Çığlık

Anlayamazsın

Selam,ben Aden. İsmim değişik değil sadece nadir:) Bugün hayatımın değiştiği noktaydı. Mahkemede annemle babamın ayrılmasını bekliyorum..çok güzel değil mi? Sakın bana acımayın,bana acınmasından nefret ederim. Velayetimin annemde olduğu garantiydi..
(1 saat sonra)
Hoşçakal İzmir!
Ben gidiyorum,gururu yıkılmış,piskopatlamış bir şekilde gidiyorum..
—Uçak iniyor,kızım.
—hı hı, dedim sade bi şekilde.
—Anne nerede kalıcağız?
—Ev tuttum,orada kızım.
—Peki..
(2 gün sonra)
—kızım hadii geç kalıcaksın.
—Tamam anne çıkıyorum.
—Anne bu etek çok kısa değil mi ben çok sevmem.
— Forma bu kızım o kadar takma.
—Tamam.
—Ben çıkıyorumm.
—Tamam,Anneciğim. Kendine dikkat et.
Evet;) bugün okulun ilk günü ve ben yeni bi başlangıca yürüyodum ben 17 yaşımdayım, 11. Sınıfım.
20 dk boyunca yürüdükten sonra okula vardım. Hemen dün öğrendiğim şubeme gittim.
11/B
Bir sürü kişi vardı. Ben en arkaya geçtim. Ve başımı eğdim defterime odaklandım. Bu bi haftadır yaşadıklarımı düşündüm tam bi felaketti. Sonra 2 kız geldi yanıma biri koyu sarı saçlı,çilli biri. Biri ise esmer kıvırcık saçlı bir kızdı. İkiside çok güzeldi,benim aksime..
—Selam,yeni kız.
Dedi kıvırcık olan.
—Selam.

—Ben Duru,dedi bi anda
—Bende, Işıl. Arkada bizi izleyenleri görmemiştim onlarda araya girdi.
—Ben Kaan.
—Ben Çağlar. Dedi iki çocuk.
—Sen adın ne? Dedi duru.
—Aden.
—Ne? Dedi Çağlar tam anlamamış gibi.
—Aden... ismim Aden.
— Çok güzel, dedi Işıl.
—Teşekkürler.
—Niye buraya toplandınız? Diye sert bi ses tonu geldi.
—Bi kız geldi de ondan. Dedi Duru hevesle..
Sonra sesin sahibi geldi çantasını yanıma koydu.
—Kalk burdan. Dedi aynı ses tonuyla.
—Neden? Dedim gözlerine dik dik bakarak.
—Tek oturucam.
—Bende burda oturucam.
—Bak kızım be-
—Evet çocuklar günaydın.
—Sağol,dedi herkes.
Öğretmen içeriye girdiğinden lafı yarıda kalmıştı. Daha beter olsun.

Ama yakışıklıymış he.

Uff aman banane Allah sahibine bağışlasın.
Geri yerime oturdum. Ama arkamdan çantamı aldı.
İt herif. Bela arıyor belli ki.

