You Gave me A reason (On-going)

chapter 2

Jonathan's POV

"Bastard!" Sigaw Ni daddy. Napa upo ako sa sahig dahil sa lakas Ng suntok n'ya, Naramdam ko nalang na namanhid Ang aking panga dahil sa lakas Ng suntok n'ya do'n. Lumapit sa'kin si mommy na may pag aalala.

"Eric! Grades Lang 'yun!" Si mommy na lumuluha na ngayun dahil sa pag kakasapak sa'kin Ni daddy, it's hurt! And I know na deserve ko, Bobo ako e... Si daddy na mismo Ang nag Sabi.

"I know it's a grade, fucking grade! but this point is Yung ka bobohan n'ya, Karina" inis na sambit Ni daddy.

"Sorry, dad. Babawi nalang ako!" Mahinang sambit ko. Tumayo narin ako at pinunasan Ang dugo.

"Dapat lang, dahil hinding Hindi kana makaka pag-aaral kapag mababa pa Ang grades mo, sobrang laki Ng ginagastos ko para sa 'yo" I nodded. S'ya naman ay pumunta sa kitchen.

"It's hurt?" Mom asked. Hinawakan n'ya Ang panga ko.

"A little bit" Saad ko. Kumuha si mommy Ng first aid kit para Gamutin Ang sugat ko.

"Jon is a grade okay, Hindi ka Bobo" Alam Kong pinapagaan Lang Ni mommy Ang loob ko.

"I know mom, Aalis muna ako" sambit ko bago ako tumayo.

"Where are you going?" Mommy asked worriedly.I turned around and looked at her.

"I'm just going to my girlfriend! We have a lot of misunderstandings" walang gana Kong sagot at lumabas na.

Nag dra-drive ako habang tinatawagan si Kianna, ring Lang Ng ring, ayaw n'ya talaga akong kausapin.

Pero Hindi ko s'ya tinigilan. Para saan? Ang more than 2 years naming pag sasama Kung hihiwalayan Lang n'ya ako.

During my wait, kianna finally answered.

"What? We don't have to talk anymore because I'm done, right? " Bungad n'ya

"Babe! Please!" I begged while driving." talk to me"

Hindi ko inaasahan na baba-baan n'ya ako Ng tawag.

Napa hampas nalang ako sa manobela dahil sa inis! Hanggang gano'n nalang ba para sa kanya?

Bumaba ako Ng kotse dahil Nandito na'ko sa tapat ng bahay nila. Alam Kong Nandito s'ya dahil Wala Naman akong naririnig na Tao sa linya.

Pumasok na'ko Ng diretso dahil naka bukas Naman Ang gate.

Nanlaki Ang Mata Ng kaibigan kong si Jerome dahil nakita n'ya ako dito. Pero mas nagulat ako dahil Nandito s'ya.

Nag tangis Ang bagang ko dahil sa galit at Hindi ko na Malayan na nasuntok ko na s'ya. Nagulat s'ya sa ginawa ko.

"Is it because of him?" I asked kianna while pointing my finger at Jerome."putangina Naman Kianna! Bakit sa kanya?" My voice dropped because I didn't want to be angry with kianna."Kianna? Just come back to me!" Pumunta s'ya sa direction Ni Jerome at tinulungan itong tumayo, si Jerome ay naka Tingin na sakin Ng masama.

"Jonathan! Ayoko Ng gulo, ayaw n'ya na talaga e... May magagawa kaba? Diba Wala?" Ayokong mawala si Kianna sa'kin ngayun pang s'ya Ang inspirasyon.

"Sorry! I really don't want to, I'm happy with Jerome" Bulgarang sabi n'ya. I just nodded. Kung Ayan gusto n'ya, magiging masaya nalang ako pero ayoko talaga, Parang Hindi kakayanin Ng puso ko.

I did not realize that I had left the place where my heart was broken. They say that if you really love the woman, then let her go. But I don't believe because even left I was there without uttering a word. I still don't want to, because I really can't handle it.

