Dark Plans - On Going (To Be Continue)

Kabanata 3

Tinitigan ko ang mas maliit na isla na malapit sa islang kinaroroonan namin ngayon. It was sorounded by white sand and seems like peaceful.

“H..Hindi ba ako makakaabala kung isasama mo pa ako?” pilit ang ngiti ko bago pasadahan ng higop ang kanina pa nakatingga na kape.

“I won't ask you kung gano'n.” derekta niyang sagot.

Napatitig ako sa kanya. Sa buhok niyang tinatangay ng malakas na hangin at sa panga niyang kanina pa galaw nang galaw sa 'di malamang dahilan.

“Parang 'di ka makapaniwala, ngayon lang may nagyaya sa 'yo ng ganito?” umangat ang sulok ng labi niya.

Napakurap kurap ako dahil sa sinabi niya. Kakaiba rin ang nakikita kong ngisi, tila may kapilyohan.

“N-No, hindi na naman sa gano'n, may nagyaya na rin sa 'kin sa isla dati.” I smile a bit.

"Who?” tinitigan niya ulit ako. Hinihintay ang sasabihin ko.

I don't know why, but I feel uncomfortable whenever he did that to me. Yong mga titig niyang tila may masamang binabalak parati sa 'yo, or ako lang ang nag-iisip no'n. Pero iyon naman talaga ang dating sa 'kin.

“Some of my friends from the convent. When we had a new year celebration in Palawan.”

Umangat ang isang kilay niya bago bahagyang tinanguan ang sinabi ko. He took a sip on his coffe before he put back his gray eyes on me.

“We were leaving within three hours. Get ready.” seryoso niyang sabi.

Wala na naman siyang sinabi na kung ano. Tinanong niya lang ako kung gusto kong sumama sa kabilang isla. Wala naman akong gagawin at hindi maaring hindi ko paunlakan. Mas mabuti na iyon nang maiparating ko sa kanyang na-appreciate ko ang mga offer niya at nang maaliw naman ng kunti ang sarili.

Walang labis walang kulang, saktong alas tres ng hapon nang matanaw ko sa wharf ang speed boat na gagamitin namin para tumawid patungo sa nasabing isla. Manang Silay let me go out for the first time. Nakakapanibago lang dahil mula pa noong makarating ako sa mansion ay ni hindi niya ginawa sa 'kin ang pagbuksan ako ng doble door gaya ng ginagawa niya ngayon. Nagpasalamat ako sa kanya at ngumiti, pero hindi niya man lang ako nagawang gantihan ng kahit tipid na ngiti.

I didn't brought any personal belongings aside from my rosary na parati lang sa bulsa ko. Babalik naman siguro kami agad. Matatanaw lang ang maliit na isla hindi yata aabot ng trenta minutos ang takbo ng speed boat patungo roon.

And when I reach the wharf, I caught him fixing the boat's rope. His not wearing any on top only cargo shorts, while fixing the boat's rope. Tumikhim ako at inilayo ang atensyon sa katawan niya saka pilit na pinapormal ang lakad pababa para marating ang ramp.

Kahit dahan-dahan lang ang lakad ko ay nagawa kong makuha ang atensyon niya. Nag angat ang mata niya at agad nagtama ang parehong mata namin. Lumunok ako at pilit na ngumiti sa kanya ngunit simpleng tango lang ang natanggap ko mula sa kanya.

“Time to go.” aniya sa malamig na boses.