Tap here to start writing .....
I just did.
I just started writing.
Wala kasi akong lakas ng loob na sabihin sa'yo.
Maybe natatakot ako.
O baka naman talagang duwag lang ako.
Hindi ko kasi kayang sabihin sa harap mo.
Actually kaya ko.
Pero natatakot ako sa magiging outcome nito.
Kaya sige na pagbigyan mo na lang ako.
Basahin mo na lang to.....
It was a beautiful day.
Paggising ko pa lang phone ko agad kukunin ko para sabihan ka ng "Good Morning :) Gising ka na ui!" at maya-maya lang din ay magrereply ka na.
"Kain na tayo almusal :)"
"Lunch time na po :)"
"Merienda naaaaaaaa :D"
"Dinner na tayo :)"
Halos araw-araw ganyan tayo. Madalas may mga sweet messages din.
"Ingat ka lagi ha?"
"Wag magpapakapagod"
"Dala ka ng payong o kaya jacket"
"Text mo ko agad pag nakauwe ka na ha?"
Kahit paulit-ulit lang na ganyan laman ng inbox natin na parang sasabog na dahil sa mga repeated words na yan ay okay lang kasi magkatext naman tayo e.
Wala tayong pakialam sa iba, sa mundo, sa lahat. We only care about each other. Busy tayo sa isa't isa kaya di na natin sila kailangang pansinin pa.
Pero, saan nga ba papunta to? Hanggang ganito na lang ba tayo o ano? O hanggang kelan tayo ganito? Sana wag munang matapos. Kasi nasanay na ako sayo. Baka pag nawala ka, hanap-hanapin na kita. Kaya kahit hindi sigurado, itutuloy pa rin. Pero teka, paano nga ba tayo nagsimula? Pwede bang huwag nang matapos pa?
