Climax

P R E L U D E

"Hi baby, kamusta ka na? Okay ka lang ba? Kumain ka na ba? Nakatulog ka ba ng maayos, ha? Okay ka lang ba? Sana di mo ko nakalimutan habang anduon ka, gusto mo--"

"Pwede ba, Mae. Manahimik ka muna. Kita mo namang nagko-compose ako ng kanta, diba?" naiiritang sabi ni Hanbin kaya tumahimik nalang ako.

Ano pa bang bago? Simula naman nung naging trainee siya sa YGEnt naging ganyan na siya. Actually nga hindi pa siya ganun kasungit sakin nun eh. Kinakausap pa niya ko, niyayakap ganon. Ginagampanan pa niya yung pagiging "Boyfriend" niya. Pero simula nung matanggap siya as a part of iKon, ganyan na siya. Masaklap pa dun eh, nagagawa niya na akong sigawan. So, masakit nga.

"O-okay. S-sorry Hanbin ah, alis muna ako." nauutal na sabi ko habang pinipigilan ko yung sarili kong umiyak.

Nagayos na ako, naligo saka kinuha yung wallet ko. Pupuntahan ko muna yung ice cream stall na lagi kong tinatambayan pag sobrang lungkot ko na. Kasi ice cream lang yung nakakatulong sakin para kumalma ako. Isa pa, this is where me and Hanbin always go kapag nagaaway kami or nagkakatampuhan ganon. Eh siguro nga 1 year na din simula nung last siya nakapunta dito. Wala eh, famous na. Lagi nga siyang hinahanap nung matandang nagtitinda dito eh, close kasi kami.

"Hello po." bati ko kay manong.

"Oh, Mae ikaw pala. Wala nanaman ba si Hanbin? Aba ketagal na simula ng huli ko siyang nakita ah." malungkot na sabi ni manong.

"Hehe busy po kasi siya eh. Sasabihan ko po siya na dumalaw dito kapag may oras po siya."

"Naiintindihan ko iha. Eh ano bang gusto mong flavor ng ice cream? Libre nalang para sa iyo iha." nakangiting sabi ni manong.

"Ay hindi na po, choco cone po gusto ko." sambit ko at inabot sa kanya yung 500 pesos.

"Malaking halaga to ano ka ba anak. Libre nalang sige na."

"Keep the change nalang po manong. Para po makauwi kayo ng maaga."

"Maraming salamat iha. Ang bait mo talaga."

"Walang anuman po. Dalawa po sana bibilhin ko."

"Okay sige."

Pagkaabot niya sakin nang choco cone ay umalis na ako at bumalik sa bahay namin ni Hanbin.

Naabutan ko siya na nagsusulat parin ng lyrics doon kaya naman inabot ko na sa kanya yung choco cone na kinuha niya agad.

"Dumaan ka naman dun sa may ice cream stall minsan. Miss ka na daw ni manong." sabi ko na tinanguan lang ni Hanbin.

"Jagiya, bakit ba ganyan ka na sa'kin?" maluha-luha kong saad.

"Ayaw mo na ba sa'kin?" saka tuluyang bumuhos yung luha ko.

"Damn it, Mae! You know I hate dramas! Wag mo nga akong iyakan!" malakas na sigaw ni Hanbin kaya mas lalo akong umiyak.

"See? Now you're shouting at me. Parang dati lang hindi mo ko masigaw-sigawan!" napagtaasan ko na din siya ng boses kaya natahimik na lang din siya.

"Tell me Hanbin. Do you still love me?" nanatili lang siyang tahimik kaya napaiyak ako lalo.

"Tell me! Please just tell me."

"Damn it Hanbin! Do you still love me?! Do you still want this fucking relationship?!" sigaw ko habang humahagulgol. Nagulat ako bigla ng tumayo si Hanbin.

Nakita ko siyang naglakad papuntang pintuan. "Kapag lumabas ka sa pintuang yan, that means you're ending our relationship." naiiyak na sabi ko ulit. Nakita ko naman na natigil siya sa paglalakad.

"Ano Hanbin? Aalis ka pa din ba?" kinakabahang tanong ko. Pero imbis na sumagot eh tuloy tuloy lang siya sa paglabas ng bahay namin na parang walang naririnig.

Napahagulgol ako ng malakas. Wala na akong pake kung mabulabog man yung kapitbahay namin. "No, Hanbin. Hanbin."

Paulit ulit kong binubulong yung pangalan ni Hanbin. "No baby, this is just a nightmare. No." patuloy lang ako sa paghikbi, umaasang joke lang 'to lahat.

"Wala na talaga siya." sambit ko.

Umiyak ako ng malakas. Di ko tanggap. "We, we have reached our end."

Napahagulgol ako.

"Hanbin." huling sabi ko at napaupo nalang.