Merhaba. Ben Eylül. 13 yaşındayım. 7. sınıfa gidiyorum. Gözlerim masmavidir. Saçlarım sarıdır. Çevrem çok geniştir. Ailemin maddi durumları fazlasıyla iyidir. En yakın arkadaşlarım Esin ve Ceren'dir. Onları çok severim. Hatta fazlasıyla. Bir tanede en sevdiğim kankam vardır. Adı Yiğit. Çok severim. Arkadaşlarıma çok değer veririm. Çok çabuk bağlanırım onlara. Bütün tanıdıklarım bitanedir. Kısacası, onlar benim herşeyim. Ama hiç mi hiç ondan nefret ettiğim bir arkadaşım vardır. O da benden nefret eder. Herkesle arkadaşlığımı bozmaya çalışır. Neymiş efendim ben çok popiymişim. Çevrem geniş diye illaki popi oldum sayılmaz. Ama bunu anlamayan bazı özürlüler varda. Neyse. Onun adıda Gözde'dir.
Ve okul. Okulumu severim. Hemde çok. Derslerim çok iyidir. Karnemde hiç 5 den aşağı not göremezsiniz. Ama ders çalışmayı sevmem. Nefret ederim. Okula da arkadaşlarım için giderim. Yani öyle ders yapmaya değil. En sevdiğim de öğle araları 1 buçuk saat teneffüs. Ben okula 9'da gidip 3'te çıkarım. 3'ten sonra 6'ya kadar da arkadaşlarımla gezeriz. Ya alışveriş yaparız, ya sinemaya gideriz, yada yemek yiyip eve geçip sürekli konuşuruz. Ben Esin'e sürekli ve hep Esöönüm derim. Cerenim zaten 1 tane. Onun eşi benzeri yok. Bensu, Sude ve Ekinsu'yu da severim. Yiğit'imi de unutmayalım. Herşeylerim. Canlarım. Kuzularım. Bitanelerim.
Ben genelde bütün sevdiklerime örnek olarak Cerenim, Yiğitim derim. Herşeylerim ya. Çok seviyorum.
