burası ev değil. Burası annemin mecbur olduğu yer . beni buraya hikayeler sürükledi. Yağmur damlaları ağlıyormuş gibi yağıyordu . Şemsiyem ellerimden kayıp gitti buradaki hayatlar giden gençlikler giden bir ömür. Annem gitti. Burada ömrünü çürüttü .Buraya getirildi. Burda öldü ben kimin kızıyım, benim babam kim buraya giren hangi adamlardan biri, kimim ben burada ne işim var ? burası çok korkutucu burası bir genelevi kaç hayat gitti böyle kaç insan dayak yedi kaç kişi ağladı Annem nerdeydi Sürreya Hanımın dediğine göre burdaydı burda öldü. Onu tanıyan yok muydu? Hikayesini bilen beni bilen biri yok muydu? Yağmur ızsız saçlarımı ıslatmıştı, artık girmeliydim içeri ,konuşmalıydım öğrenmeliydim. Kimdim ben kimliğimde yazan isimlerin yerine yazılması gerekenler kimlerdi...
'Buyur abla kime baktın' gelen bir genç erkek sesi o yöne döndüm. O da ıslanmıştı.'Cemal Beye bakmıştım ben içerde mi kendisi .' bana sanki dünyanın en tuaf sorusunu sormuşum gibi baktı.'Abla senin gibi biri Cemal Piçiyle ne işi olabilir ki ! " Cemal ona napmıştı ondan oda mı nefter ediyordu yoksa onunda mı bir sevdiği yok ettmişti benim hayatımı yok ettiği gibi "Onunla biraz işim var ,sende kimsin böyle kötü kelimelr sana yakışıyor mu hiç." ıslanıyordu ıslanıyorduk yüzüne ilk defa baktım kocaman kahverengi gözleri vardı saçları dağılmıştı ayağında nerdeyse kopmak üzere olan bir terlik vardı. "Yaşatıkları yaşadıklarımız yaşın bir önemi yok Cemalse söz konusu eğer küfürmüş kötü sözmüş fark etmez abla . Haa bu arada onu burda arama çok gelmez buraya genel olarak pavyonun oralardadır." bunu söylerken sesinde nefter duygusuna yakın bir ton vardı. Arkasına dönüp gidiyordu ." Bekle, ismin ne? " bu genç cocuk ilgimi çekmişti kimdi bu hüzünlü gözlü ayaklarında kırmızı terlikleri olan genç kimdi? Arkasına döndü" Adım Oğulcan ama bana herkes kırmızı Ayak der. Kime kırmızı ayak desen gösterir." kırmızı ayak o nasıl isimdi öyle? Dorotty gibi mi onunda kırmızı papuçları vardı. "al bu şemsiyeyi kırmızı ayaklı Oğulcan ıslanma daha fazla." yanına yaklaştım ve elime semsiyeyi veridim o tek bir kelime bile etmeden arabama doğru ilerlerledim. Kendi kendime söyledim. Görülecektir o Cemal Beyle görecekti beni Melisi, karartığı onca hayatı yaktığı karartığı onca insanı görecekti. Bu iş bitmemişti. Teker teker getirecektim burnumdan Bana değilse bile bu ona Anneme borcumu.
(31 Kasım 2018)
Üniversite hayatı çok yoğundu, hele bölümümüz Hukuksa daha zordu ezberlenecek tonla kitap yazılacak birsürü ödev, yazı, tez bir sürü iş. Telefonm çalmaya başlamıştı kimdi bu arayan beni, "Alo... Ki sizsiniz?"ses gelmiyordu kimdi?" Alo kimsin ses vermeyeceken kapatıyorum ". Enese eğer bu aptal oyunları sıkmıştı. Telefonu kapatıyordum ki o lanet ses geldi" Ben Cemal beni arıyormusunuz" işte istedğim birşey oluyordu işte onunla ilk konuşmamı yapıyordum...
Devam edicek
