συμμορίας παιδιά?

κεφάλαιο 20

Φίλιππος pov

Είμαι έξω από την αποθήκη στο βουνό δεν περίμενα ότι ένα τόσο ωραίο μέρος θα μου δημιουργήσει τέτοια ανάμνηση αλλά θα την βγάλω και μόλις τελειώσω με αυτό θα το κάψω

Εγω:είμαι έξω τι θα κάνεις
Λιαμ :βρε βρε καλώς τον
Εγω:τελείωνε τι θες
Λιαμ:λοιπόν αν θες να μείνει ελεύθερη θα μπεις εσύ στην θέση της
Εγω:οχι με τπτ για να με έχεις του χεριού σου δεν υπάρχει περίπτωση θα την αφήσεις έξω με το καλό 
Λιαμ:σου είχα βάλει μια δουλειά να κάνεις και την πάτησες μαζί της ποιος νομίζεις ότι είσαι ούτε μια δουλειά δεν μπορείς να κάνεις
Πάω και του κοβω μπουνιά δεν αντέχετε άλλο το έχει ξεφτιλίσει πέφτει κάτω
Λιαμ :τον πατέρα σου ?
Εγω:τον πατέρα μου ? Πότε δεν σε θεωρισα όταν έριξες το αεροπλάνο που ήταν μέσα η μαμά με την Ισμήνη ήξερες καλά αλλά ξέρεις ποιος άλλος ήταν μέσα?
Λιαμ:ο παιδικός κολλητός της Ιφιγένειας ητ νόμιζες οτι το έριξα
Εγω:δεν σε ένοιαξε καθόλου για την μαμά και την Ισμήνη η Ισμήνη τώρα τα πήγαινε 2 γυμνασίου πως μπόρεσες να σκοτώσεις την κόρη σου το αίμα έστω
Λιαμ:για την δουλειά πρέπει να κάνεις θυσίες
Τον κλωσταω και μπαίνω μέσα όλοι στέκονται όρθιοι και με κοιτάνε
Εγω:που είναι η Ιφιγένεια πείτε τωρα !
Ανοίγει ένας την πόρτα και την βλέπω έχει πέσει κάτω είναι ταλαιπωριμενη φαίνεται ανοίγει τα μάτια της αυτό το πράσινο χρώμα με κέρδισε
Εγω:κοίτα με εγω είμαι κοίταξέ με σε παρακαλώ
Ιφιγένεια:τα κατάφερες
Εγω:ναι ναι έλα σήκω
Ιφιγένεια:δεν μπορώ κοίτα
Κοιτάω και βλέπω να τρέχει αίμα από την μέση της  όχι οχι όχι δεν μπορεί την παίρνω και βγαίνω έξω πάω να βάλω στην μηχανή και έρχεται ο πατέρας της
Νίκος:φερτη εδώ την πάω στο νοσοκομείο
Εγω:εντάξει... τώρα οι δυο μας λιαμ
Λιαμ:τι θα σκοτώσεις τον πατέρα σου ?
Εγω:όχι δεν είμαι σαν εσένα και ούτε πρόκειται
Κάνω νόημα να τον πάρουν να τον πάνε όπου διποτε αρκεί να μην το ξανά δω
Νίκος:πηγαίνετε τον στην αποθήκη και δέστε τον θέλω να του κάνω ειδική περιποίηση

Ιφιγένειας pov

Μπαίνει μέσα ο Φίλιππος αλλά δεν έχω όλες τι αισθήσεις μου γτ με μαχαίρωσε πριν στην μέση
Φίλιππος:κοίτα με εγω ειμαι κοίταξέ σε παρακαλώ
Εγω:τα κατάφερες
Φίλιππος :ναι ναι έλα σήκω
Εγω:δεν μπορω κοίτα
Του δείχνω την πληγή μου και έχει παγώσει ολόκληρος μετά έκλεισαν τα μάτια μου 

Αννα pov

Βλέπω την κολλητη μου σε αυτά τα χάλια και χωρίς να το καταλάβω είμαι στην αγκαλιά του χάρη και κλαίω
Χσρης :εεε μικρή άκουσε με εντάξει θα είναι
Εγω:μακάρι είναι δυνατή
Χάρη:όπως το είπες είναι δυνατή
Γυρνάω να τον κοιτάξω και με κοιτάει εχει ωραία μάτια δεν μπορώ να πω

Φίλιππος pov

Είμαι με τον Μάριο πάω στην μηχανή και πάμε προς το νοσοκομείο
Κατεβαίνουμε από την μηχανή παω να μπω μέσα με σταματάει
Μάριος:θέλω μια χάρη
Εγω:τι ?
Μάριος:όταν γίνει καλά μα της το πεις
Εγω:ποιο?
Μάριος:ότι την θες ξέρω σε έχω πρήξει αλλά ρε φίλε αφού καίγεσαι γιαυτη
Εγω:και αν καίγομαι γιαυτη τι ? Τι πάει να πει ? Αυτή θα κοιτάξει εμένα νομίζεις έτσι? Τόσο κούκλα και θα γυρίσει εμένα έτσι?
Μάριος:ααα καλά αγόρι Μ εσύ την έχεις πατήσει για τα καλά όμως
Εγω:πάμε μέσα

●●●χειιιι 2λπιζω να είστε καλά λοιπόν αρχίζει να το παραδέχεσαι σιγά σιγά ο ένας θα το παραδεχτεί παραδεχτεί παραδεχτεί Ιφιγένεια? Τα λέμε στο επόμενο παρτττ μπαιιιι●●●●