ක්‍රිෂ්ණා |Short Chapters [Completed]

5 කොටස

පයින් පාගමින් සිටි මහන මැෂිමත් මහා රෙදි කන්දකටත් යටවී සිටි මම මේ ගෙවී ගිය දින කීපයේම ඇස පියවද්දී දෙගොඩහා හරිය වුණා..

එක අතකින් එය ආශිර්වාදයක් වුණා..ක්‍රිෂ්ණා කොළඹට පිටත්ව ගොස් ගෙවුණ කාලය තුළ ඔහු ගැන සිහි කරමින් දුක් නොවී සිටීමට මගේ කාර්යබහුලකම මට උදව්වක් වුණා..

ක්‍රිෂ්ණා පිටත්ව යාමට පෙර මගේ නිවසට පැමිණ ඔහු තමන්ගේ බටනලාව මා අත පත් කළා..

විටෙක අප දෙදෙනාම ගල්තලාව මත සිට වාදනය කළ ඒ බටනලා වාදනය..අද නිහඬව තිබුණා..වෙනදා ඔහුගේ මුවින් පිටවෙන ගීතාත්මක සුසුම් නිසා හැඩවන බටනලා වාදනය රහිතව බටනලාව පමණක් මා සතු වුණා..

ඔහු තරම් හැකියාවෙන් කිසිදාක මට වාදනය කළ නොහැකි බව මා දැන සිටියා..මා දැරූ උත්සහයන්ද ව්‍යර්ථව ගියා..

ක්‍රිෂ්ණා කොළඹට පය තබා මාසයක් ගෙවී ගියා..ඔහුගේ නිවසට ඉඳ හිට දුරකථන ඇමතුම් ගත්ත බව ක්‍රිෂ්ණාගෙ අම්මා මා සමඟ පවසා සිටියා..

නමුත්...

ඔහුට ඔහුගේ රාධාව මතක් නොවුණේ මන්ද..??

ඔහු කොළඹ ගිය පසු මවෙත එවූ එකම එක ලිපිය මා සතුව තිබුණා..එහි සඳහන් වූවේ ඔහු සුවෙන් බවයි..නමුත් ක්‍රිෂ්ණාට මා සුවෙන්දැයි ඇසීමට අමතකව තිබුණා..

කම් නැත..

ඔහු සුවෙන් නම් එපමණකි..

මම ඔහු වෙනුවෙන් බලා සිටින්නට පුරුදු වුණා..

_________________________________