. Mahal kita."

He waited for her message pero walang dumating. Frustrations arose within him, pero hindi siya nagpatinag. Tinatagan niya ang kanyang loob.

Someday, you will be okay. Someday, you won't shut your door. Someday, you will forget and heal. Someday you will just laugh it off. I promise you I will be there when that day comes. I love you sagad Leila Alcaraz! Nak ng tokwa ang korni ko na pero bahala na basta MAHAL NA MAHAL KITA!

The next day, she turned off her phone and never plans to open it for the day. Natatakot siyang buksan iyon, kung ano na naman ang mababasa niya. Pero hindi siya mapakali, binuksan niya ang kanyang cellphone. Matapos mabasa lahat ng message ni Chase, she heaved a deep sigh.

What did I do to deserve you?  What did you see in me that made you fall for me? Why are you doing this?

She asked herself, afraid for his answers to the questions. Nangangati siyang tanungin iyon kay Chase pero napapangunahan siya ng kanyang pangamba at takot.  She can't loose him. She can't loose the friendship. She is damn afraid to risk everything and lose it in the end. Naranasan niya nang iwanan at ayaw na niyang maulit yon. She can't bear additional loss. Wala sa sariling bumuntong hininga siya at tumingala sa kalangitan, saka pinikit ang kanyang mga mata. Naputol ang kanyang moment ng tumunog na naman ang kanyang cellphone. Chase is the caller and she chose to ignore him once more. Hindi pa niya kayang kausapin ito. Nang tumunog ulit ang kanyang cellphone, she decided to pick it up.

"Hello?"

"Good morning Leila! Kakagising ko lang. Ikaw ba, kanina ka pa gising?" He asked, his mood is good and he is so hype.

He is back to his senses sabi ni Leila sa kanyang sarili. "Kanina pa ako gising Chase. Magandang umaga din." she smiled.

"Uy sorry nga pala kagabi ha, naputol yung linya. Nagloko kasi network eh." malumanay na sabi ng lalaki.

"Okay lang. Hehehe pasko din kasi." sabi pa ni Leila.

Iniisip ng lalaki na nagloko ang network pero ang totoo, inoff ni Leila ang kanyang cellphone.

"Free ka ba ngayon?" hyper na tanong nang binata.

"Oo. Bakit?"

"Pwede ba kitang tawagan for the whole day? Bigay mo sa akin oras mo kahit ngayong araw lang." pakiusap ni Chase sa kanya.

"Chase, sorry pero hindi pwede eh. Baka magalit kase si mama kung magbababad ako sa cellphone for the whole day. Sorry talaga." she reasoned out.

Nagpakawala ng malalim na buntong hininga ang binata, " Sige okay lang. Text mo ako kung pwede kitang tawagan." malungkot niyang sabi.

"Bye."

She ended the call. Truth be told, ayaw lang niyang mas mapalapit pa dito. Ayaw niyang kausapin ito. Ayaw niyang magmahal muli. Ayaw niyang ma fall kay Chase. Natatakot siya. Hindi niya pa kayang ibigay puso niya sa binata. She don't trust him fully. She's unprepared, not ready to put up an unstable fight. Her heart and brain always contradicts. She felt lost, unsure emotions arose within her. Hindi na niya alam kung tama pa ba ang ginagawa niyang pagpapalayo ng loob ni Chase sa kanya. Somehow, she enjoyed Chase' company. Lagi itong nakikinig sa kanya through the phone sa tuwing nag aaway ang kanyang mga magulang o di kaya kung inis na inis siya. Lagi itong andiyan sa tabi niya. He was the only person in this planet who cared so much for her, who made her feel special and who made her feel safe. She hated life for giving her so much pain. She don't know if she really deserve to be happy.

How can I trust? How can I forget the pain they caused me? How can I forgive people? How can I undo everything? How? Ako na ang duwag! Ako na ang nagtatapang tapangan! Ako na ang tanga! galit na galit niyang sabi sa kanyang sarili.

She cried, hoping for the pain to subside, hoping for the depression to be gone. Nag decide siyang umalis, mag simba na mag isa. She wore a simple white dress, paired with sneakers and her white sling bag. She fixed her hair in a messy bun, wore her shades saka umalis. Nang marating niya ang simbahan, nagulat siya sa kanyang nakita.