-Napıyorsun gerizekalı ya. Diye çemkirdim.
-Yerimden kaldırmaya çalışıyorum küçük. Diye söylendi, o bana küçük mü dedi sanki kendisi çok uzun diye düşündüm. Boyuna baktım bi an lafımı geri alıyorum uzunmuş ama bana küçük diyemez it herif.
-Küçük derken,deve?
Biz bu boy konusuna baya takıldık bi anda kolumuzdan biri tuttu.
ALLAH KAHRETSİN! HOCA BİZİ DIŞARI ATIYODU.
İT HOCA.
Ağzımı açıcakken kapının önüne koyuldum. Arkadan de seslendi it hoca:
-Bugün ki derselerimde sizi görmek istemiyorum.
Ben seni bi isteticeğim.
Allah Allah..
Yanımda ki iti tamamen unutmuştum.
Sırıtıyordu Allahın cezası.
-Ne gülüyosun?
-Haline. Dedi hâla sırıtırken Alla Alla ne vatmış bende.
-Ne var be bende?
Diye çemkirdim üzerine.
-Boşver. Dedi ve yüzüme bakmaya devam etti.
Arkamı döndüm ve uzaklaştım direkt.
Arkamdan gelmedi adi. Gerçi niye gelsin istiyorsam? Çok dizi izliyosun Aden çokk.
Canım fazla sıkılmıştı. Telefonumda yoktu ki yanımda çantamdaydı. Hocanın bugün 3 dersi vardı ufff.
Ayrıca başarılı bı öğrenci olduğumdan dolayı da bu olay gururumu kırmıştı.
Okulun kantini buldum ve bir kahve alıp oturdum. Sadece düşünmeye başladım. Çok güzel bi hayatım vardı, tek çocuktum. Babamın biricik kızıydım.
Sadece 2 ay önce odamda kitap okurken tartışma sesleri geldi. Babam annemi başka bi kadınla aldatmıştı hemde yıllardır.. Çok değil ya:) sadece 10 yıl. Evet biz bi gerizekalı olarak asla anlamadık. Zaten boşanma işlemleride 2 ayı bulmuştu. Sonra zaten Antalya uçağına binip gelmek kısa sürmüştü. Anılarımın biriktiği şehir İzmir bensizdi artık. Kahvemi elime aldım ve koridorda ki camdan aşağı baktım. Aşağıda futbol oynayan gençler vardı. Oynama isteğim tutuştu. Ama etekliydim evet önümdeki tek engel etekti çünkü 11 yıldır futbolla ilgileniyordum. Oldukça fit bi vücutum vardı bunu kabül ediyorum ama bunu bi ego olarak algılamayın sadece kabul ediyorum her fırsatta bunu dile getirerek egoya dönüştürmüyorum. Hatta daha fit olabilmek için karın kası bile yapmışgın her ne kadar annem sevmese de.
Kahvem bittiğinde camdan ayrıldım hemen başımı çevirdiğimde itle göz göze geldim. Beni izliyodu galiba.. Lan bana aşık olursa bu ortaloğı yıkarım da bana bakmaz bu afet. Eeh saçmalamayı bıraktım ve yüzüne bakmadan merdivenden inmeye başladım. Zaten o sırada teneffüs zili çalmıştı hemen sınıfa girdim ve telefonumu aldım. Ve yerime oturdum. İt gelmez inşallah.
Şom ağzını seviyim senin Aden geldi it. Çantasını aldı ve benim yanıma koydu.
-Defol git burdan!
Diye bağırdım.Yüzüme baktı ve yerıne yani yanıma oturdu.
-Hasbinallah Hasbinallah Diye söylendim.
Sonra içeriye Fenerbahçe formalı bi çocuk girdi:
- Gençler maça gelcek var mı? Diye seslendi.
Fenerbahçe formalı olunca kan çekiyordu ki hemen
- Ben! diye atladım. Çocuk bana baktı. Küçümserse ağzını burnunu kırardım. Bakışlar bi an bana yöneldi. Naptım ya Alla Alla.
-Oynayabilecek misin? Diye sordu.
- Hemde baya iyi:)
Diyerek sırıttım. Bugün Allahtan beden vardı ki tayt ve formamı getirmiştim.
-Peki gel bakalım. Diye beni süzdü ve sırıttı. Bu itten hiç haz etmedim ama fenerli işte bişiy diyemem kanımdan canımdan. Ardından it herif fırladı.
- İzleyici kabul ediyor musunuz? Rezillik izlemek istiyorum da.
Diye bağırdı çocuğa.
-Tabii ki isteyen gelsin. Diyerek sınıftan çıktı.
- Rezillik derken? Dedim it herife.
-Çocuğun tipine dibin düştü diye gidiyosun. Dedi bana dişlerinin arasından.
-Ne?! Görürüz. Dedim ve hemen arkamı dönüp çantamdan FB formamla kısa taytımı çıkardım altımda zaten spor ayakkabı vardı. Ve sınıftan çıktım.
Hemen soyunma odasında üstümü giydim ve sahaya gittim.
Sınıfa giren çocuk bağırdı:
- Oo bi de Fenerli misin?
- Tabee. Bu benim özel kelimem çok takılmayın.
- Adamım ya. Diyip sarıldı ben de sarılıp sırıttım. Sonra maça ısındık.
