"Son bir dans istiyorum Alice. Sen ve ben, son kez biz olarak bir şeyler yapalım. En yakın arkadaşlarımızı bir araya getirelim."
[ minific,
angst değildir. ]
tüm hakları bana aittir.
christopher bang x reader
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"umutsuzluğumun şerefine."
➡ Alice Kim 🚀
jaesvibe pişt
Siz hm?
jaesvibe biraz kafa dağıtalım mı?
Siz sorun nedir
jaesvibes han nehrinde, her zaman ki yerde?
Siz bizim için birer içki alıp geliyorum
jaesvibes bekliyorum
➡🚀
Elimdeki poşete baktım göz ucuyla. Birbirine çarpıp tıkırdayan cam şişe sesleri yürüdüğüm sokakta yankılanıyordu. Hava çok soğuk değildi. Saat çoktan gece yarısını geçmişti. Annem eğer şehir dışında olmasaydı çıkabileceğimi sanmıyordum. Ve işte,han nehrine gidiyorum Jaeun'un yanına. Bir sorun vardı bundan emindim. O gün kafede bir süre daha oturduktan sonra kalkmıştık. Jaeun o günden beri sessiz davranıyor ve ne zaman ona soru sorsam geçiştiriyordu.
Bir sorun vardı ve sorunun ana karakterini adım gibi biliyordum. Lee Felix. İç çektim derince. Sanırım ikimizin de kırık kalplerimiz ile sorunlarımız vardı. Kendi kalbimi gözümün önüne getirdim. Birkaç gün öncesine kadar sevdiğim çocukla ayrıldıktan sonra yok olduğunu düşündüğüm kalbim, o gün o kafede tekrar canlanmış gibiydi.
Chris o sözü söyledikten sonra yanımıza gelen Jaeun ve Felix ikilisi sayesinde susmuş ve bir daha da konuşmamıştık. Onun sorusuna bile cevap verememiştim. Pişman mıydım onunla yaşadıklarımdan? İmkanı yok. Christopher Bang her şey olabilirdi ama bir hata olamazdı. O benim renksiz dünyamdaki tek renkli çiçekti. Onu çok özledim.
Gözlerim yavaştan dolmaya başladığında dudaklarımın arasından küçük bir hıçkırık kaçmıştı. Han nehrine gelmiştim çoktan. Ayaklarımı sürüyerek Jaeun'un bulunduğu yere , nehrin hemen yanındaki yeşilliklere ilerledim. Kulağındaki kulaklıkları çıkarıp benim ıslak göz altlarıma bir bakış atmıştı. Konuşmadan onun yanına oturup poşeti ona uzattığım da o da sessiz kalıp poşeti boşaltmıştı.
Çok geçmeden kollarını boynuma dolamış ve beni kendine çekmişti. Bir süre hiçbir şey söylemeden orada öylece oturduk. Çünkü konuşmadan da birbirimizi anlayabiliyorduk.
Christopher Bang'ten sonra hayatımda verdiğim en iyi karar Park Jaeun ile arkadaş olmaktı.
"Sanırım bu gece ikimiz de ağlayacağız,"diye mırıldandı,titreyen sesini beceriksizce saklamaya çalışarak. Burnumu çekerek yavaşça ondan ayrıldım. "Anlat hadi.." Soju şişelerinden birini alıp çoktan açmıştım. Bir yudum alıp kafamı nehre çevirdiğim de Jaeun derin bşr nefes almıştı.
