Η Συλβί μόλις είχε τακτοποιηθεί στα διαμερίσματα της με την τρίχρονη κόρη της, Πριγκίπισσα Μαργαρίτα. Εάν το άτυχο νήπιο, ο Πρίγκιπας Ιωσήφ ζούσε και δεν πέθαινε από την καταραμένη αρρώστια, ήταν σίγουρη πως τα πράγματα θα ήταν πιο ευνοϊκά για εκείνη. Όσο καλός πατέρας ήταν ο Ερρίκος μεν, άλλο τόσο χειρότερος σύζυγος ήταν δε και η Συλβί είναι ένας περήφανος άνθρωπος που δεν πήρε την προσβολή της κουνιάδας της, Ανελίζ, ιδιαίτερα ήρεμα. Ο γάμος της είχε πολλά ψεγάδια και βλέποντας τον ευτυχισμένο γάμο της Ανελίζ και του Αντώνιου, την τσάκιζε γιατί ήταν κάτι που δε συνέβαινε στην δική της περίπτωση. Γι'αυτό και προσευχόταν στην έλευση ενός αρσενικού παιδιού, για να φτιάξουν οι σχέσεις με τον άντρα της όσο πιο γρήγορα γινόταν. Διότι γνώριζε πολύ καλά πως έχει ήδη αρχίσει να ψάχνεται αλλού για παρηγοριά. Προς το παρόν όμως, έβγαλε αυτές τις σκέψεις από το μυαλό της και περίμενε την νύφη με τα ανίψια της. Όταν η Αννέτ έφτασε με τα παιδιά της υποκλίθηκαν με σεβασμό και η Συλβί ικανοποιημένη σηκώθηκε σιγά σιγά πιάνοντας την παραφουσκωμένη κοιλιά της, αφού ασπάστηκε την Αννέτ και τους ανιψιούς της, προχώρησε στις ανιψιές της.
Έϊμι: Αγαπημένη μου θεία, καλώς σας βρήκαμε! Ελπίζω να μη σας ταλαιπωρεί πολύ το ξαδελφάκι μου {Χαμογελά πλατιά||Την αγκαλιάζει προσεκτικά}
Συλβί: Είμαστε καλά και οι δύο αστέρι μου, χαίρομαι πολύ που είστε και πάλι εδώ κοντά μου. {Χαμογελά||Προχωρά προς την Ιωσηφίνα}
Ιωσηφίνα: Πριγκίπισσα μου! {Φιλά το χέρι της} Είμαστε στην διάθεση σας και θα κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για να έχετε μια εύκολη και ξεκούραστη γέννα με ανθρώπους που ελπίζω πως εμπιστεύεστε. {Χαμογελά||Κοιτάζει την μητέρα της}