Maç başladı.
Çok iyi ilerliyodum. Asistlerim mükemmeldi. Şuan 1-1 gidiyordu maç.
Sona yaklaşıyorduk. Top bizimkilerin ayağına geldi.
Sonra Fenerbahçeli bana şut çekti bende direkt kaleye yöneldim. Önümdeki 4 şahısı atlattıktan sonra kaleye şut çektim.
VE GOLLL!
Bizimkiler üstüme atladılar ve sarıldılar.
Son 10 dakikayıda oynadık. Ve maç 2-1 bitti. Süperdi.
Gözüm üt herifi aradı. Orda oturuyordu şok ifadesi yerleşmişti yüzüne.
Yanına gitmiyecektim. Bi anda bana çevirdi başını göz göze geldik. Sonra sırıttım ve merdivenlerden hızlı hızlı çıktım.
Çantamdan manolyalı parfümümü aldım ve sıktım. Ter kokusundan nefret ederim.
Sınıfta kimse yoktu. Tek olmak hep hoşuma gitmişti.
Hafifçe pencereye yaklaştım. Biraz dışarıyı seyrettim. Sonra klima kumandasıyla klimayı açtım hava çok sıcaktı. Eh Antalya normal bu. İçeri soğumaya başlamıştı. Arkamı döndüm yerime geçmek için. Karşımdaydı. İt herif..
Uzaklaşmadı. Bende korkusuzca gözlerine baktım koyu ela gözlerine. Hemde en sevdiğim kokulardan biri.
-Tarçın.. Diye ben mırıldandım bu sefer. Gözleri kapalı sırıttı. Başımı saçlarımı koklayan yüzüne çevirdim. Bi anda elleri belime gitti formanın bolluğuyla beraber beni kendine çekip başını boynuma gömdü. Ve kokumu içime çekti.
-Noluyoruz ya? Diyip ittim benden onu.
-Anlayamazsın..
Evet anlaymazdım.
-Sana aşık falan değilim. Dedi ve kapıya yöneldi. Kolundan tuttum.
-Neden yaptın?
-Anlayamazsın.
Dedi ve çekti gitti. İt herif..
10 dk sonra içeri Işıl girdi.
-Selam. Dedi bana.
- Selam.
-Nasılsın?
-İyidir senden? Diye konuşmaya devam ettim.
-İyii
-Hmm
-Çok güzelsin. Diye söylendi bi anda.
-Ne?
-Güzelsin.
-Teşekkür ederim.
-Ayaz,aşağıdaki Fenerbahçe formalı çocuk, platoniğiyim hemde 2 yıldır.
Diyerek bana baktı gözleri dolmuştu. Ve devam etti
-Kaç yıldır benden gram etkilenmedi. Ve aşağıda şuan seni herkese anlatıyor.
-Maç konusunda anlatıyodur, sıkma canını.
Acıyla gülümsedi ve bi damla yaş geldi gözünden.
-Bana gelip senin ne kadar güzel olduğunu, fiziğinin mükemmelliğini, sporda çok iyi olmanı ve seni istediğini söyledi. Seni ona ayrlamam için bana yalvardı.
Gözyaşları hızlandı.
Sonra koşarak çıktı. Bi an sadede peşinden koştum. Okuldan dışarı fırladı koştuğumuz için tüm okulun dikkatini çekmiştik.
-Işıl! Diye bağırdım umursamadan kimseyi. Yolda koşarken ışıla yetişmek için hızlandım.
ALLAH KAHRETSİN! Zemini boyladım.
Arkamdan it herif, çağlar,kaan,duru geldi.
Yanımda hafif duraksadılar sonra Kaan hızlıca koştu Işılın arkasından sanırsam kardeşlerdi zaten çok benziyolardı.
Sonra Çağlar bana elini uzatmayı seçti.
Bende tuttunup ayağa kalktım. Dizlerim soyulmuştu. Çok acıyordu Allah kahretsin.
E BE GERİZEKALI NİYE HIZLANIYOSUN!
-İyi misin,Aden!
Diye panikle sordu Duru.
-Evet,Işıl'a yetişmem lazım,diyip yürümeye çalıştım.
-Biz koşalım artık, dedi Çağlar Duruyla İt herife bakarak.
Çağlar ve Duru koşmaya başladı.
-Sakın bi daha kimsenin elini tutma.
Diye çemkirdi it herif.
Umursayıp cevap bile vermedim.
Yürümeye çalıştım ama diz kapaklarım fena bi şekilde acıyordu. Hızlanamaya çalıştım. Ve yine yere kapaklancakken beni formamdan tuttup çekti.
-Sen amma sakarsın ha. Diyip bacaklarımı kavradı ve sırtına aldı.
-İndir beni İt Herif.
-Adım Bora.
-İyi Dedim ve sırtına bi tane geçirdim.
-Böyle nasıl koşucaksın gerizekalı. Bi anda öyle bi hızlandı ki nefes bile alamadım.
Bi 10 dk sonra yavaşladı.
Beni çime uzandırdı. Ağzımı açmadım napacağını merak ediyordum.
-3 yıl boyunca sensizlik kötüydü. Diye mırıldandı. Sustum.
Gözlerime odaklandı.
-Güzelleşmişsin,kokun değişmemiş ve saçların uzamış..
Sonra yüzüme eğilip yanağıma öpücük kondurdu ve yanıma uzandı.
.
.
.
Bora'nın yakışıklılığına düşen tek ben değilim dimi?