nasıl öleceğini hissedebilir mi insan?
bilebilir mi gerçekten?
ben biliyorum.
hissediyorum.
derinlerde bir yerde kasılan kalbimi, sımsıkı kapanmış kırışan gözlerimi, boğazıma sarılmış; hayatın topraklarına elini batırmış tutunmaya çalışır gibi telaşla titreyen ellerimi ve en sonunda suyun içinde korkuyla alev alarak şölen sunan bedenimi görebiliyorum. hissedebiliyorum.
imkansız.
evet öyle belki fakat imkansızlıklar hislerime söz geçiremiyor.
boğulacağım.
boğuluyorum.
boğuldum.
boğulacağım, şu andan daha hırçın.
boğuldum, şu andan daha uysal.
boğuldum, yaşarken.
boğuluyorum, nefes alırken.
nefes alabiliyorum ama yaşayamıyorum.
birisi boğazımı sıkmıyor belki ama yine de de birisi boğazımı sıkıyormuşçasına çırpınıyorum.
çığlık atmak istiyorum.
ağzımı açmak, nefes almak, var gücümle bağırmak.
başaramıyorum.
çünkü eğer bir kere çığlık atarsam bir daha susamam, eğer sesim bulutlara ulaşırsa oldukça sinirlenirler.
ve tabi bulutları tanıyorsanız bilirsiniz ki; bulutları sinirlendirmenin zamanı henüz gelmedi
£🐸
