1.Bölüm

5.3K 193 16
                                    

Beyaz karların içinde parlayan tek şey bizim kanlarımızdı. Yine kavga etmiştik Eren ile o çocuk için. Laf atıp duruyordu bize. Son yaptığı çok kötüydü resmen kızı taciz etmişti herkesin içinde. Bizde dayanamayıp okul çıkışı saldırdık. Oda gidip yetimhane müdürü olan babasına şikayet etmişti. Şimdi de babasından dayak yiyorduk.

Karnıma attığı son tekme ile kendimden geçmişçesine bağırdım.

"Ahh!! Yapma yeter artık. Dur!!"

Bu acı uzun süre peşimi bırakmayacaktı anlamıştım ikimizide saçlarımızdan tutup havaya kaldırıp tekrar buz gibi olan karların üstüne atınca yaralarımızın sızlaması ile ikimizde inlemiştik.

Kıvanç abi orda durmuş bizi izliyordu. O yapmıştı bize anneliğide babalığıda. İçimizde en merhametli en şafkatli olan oydu.

Biz Eren ile yaşıtken o bizden 4 yaş büyüktü.

Müdür karların arasında ikimize son bir tekme atıp geçerken Kıvanç abi daha fazla dayanamamış yanımıza gelmişti.

"Yine koruyamadım sizi. Ne diye bulaşıyorsunuz ki şu çocuğa! Olacakları sizde biliyorsunuz. Oh oldu size! Kaç kere dedim uğraşmayın çocukla. Kan görmekten bıktım artık!! Her seferinde böyle geliyorsunuz. Canım acıyo sizi izlerken." Diye sitemle konuştu sonlara doğru sesi kısılarak.

"İzleme sende!! Ne diye izeyip acıyosun ki bize?!" Diye çemkirdim suratına bende bıktım artık her zaman aynı şeyler.

Sendeleye sendeleye düşmeden gelmiştim odaya. Duşa girmek istiyordum. Ama bu halde giremezdim. Ne diye çemkiriyorsam suratına gel şimdi çocuktan dilen böyle.

Kendimi böyle aşırı kirli hissediyorum.

Karnıma giren sancıyla bağıracakken kapının açılması ile içime bağırmıştım.

Eren elini Kıvanç abinin omzuna atmış, kıvanç abide onu belinden destekliyordu.

Ben ondan daha kötü olmuştum aslında. Ama onun vücudu kaldırmıyordu.

Daha fazla oturmadan gücümü toplayıp odadaki banyoya ilerledim.

"Öyle yıkanma abim. Yaraların açılır daha kötü olursun."

"Birşey olmaz. Böyle kendimi kirli hissediyorum." Dediğimde gözlerim dolmuştu. Annem gelmişti yine aklıma. Ben düştüğümde dizlerime dikkat ederek yıkardı beni. Daha fazla tutamadığım yaşlar gözümden akarken kendime binlerce defa sövdüm. Allah kahretsin. Herkesin içinde ağlamaktan nefret ederim.

Kıvanç abim vazgeçmeyeceğimi anlamış ki konuşmaya başlamıştı.

"Gel ben yıkayayım seni. Sen dikkat etmezsin şimdi kendine."

Utanıp çekinmiyordum ondan başımı salladım.

~~~~~~~

Aradan geçen saatlerin ardından. Kapı çalınmıştı. İçeri Efe veleti girerek.

"Batuy abiy müdüy amca seni çağıydı."

Çok seviyordum bu veleti. 3 yaşındaydı. Aşırı tatlı bir şeydi.

"Tamam abim."

Ayağa kalkıp kapıya doğru giderken Eren konuştu.

"Bizde gelelim mi?"

Gerek yok manasinda kafamı sallayıp. İlerledim. Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde anneme cok benzeyen bir kadın ile adam vardı. Nedense bir an değişik hissetmiştim kendimi.

Annemle anılarım aklıma gelince gözlerim doldu yine benden habersiz bu huyumdan nefret ediyorum. Bu kadar sulu göz olmak zorundamıydım?

"Beni çağırmışsınız." dedim kadindan gözlerimi çekip şeferefsiz orospu piç kurusu müdüre çevirerek.

"Senle konuşmak istiyorlar."

Dediğini başımla onayladım. Kadin ile adamın karşısındaki koltuğa oturdum.

Yüzümdeki yaralardan dolayı olmalı şaşkınca bakıyorlardı bana.

Adam ağzını açıp konuşmaya başladı.

"Biz yalnız konuşmak istiyoruz."

"Peki ben çıkayım." Diyerek odadan çıkarken bir yanlışın olduğunu göreyim sen o zaman görürsün bakışı atıp çıktı. Böyle bir bakış varmıydı bilmiyordum. Omuz silktim.

"Merhaba?" Dedi kadın çekingence.

"Merhaba." Dedim bende onun gibi çekinerek.

"Ben diyemeyeceğim hayatım. Batur oğlum sen şuna baksana." Deyip elime birkaç kağıt uzattı. Elime alınca DNA testi olduğunu gördüm. Ay noluyoruz ayolh.

Kağıda bir göz gezdirdim. Burdan hiç birşey anlama'yarrak asıl lazım olan yere baktım.

'Batur Kara %99.9  Ahmet Karakaya'nın oğludur.'

Wtf. Hayallerim gercek mi oluyor yoksa. Kafamı kağıttan kaldırıp karşımdaki çifte baktım. İneğin trene baktığı gibi bakıyorlardı. Tabii ki filmlerdeki gibi ortalığı dağıtmayacaktım. Film mi çekiyorduk ayol. Sonuçta biliyordum ailemin beni almaya geleceğini.

Diğer kitabımda belittiğim gibi başladım. Bakalım nasil ilerleyecek.
Aceleyle yazdım yazım hatalarım olabilerrr. Takılmayınn.

Sınır
5 vote(insafliyem)
5 yorumcuk.

İyi geceler bebişkolarişkolarım.

BATUR [YENİ BAŞLANGIÇ]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin