Jungkook daha fazla bekleyemezdi. Sevgilisi telefonlarını açmıyor ve mesajlarına bakmıyordu. Bir şey olduğu ortadaydı.
Jungkook, Taehyung ile Bogumun kaldığı eve geldi. Açık kapıyı görünce endişesi arttı. Bogumun ona bir şey yapıp kaçabileceği düşüncesi aklını kurcalıyordu. Daha fazla oyalanmadan yukarı çıktı ve gördüğü manzara karşısında şok oldu.
Taehyung elinde şırınga ile birlikte yerde yatıyordu. Jungkook onu kucağına çekti ve elini başının arkasından kafasını göğsüne yasladı. Taehyungun hala bilinci kapanmamıştı. O da elini Jungkookun kolunun üzerine koydu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(bu sekilde dusunun durduklari pozisyonu)
"Taehyung, ne yaptın sen?"
Jungkookun gözünden yaşlar akmaya başladı ve oyalanmadan ambulansı aradı.
"Jungkook, bana söz vermiştin. A-ağlama"
Jungkookun ağlaması şiddetlendi, Taehyung ise daha fazla dayanamayıp kendini bıraktı ve eli jungkookun kucağına düştü. Jungkook Taehyungun hareketinden sonra bağıra bağıra ağlamaya başladı.
Sevgilisi gözlerinin önünde ölüyordu ve onun yapabileceği hiç bir şey yoktu.
[]
"Taehyung, kaç gün oldu neden açmıyorsun o güzel gözlerini. Bana bir kez daha gülemez misin? Bir kez parlasın gözlerin bana bakarken bir kez daha göreyim gözlerinde ki o ışığı. Hani hayallerimiz vardı bizim sevgilim, hep mutlu olacaktık unuttun mu? Çabucak iyileş olur mu ileride gerçekleştiririz hayallerimizi. Ağlamadım hiç biliyor musun Taehyung, hem ağlayamam da üzülürsün. Sen hiç üzülme sevgilim, mutlu ol birlikte mutlu olalım."
Jungkook burnunu çekti
"Beni bırakmayacağını biliyorum bebeğim. Söz verdin bana ve sen tutarsın sözlerini hep. Bu seferde tut olur mu Taehyung çıkalım bu hastaneden el ele hm? evimize gidelim sarılarak uyuyalım birlikte, o çok sevdiğim saçlarını okşarım güzel bi kahvaltıya gideriz olmaz mı Taehyung?"
Doktor içeri girdi ve jungkooka ziyaret süresinin bittiğini söyledi.
"Yarın yine geleceğim güzelim, beni bekle olur mu?"
Jungkook Taehyungun odasından gözyaşları içinde çıktığında Jimin ona sıkıca sarıldı. Üçüde ağlıyordu onu, kaybetmeye dayanamazlardı.
Yoongi Taehyungu koruyacağına söz vermişti onu asla yanlız bırakmamıştı. Taehyung olmadan yapamazdı, çocukluktan beri en yakın arkadaşı olmuştu Taehyung Yoonginin. En kötü anlarında hep beraberlerdi birbirlerinden güç alarak büyümüşlerdi. Birlikte ağlamışlardı birlikte gülmüşlerdi, bunlar basit duygulardı belki ama Yoongi için her şey demekti. O Taehyung olmadan yapamazdı dayanamadı onsuzluğa.
[]
"Bu gün bana öldüğünü söylediler sevgilim,
o yüzden hava diğerlerine göre daha soğuk sanki, üşüme diye sana battaniye getirmiştim. Niye beni beklemedin Taehyung? niye tutmadın sözünü hani mutlu olacaktık sonsuza dek. Sana beni sensiz bırakma demiştim Taehyung. Neden bana bunu yaptın? vedalaşamamıştık daha hani gülecektin bana bir kez daha. Birlikte atlatıcaktık hani bunları Taehyung hatırlamıyor musun? Bana son attığın mesajda çiçeklere aşağıdan bakmaya gidiyorum demiştin bunu hatırlıyor musun peki? Bu dileğini gerçekleştireceğim sevgilim, sevgimizin üstünlüğünü simgelediği için mezarına mavi gül ekeceğim. Mavi gül.. saçlarımızı boyatacaktık o renge hatırlıyor musun? sen yanımda yokken bunu yapamam güzelim sensiz mavinin bir anlamı yok ki."
jungkook Taehyungu ile en son buluştukları yerden denize doğru bir iç çekti gözünden yaşlar akmaya başladı ağlamak istemiyordu Taehyungunun onu bu haliyle görüp üzülmesini istemiyordu ama kendine engel olamıyordu o da haklıydı güzel sevgilisi onu bırakıp gitmişti nasıl mutlu olabilirdi ki artık..
