Hayat Ne Renktir?

Eylül ile Telefon Konuşması...

Evlere dağılmıştık. Çok garip hissediyordum neyse eve geldiğimde aniden odama geçip Eylül'ü aradım. Eylül benim en yakın dostum bütün sırlarımı onla paylaşırım. 1. sınıftan beri en yakın dostum her neyse Eylül sanırım onu aramamı bekliyordu. Telefonu açtığı anda "Sahilde neler oldu?" dedi. Nereden biliyordu sahile gittiğimi anlamadım am tek tek anlatmaya başladım.
+ Biliyorsun okulda ve evde birkaç sorunum var onları düşünmek için sahile koşuya çıktımıştım. Müziğe dalıp gitmişim. Eylül sözümü keserek.
- Önüne baksaydın ya kızım... Yine ne oldu bir yerin mi çatladı.
+ Hayır tabii ki aslında dalıp gitmem iyi oldu bizim okuldan bir çocukla çarpıştım. Eylül yine sözümü keserek.
- Ona mı bir şey oldu?
+ Eylül dur da bi anlatayım. Onada bir şey olmadı. Ellerinde bir kaç eşya vardı onlar düştü sadece ondan sonra beni yakınlardaki kafeye davet etti. Yorulmuştum zaten bari gibiyim bir Şeyler içelim dedim içimden. Gittiğimizde ismini öğrendim SİNAN'mış. Ayrıca...
Telefonunun şarjı bitmişti ve telefon kapanmıştı. Eylül'ü bunca senedir tanıyorsam heyecandan ölmüştür. Ama çok geçmeden beni aradı nasıl becerdi anlamadım.
--Yeni Telefon Konuşması--
- Evet "Ayrıca..." diyordun.
+ Ayrıca bizle aynı yaşta ve aynı okulda...
- İnanamıyorum. Şansa bak yaa...
+ Yarın okulda görüşürüz o zaman. By...
- By...
Annem telefon konuşmamı dinliyormuş gibi telefon konuşmam biter bitmez odama girdi ve direk
/ Kim o bakıyım? dedi.
+ Anneciğim zamanı geldiği zaman anlatırım şuan da böyle bir şey yok.
/ Tamam tatlım. Uyu o zaman yarın yine koşuya gidip okula gideceksin unutma. İyi geceler.
+ Tamam anneciğim. Sanada iyi geceler. Sabah bana sandviç hazırlar mısın? Geldiğimde de kendime kahve alır giderim.
/ Tamam kuzum.
Eylül'ün merakını sona erdirdik. Anneme anlattım. Şimdi uyuyabilirim. Bakalım yarın beni neler bekliyor.