the badgirl

{ik?....ik vertrek!}

Ik zit op de bank en probeer me te concentreren op het nieuws. Dat niet echt lukt mijn pleeg ouders zijn dronken in hun slaapkamer ruzie aan het maken. En niet zo een kleine ook. Maar het kan me niks schelen al vermoorden ze ellkaar ze doen maar. Ik wordt al sinds mijn 10de dat ik hier in huis werdt gezet mishandeld terwijl ze dronken zijn er is nog nooit een dag voorbij gegaan zonder. Nooit. "Jij met je vuile rotkop, blijf van me af!" schreeuwt mijn pleegmoeder terwijl er daarna een ijzing wekkende gil klinkt door het huis. Verdomme ik kan het nieuws niet eens horen! Niet dat het me intreseert maar hun geschreeuw en geruzie hoef ik niet te horen. "Rose!!!, kom hier!" ik schrik op van mijn pleegvader die mij roept. De ruzie ging over mij. Ik wou niet naar de winkel om alchol te kopen. Ik ben net 18 dus dat mag. Maar ik ga altijd de buurt bewoners denken dat ik zoveel drink terwijl ik het voor mijn dronken pleeg ouders moet kopen. Ik kijk naar mijn linkerarm. Een blauwe plek. Van een harde klap. Ik wil er niet nog zo een dus loop ik maar naar boven. De trap kraakt onder mijn voeten terwijl hun geschreeuw steeds dichterbij komt.eerste verdieping. Ik doe de deur open. Mijn pleegmoeder ligt met een grote schaafwond op haar wang op het bed. Ik kijk mijn vader aan . ik heb er echt genoeg van. "What the fuck is jullie probleem alleen om dat ik niet naar die klote alchol wil halen, stelletje alcholiste!!!" mijn vader staat woest op "sla niet zo een klank tegen me aan!" schreeuwt hij de alchol geur uit zijn mond doorbringt mijn neusgaten. "Dat bepaal ik zelf wel want jij bent helemaal niks van mij!" schreeuw ik. Hij duwt me woest tegen de muur. Een pijnscheut schiet mijn rug nek en armen in. "Auw! Klootzak blijf van me af!" schreeuw ik terwijl ik opsta van de grond. En weg loop uit de kamer "www...wat ga jij doen!" schreeuwt hij. "Ik.....ik vertrek!" schreeuw ik terwijl ik naar beneden ren. Ik trek mijn jas van de kapstok een mobiel heb ik niet dus die hoef ik ook niet mee te nemen. Ik loop naar de buitendeur en stap uit het huis. Een frisse wind waait langs terwijl ik ijzig door loop. Geen idee waar ik naar toe ga. In ieder geval een plaats waar het niet zo druk is. En waar niemand mij ooit meer zal zien of vinden. Ik ga weg en kom nooit meer thuis. Nooit meer.