Dark Plans - On Going (To Be Continue)

Kabanata 4

Hindi ko na inabala ang sarili na ayosin ang belo ko na kanina pa sinisira ng marahas na hangin. Mas pinili kong maglakad nang naka-paa kaya ramdam ko ang buhangin habang binabagtas namin ang tabing-dagat papunta sa kinalalagyan ng speed boat. The morning sun was gentle even the coldness masarap sana sa pakiramdam kung wala akong iniisip ngayon, ang lahat ng nasa paligid ay binabalewala ko dahil binabagabag pa rin ako ng mga nangyari kagabi.

“Sorry?”kunot noong tugon ko sa sinabi niya. It seems like he’s not aware of who he is with kung sabihin niya 'yan.

Hindi niya ba alam kung ano ang mga patakaran ng mga madre? Or wala ba siyang edeya kung sino itong kasama niya? Itong pagtatanggal ko ng belo ko habang kaharap siya ay kasalanan na, ano pa kung tatabi pa ako sa kanya? Or he's just beeing sarcastic to his words, I don't know.

“You insist.”

“Of course I insist, Mr. Harvoc!”medyo napataas ang boses ko doon pero natauhan ako kalaunan. “I.. I'm sorry, I mean--”naubosan na yata ako ng isasagot dahil siguro sa kalituhan.

Seryoso ang mga tingin niya nang bahagyang tumango. “Then, this sofa is fine for me. You can take the bed for tonight.”

Nakasiklop ang mga kamay niya sa harapan, kahit naka-upo pa lang siya ay kita ko nang sakop na sakop niya ang kabuuan ng lahat ng inupuan niya. I can take the sofa for tonight, concern ako sa kanya but I am more concern to myself, baka kung saan umabot ang lahat. I can feel my nudeness underneath this piece of blanket and make it boast the awkwardness. Babae pa rin ako at madre pa.

Nag-angat siya ng tingin at nagtama ang mga mata namin. But that stare suddenly go down kaya napahigpit ang hawak ko sa kumot. His dark stare is now darker, I can see how his jaw clinched a bit. Umangat ang tingin niya sa mukha ko and I gulp.

Bahagyang umawang ang bibig ko. God! What am I doing? Bakit nakatayo pa rin ako dito? “G-Goodnight.”

Naiilang na ngumiti ako at agad tumalikod. Mas lalong humigpit ang hawak ko sa kumot nang maramdaman ang mga tingin niya mula sa likuran ko.

Napayakap ako sa sarili nang umihip ang malamig na hangin. The coldness is getting worst little by little. Five thirty in the morning nandito na kami sa tabing dagat. Masiyadong maaga ang pag-alis namin mula sa bahay na iyon. At gusto ko na rin makaalis mula sa isla na ito. The more na lumiliit ang espasyo naming dalawa ay the more mas nakakailang.

Ano naman kung magkulong ako sa sarili kong kwarto ng buong maghapon? Dinadalhan naman ako ni Mang Silay ng pagkain sa taas tuwing hindi ako nababa. At kailangan ko na rin ihanda ang sarili ko para sa pasukan. Tama! Iyon na lang siguro ang dapat kong isipin. Atsaka, tatanungin ko rin siya kung tungkol doon. Dapat magsisimula na ako sa pagtuturo pero pinigilan nila ako.

Gaya ng una naming punta gano'n pa rin ang bilis ng speed boat na sinakyan namin pabalik ng mansion. Salamat naman at nang hindi masira ang sout ko. I was holding the rosary at nakatitig sa unahan, pilit kong iniiwas ang tingin sa hubad niyang likuran.

Bakit kailangan ko i-big deal ang pagiging hubad niya? Wala naman sigurong masama, naiinitan siguro. At mukhang pati ako nag-iinit na rin ang mukha 'tsaka nakakaramdam ako ng guilt, of course! Kahit madre ako hindi naman ako santo. Bukas pa rin ang isipan ko sa makamundong bagay. Hindi ko alam kung hanggang kailan siya dito sa Isla, dapat akong umayos at kailangan sanayin ko ang sarili sa presenya niya upang hindi ako mahirapan sa ganitong klaseng pakiramdam.

Natanaw ko na ang magarbong mansion na nakadungaw sa dagat. Hindi talaga ako magsasawang titigan ang bahay sa ganitong angulo. At nang igawi ko ang atensyon sa unahan ay may natanaw ako, ngayon ko lang napansin ang light house na 'yon sa 'di kalayuan at napalibutan iyon ng malalaking tipak ng bato.