Vardiyam yeni bitmişti. Ofiste kalan son kişiydim, bu yüzden ofisi ben kitliyordum. Bu sırada karanlıkta beyaz bir şey gördüm, masa ışıklarından biri olabilir diye düşündüm. Merdivenlerden indim, ışıklar açık değildi. Gece zifiri karanlıktı, otoparktaki arabamı bile zor bulmuştum. Arabama ilerleyip bir taraftan da cebimdeki anahtarı ararken tiz bir çığlık sesi duydum. Ürkmüştüm, hemen anahtarı çıkardım, kapıyı açtım. Koltuğa oturdum ve arabayı çalıştırdım. Bir taraftan da dikiz aynasından gelen bir şey var mı diye bakıyordum. Otoparktaki kolonların arasından o şeyi gördüm. O kadar dehşete düşürücüydü ki… Beyaz takım elbiseli, beyaz maskeli biri beni izliyordu. Maskesi beyazdı ama ağzı ve gözleri kapkaranlıktı. Nefes bile alamıyordum. Hemen arabayı kolonun arasından çıkardım, bir taraftan da ona bakıyordum. Hareket etmiyordu. Gaza bastım. Otoparktan kurtulmuştum. Ellerim titriyordu. Bütün yol boyunca dikiz aynasından arkama baktım. Rahatlamıştım çünkü yolum işlek bir yerden geçiyordu. Evime varmıştım. Kendimi içeri attım. Dışarıya son bir kez baktım. Bir şey görünmüyordu. Kapıyı tamamen kitledikten sonra ışıkları açmaya çalıştım. Açılmıyorlardı. Elektirikler yoktu. Hemen arka taraftaki girişteki el fenerimi almaya gittim. Arka kapım ormanlık bir alana bakıyordu. Fenerimi yaktıktan sonra cesaretimi toplayıp kapıyı açtım. Ormanlık alana fenerimi tuttum. Gördüğüm manzara karşısında fenerimi elimden düşürdüm. Otoparktaki beyaz maskeli, takım elbiseli adam beni izliyordu, ama yanında biri daha vardı, bembeyaz elbiseli ve beyaz maskeli bir kadın....
