Hani bazı şeyleri atlattım sanarsınız ama hala atlatamamış olursunuz ya bende atlattım sanmışım bulut'a karşı duygularımın değişmesi hayatta en son isteyeceğim şeylerden biriydi çünkü onu seviyordum ama içimde ona karşı birşeyler ölüyordu sanki bulut'a zor aki de olsa bu durumdan bahsetmiştim bulut bunları söylememem için resmen yalvarıyordu sürekli dediği tek şey vardı...
"lütfen yapma en ufak bir ihtimal varsa sonuna kadar savaşırım ama içimde birşeyler ölüyor deme ben ölmüş birşeyi tekrar yaşatamam" bulut bu cümleyi her dediğinde ona bu berbat duyguları yaşattığım için kendimden bir kez daha nefret ediyordum... Ve birgün karşıma bir yazı çıktı... "Kalbimin içersinde sen varken herşeye katlanabilirim..."
Bu söz en derinden etkilemişti beni tekrarladım "kalbimin içersinde sen varken herşeye katlanabilirim bulut"
Kendi kendime bir söz verdim...
"Kalbimin içersinde sen varken herşeyi aşacağım yağmurun bulutu söz yağmur sözü..." onun için verdiğim en ufak bir söz bile beni ayakta tutmaya yetiyordu artık kendim için yada bulut için değil bizim için savaşacaktım yada savaşacaktık...
2 hafta sonra...
3 buçuk ay olmuştu ve biz bu 3 buçuk ayda her ne kadar kavgalar etsek birbimize kırılsak yada ayrılma derecesine gelsek bile hiç gidememiştik birbimizden gidemezdik de zaten benim ondan başka kimsem yoktu onun benden başka kimsesi yoktu birbirimizden başka kimsemiz yoktu zaten bu yola çıkarken de bunu bilerek çıkmıştık...
Okuldaki yakın arkadaşlarımla bir buluşma düzenledik arkadaşım Merve sevgilisi mert ben bulut ve diğer arkadaşım buse ilk olarak gider bir kafeye otururuz diye planlamıştık ama sonradan pek eğlenceli olacağı söylenemezdi kararımızı değiştirip bir AVM'ye gitmeye karar verdik adrenalin oyuncaklarına binecek yorulduğumuzda bir kafeye gidip dinlenecektik...
3 hafta olmuşt bulut'u görmeyeli ona sarılmayalı onu öpmeyeli 3 hafta olmuştu okadar özlemiştim ki burnumda türüyordu kokusu... önümüzedeki 1 hafta hemen geçsin de onu göreyim diye dualar ediyordum...
Ve nihayet buluşma gününe 1 gün kalmıştı okulda kızlarla son kez istişare edip buluşma için herşeyi ayarladık... Günlerden cumaydı ve biz cumartesi günü buluşacaktık
İstiklal marşını okuduk ve okul bahçesinden Merve ve buse ile ayrıldık ben servise Merve servise buse de annesinin yanına yol almıştı...
Yarım saatlik bir yolculuğun sonunda nihayet eve gelmiştim 1 haftalık tatil bizi bekliyordu eve girdim ve odama geçip biraz dinlenmek istedim...
Gözlerimi açtığımda saat akşam 19:57'yi gösteriyordu esnerken uyuya kalmışım diye mırıldandım yatağımdan doğruldum ve odamdan çıktım mutfakta yemek hazırlayan yengem ve anneme baktım ve içeri geçtim biraz hastaydım ve hiçbir şey yapasım yoktu koltuğa oturdum ve sofranın hazırlanmasını bekledim o sıra da gelen babama kapıyı açtım ve vaktimi babamla konuşarak geçirdim sofra hazırlandı yemek yenildi sofra tekrar toplandı ve ben odama geçmiştim yatağıma uzandım ve biraz yalnız kalıp düşünmek istedim artık kendi içimde çoğu şeyi aşmıştım bulut'a karşı hislerim eskisi gibi olmaya başlıyordu fotoğrafını açtım ve ufak bir buse kondurup fotoğrafı okşamaya başladım ve o an anladım ki...
"SİZE İLKLERİNİZİ YAŞATAN BİRİNİ UNUTAMAZSINIZ İLKLERİNİZ BUNA İZİN VERMEZ..."