Pumunta muna ako sa "brave elem"

I'm so annoyed now. I can not do it! My friend cheated on me! Why? Why? Extreme pain of what happened.

They said I can do it, I can do it! But not at the time I was down.

As we turned in my car I saw someone being bullied. The woman was carrying a cane, the woman turned her back so I didn't see much. I just saw that it was pushed so I was quick.

"Ibalik mo Ang tungkod n'ya" maotoridad na Sabi ko, nakita ko Ang takot sa Mata Ng mga Bata. Dahil sa inis ko 'to.'alis!" Pag papaalis ko.

Binato nila Ang tungkod Ng babae. Nakita Kona Ang mukha Ng babae, As in maganda s'ya. Mahaba Ang buhok n'ya hanggang pwet.

She's blind, I know. She's beautiful but blind! Tatayo na Sana s'ya pero iniabot ko Ang kamay ko.."Bakit ba kase lumalabas ka Ng mag Isa kalang? Alam mo namang bulagka tapos haharang harang ka pa!" May konting inis na Sabi ko.

"Sorry!" Alam Kong nasasaktan s'ya sa sinabi ko but I don't care to anyone.

"Sa susunod Kung lalabas ka, mag pasama ka! Baka may mangyari pa sa'yo" singhal ko at lumakad na.

Sumakay na'ko sa kotse. Puro kamalasan nalang ngayun Ang nangyayari sa'kin. Kung mag pakamatay nalang Kaya ako? Pero magiging selfish ako Kasi Hindi ko iniisip Ang sasabihin Ng iba but I'm tired! Very very tired. Sa lahat! Sa lahat. Hindi ko kinakaya Ang expectations Ni daddy, I know I'm bobo.

Umalis na'ko at nag maneho Hindi ko Alam Kung saan ako pupunta.

Nakita ko nalang Ang Tulay Ng kamatayan, Sabi nila 'to daw Ang Tulay Ng kamatayan dahil ba sa maraming nag susuicide dito? Hayys mga Tao nga Naman. Iba na talaga Ang environment Ng mundo Ngayun.

Tumingin ako sa watch Alas-dos na Ng hapon.

Nang biglang may narinig akong nag guiguitara. Mag papakamatay din ba Ang nag guiguitara dahil nandito s'ya. Dahil sa pag ka curious ay sinilip ko, nasa puno Kasi s'ya naka sandal Kaya Hindi mo agad mamumukhaan.

"We were as one babe
For a moment in time
And it seemed everlasting
That you would always be mine~~~~" she's girl I know, Ang ganda Ng boses n'ya

"Now you want to be free
So I'm letting you fly--" narinig n'ya ata mga yapak Ng paa ko Kaya huminto s'ya at Napatingin pero Hindi sa direksyon ko.

" Kung mag papakamatay ka ay wag dito... Dahil may Tao" bakit Alam n'ya na nag-papa-kamatay ako? Seriously Jonathan, tinatanong paba 'yan. Alam mo namang naniniwala sila dito na Tulay Ni kamatayan

"You?" Binitin ko muna Ang sasabihin ko " At Kung iniisip mong magpapakamatay ako! OO" Alam Kong natigilan siya

"Wag mong sayangin Ang buhay mo dahil lang sa Mali mo... Maraming gustong mabuhay pero ikaw wawakasan mo kaagad! Kung gusto mo e... Ibigay mo nalang sa'kin 'yang mga Mata mo" nanlaki Ang mga Mata ko dahil sa sinabi n'ya at the same time, I realized Hindi ko Naman Kailangang gawin 'to.

Humaba pa Ang usapan namin pero Wala akong pakielam dahil talk Lang Ito. Pero Hindi ko maiwasan na bumilis Ang tibok Ng puso. She's a nice girl.

Umuwi na s'ya Ng sabihin Ang mga katagang nagpapabilis Ng tibok Ng aking puso.

Hinintay ko muna, mag dilim bago umuwi sa mansion.

Wala parin Ang magulang ko. Palagi Naman silang Wala.

Short update