Dipper'ın ağzından
Eve dönmek için otobüse bindik Mabel çok geçmeden omzunda uyuya kalmıştı bense wend'ynin bana verdiği mektubu okuyordum mektupta tüm arkadaşlarımızın imzası vardı bu da beni mutlu etmeye yetmişti sanırım geçirdiğim en iyi yaz buydu pek çok sadık dost ve düşman düşman demişken bill'i Stan amcanın zihninden sildik ve Ford amca onun öldüğünü söyledi ama ben onun öldüğünü inanmıyorum koskaca şeytan Lucifer'ın oğlu bu kadar basit olamaz sadece bir süreliğine etkisiz hale getirdik o kadar yani bana sorarsanız yolda fazla geçmeden banada uyku çöktü ki bende zorlamadan kendimi teslim ettim bir kaç saat sonra altıncı hissim panik atak geçirmesiyle beraber uyandım durağa varmıştık Mabel'ı hafifçe dürterek uyandırdım annemler bizi bekliyordu babama bavulları dayayıp arabaya piç gülüşü ile koştum babamın arkamdan "ne hayırlı evlatsın be mason" dediğini duydum arabada bizimkileri beklerken annemin paytağı severek geldiğini duydum bence ertesi sabah için hazır pastırma bulduğu için seviniyordu annemle Mabel arabaya bindi babamda bavulları bagaja koyup arabaya bindi yolda kırmızı ışıkta beklerken annem yavaşça bize doğru döndü ve "çocuklar bir kardeşimizin olmasını istermiydiniz" dedi gülerek "baba biz yokken istifadanmı yararlandın la" dedim babamda "ne sandın paşam boşunamı tüm yaz sizi oralara gönderdik" dedi annem ve Mabel kıpkırmızı kesildiler babam ve ben kahkayı patlattık "baba bari erkek olsun ya ikinci bir Mabel'a bakamam ben" dedim babamda "nasipse varsa" dedi Mabel arkadan "eee" dedi bende "bu kadar" dedim babam tam bişi diycekken yeşil ışık yandı eve doğru gülüşe gülüşe giderken son kırmızı ışığımıda durduk... En öndeydik frenleri patlamış bir kamyon bize doğru geliyordu babamın sürebilceği boş bir alan yoktu kamyon tüm hızıyla bize çarptı bilincimi kaybetmiştim bi ara gözlerimi azıcık açmayı başardım sedyde ambulansa taşımıyorum sanırım her şey çok bulanıktı sadece mavi kırmızı yanıp sönen ışıklar vardı ve tekrar bilincim kapandı uyandığımda hastanedeyim kolumda serumler vardı başımda ise bir doktor bilincimin açıldığını görünce çocuk uyandı diye bağırdı ardından odaya koşarak bir doktor geldi "şanslı çocuk sonu annesi gibi olur sanmıştım" dedi bunu duyunca yerimden sıçradım yani çalıştım "anneme noldu" dedim doktor derin bir iç çekti ve gerinerek "başın sağolsun evlat," dedi o anda dünyanın başıma yıkıldığını yemin edebilirim ama kanıtlayamam gözlerim doldu ve titrek bir sesle "p-peki k-kardeşim o-o n-nasıl v-ve b-babam" düzgünce konuşamıyordum bile doktorun gözleri azıcık doldu kendisini ağlamamak için zor tutuyor gibiydi "baban iyi hatta taburcu bile oldu ama kardeşin kaza sırasında camdan dışarı baktığı için kafası camla tavan arasında kalmış ve kafası bedeninden aylmış " kız kardeşim ve annem öldü bu bir şaka deme yok hayır bu bir şaka olmalıydı gülmeye başladım kapıdan Mabel ve babam gelip bu bir şaka dipper demelerini bekliyordum kapıya baktım beş dakika olmuştu ve hala kimse gelmemişti gözümden yaşlar inim inim akıyordu doktorlar son kontrolleri yaptıktan sonra beni normal bir odaya aldılar babam bir kaç saat sonra geldi bana sarılıp yaşadığım için tanrıya şükrediyordu ben şoktaydım bir gün hastanede kaldıktan sonra eve gittik yatğmıa uzandım kulaklığımı takıp annemin keman eşliğinde söylediği şarkıları onun sesinden bir daha dinledim hepsini en az 3 kere dinledim Mabel ile olan eski vidyolarımıza ve fotoğraflarımıza baktım bu yaz böyle bitemezdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
genç Titan
Fantasy"Ya hiç bir şey göründüğü gibi değilse ya her şey bir aldatmaca ise? Ailem hatta kendi kimliğim bile gerçek değilken ben bu koskaca evrende hatta evrenler ve boyutlarda kime güvenebilirim? Düşmanımın elimi tuttuğu dostum dediğim insanların bırak d...
