Kaç kere gelip geçtim sokağın dan. Ayrıldığımız kavuştuğumuz aylar bile oldu senle.
Senin olduğun yerde yabancılaştım kendimden. Sen nefes alarak yaşadın, ben nefes alarak öldüm.
Özlem uçurumun dan düşmek arzu ve yaşamımı aldı benden. Ruhumdan önce gözlerim yorulmuştu. Kalbim bir televizyon gibi hatıraları getirip izlettirdi bana.
Etmediğim beddualar verdi cezamı. O gün bileklerim yerine kalbimi kestim.
İşte yaşarken bulamadığım mutluluğu sarıldığım rüyada buldum. Artık o safaya geldim,
anlatılacak ve dinlenilecek bir şey kalmadığı an. Oysaki gökyüzüne baktım gördüğüm tek şey,
yıldızların kanatları olmuş ay dürüstlüğüyle gülümsemiş. Yazarken anladım sözler neden bitmezmiş, çünkü yaşadıklarımız bizi kalıba alıcak kadar büyük ve yaşananlar ,
sonlardan daha meraklı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİSLERİM
Short StoryASLINDA BAYA HEYECANLIYIM ÇÜNKÜ İLK DENEYİMİM OLUCAK O YÜZDEN FAZLA KONUŞAMIYORUM. SADECE YAZICAĞIM BU SÖZLERDE YORUMUNUZU BEKLİYORUM HAYATIMDA ATTIĞIM İLK ADIM KENDİM İÇİN.
