His Inexplicable Lover (LGIS #1)

HIL 1

•VALE•

Maaga akong naalimpungatan.It was 4 o'clock in the morning.Siguro ay nasanay na ang mga mata ko na gumigising ng ganitong oras. Dahil hindi ako makatulog ay napagpasyahan kong mag-jogging na lamang.

I immediately wear my sneakers and lose white sleeveless at black leggings.

Nang makalabas ay sumalubong sa akin ang malamig na hangin. Kaya nagsimula na akong tumakbo para mawala ang lamig.

Sa totoo lang,ayoko naman talagang manatili sa bahay. Dahil mapag-uusapan na naman ang hindi ko pagsunod sa mga gusto nila at ang pagiging suwail ko.

Fortunately, I had 3 brothers.Hindi sila katulad ni mom and dad and they always supports me. And hindi lang nila masuportahan ay ang paglayo ko noon.

Kahit na kakaiba ang gusto ko, wala naman silang angal. Kahit na pakiramdam ko sa sarili ko walang patutunguhan 'tong daan na napili ko pinilit ko paring magpatuloy sa paglalakbay.

I don't know what is my purpose of doing it. I have money. I just--naipikit ko ang mga mata at pinilit na hindi mag-isip.

Sa bahay, maganda naman sana kung hindi ko lang talaga maririnig ang salitang pilit nilang idinidiin sa akin. 'HEIRESS'

Tumakbo ako ng halos isang oras at pagkatapos ng mapagod ay napagpasyahan na maghanap ng store na open 24/7.

Ilang metro pa ang nilakad ko bago nakarating sa isang 7/11. Agad akong pumasok at kumuha ng Coke roon, at pagkatapos ay binuksan.

Akmang tutungga na sana ako ng makita ang isang lalaki sa di-kalayuan.He had an eyeglasses. Napaka-seryoso ng mukha habang nagtitipa sa kanyang laptop.

Agad akong napangisi at naglakad patungo sa kinaroroonan niya malapit sa glass wall.

At inilapag sa harap niya ang Coke na para sana sakin kanina. Nagtaas siya ng tingin sa akin at bakas ang gulat sa mga mata ngunit agad ding nawala ang emosyon roon. Nagulat siguro dahil hindi naman siya nag-order.

"Hi ," bati ko rito.

Hindi niya ako sinagot at bumalik sa pagtitipa ng kung ano sa laptop niya. Sa halip na umalis ay umupo ako sa harapan niya at pinagkrus ang braso at binti. At tinitigan ito ng matiim.

Napansin ko ang pagkailang niya habang tumatagal dahil bumabagal o minsan nama'y bumibilis ang pagtipa niya,minsan rin ay kumunot-kunot ang noo niya.

"You're not emotionless after all," I stated.

Napatingin siya sa akin. "What do you want Miss?" he coldly asked.

Napakunot ang noo ko. "Wala naman akong kailangan,"

"Then leave," harsh pa niyang saad.

I acted as if I was hurt by his words but he didn't care. Nagtipa ulit siya. Kaya tiningnan ko nalang siya.Damn,this man is---

"Stop Staring!" naiinis nitong saad.

"What if I will not?" nanghahamong saad ko rito at nginisihan siya.

He look at me flatly. I raised my eyebrow to him. Napabuntong hininga siya at saka inis na tumayo at isinara nag laptop at akmang maglalakad na palabas ng 7/11 ng hinarangan ko siya.

Kunot na kunot niya akong tiningnan. "What the f*ck you're doing woman?"

Napatawa ako sa sinabi niya. "Chill,I just want to take you home,"

Mas lalong kumunot ang noo niya. "You're not my mother,"

"Hindi naman bagay sakin maging nanay mo," natatawa kong saad.