Daddy ik bedoel babysitter

Hoofdstuk 1

Louis:

'Mama moet je echt gaan?' Ik weet dat ze een jaar weg moet voor haar nieuwe werk en mij niet mee wil nemen omdat ik mijn leven hier in Nederland heb.

'Ja ik moet echt gaan maar ik heb een babysitter geregeld doe hier komt wonen om je gezelschap te houden' zegt mama op een toon dat het helemaal niet erg is dat gaat

'Hoe heet die en hoe oud is die. Ik wil echt niet met iemand van 60 in een huis gaan wonen.' Mama begint hard te lachen

'Wees gerust. De babysitter heet Harry en is 24. In heb expres iemand die niet veel ouder dan jou is.' Ik zucht opgelucht bij het idee dat hij niet veel ouder zal zijn dan ik ben. Ik denk dat dit misschien nog wel eens leuk gaat worden.

***

'Louis ik ga om drie uur van middag. Harry komt om half drie zo dat ik hem nog even kan zien voordat ik ga.' Het is nu wel heel dicht dat mama gaat.

'Mama je weet toch wel wie je in ons huis gaat uitnodigen?'

'Wees gerust ik heb veel met hem gebeld en ik heb ook veel met hem geappt. Ik laat je niet zomaar met een vreemde man in huis ok al ben je 16.' Ik mag toch hopen dat ze me niet meteen vreemde na in huis laat.

'Dankjewel maar ik ga je wel missen.' Ik er expres verdrietig bij.

'We kunnen altijd bellen wanneer jij maar wilt. Als er iets is moet je me ook altijd bellen. Beloof je dat?' Ze kijkt me hoopvol aan.

'Beloofd'

***

De bel gaat. Ik ben opeens heel zenuwachtig wat als ik dadelijk Harry niet mag of ergen dat hij een enorme hekel aan mij heeft en dan zit ik daar een jaar mee. Mama kijkt mij aan alsof ze verwacht dat ik open ga doen maar ik ga echt niet open doen dat ben ik veelste zenuwachtig voor.

'Louis ga je nog wat doen of blijf je zitten.' Zegt ze alsof het vanzelfsprekend is dat ik ga opendoen.

'Mama ik ga echt niet open doen ik ken hem niet.' Mama zucht maar ze staat wel op. Ik hoor de deur opengaan en een zware stem hoi zeggen. Vervolgens hoor ik mama zeggen sorry dat het ben duurde voor er werd opengedaan maar Louis vond perse dat ik moest open doen. Ik schaam me nu al dood en ik heb hem nog niet eens ontmoet.

Ik besluit op te staan en naar de deur te lopen voor mama nog meer beschamend dingen kan zeggen over mij. 'Hoi, ik jij moet Louis zijn. Ik ben Harry.' Zegt Harry nog voor ik iets kon zeggen. Nu ik heb zie ben ik blij dat mama hem heeft gekozen.

'Ja ik ben Louis.' Ik heb er nu al spijt van dat ik dat heb gezegd omdat hij en mama moeten lachen. Ik snap alleen niet waarom ze zo moeten lachen.

'Ik hoop dat we een leuke tijd samen gaan hebben Louis.' Zegt Harry toen hij klaar was met lachen.

'Ik hoop het ook.' Ik kijk heb in zijn diep groenen ogen aan. Ze zijn zo mooi.

'Zullen we naar binnen gaan en dat ik snel even vertel wat je moet weten over Louis.' Zegt mama en ze gebaart daarnaast dat ik naar boven moet gaan.

Ik ga naar boven maar ik vind het wel vervelend dat ik niet bij dat gesprek mag zijn over mij. Ik wil weten wat Harry straks allemaal over mij weet wat mama kende gaat ze allemaal beschamende dingen over mij zeggen die hij helemaal niet over mij hoeft te weten.
Ik loop mij kamer in en zet mijn tv aan en besluit dat dat beter is dat ik nu teveel ga nadenken. Ik heb Friends aan gezet en als ik bijna klaar ben met de aflevering word ik naar beneden geroepen.

Ik kom de huiskamer binnen en ze zitten daar met een te grote glimlach. 'Mama wat heb hem allemaal verteld.'

'Alleen wat nodig was om je te begrijpen maar niks over dat van vroeger.' Vroeger. Vroeger. Vroeger. Waarom mama je weet dat ik er niet tegen kan als je daar over begint.

'Mama please het ging vandaag zo goed.' Harry kijkt me nu heel bezorgd aan. Ik heb het gevoel dat hij het liefst wil weten wat er is gebeurd.

En ik voel het die pijn. Mijn benen beginnen te lopen naar boven. Ik trek het niet ik wil gaan schreeuwen van de pijn die ik in mijn borst voel. Ik ben gin te rennen.

'Louis! Louis!' Roept mama in paniek. Haar stem kalmert me. Ik loop terug naar beneden. Iets in mijn lichaam wil weg rennen. Ik krijg het overwonnen. Ik zien mama en een in haar armen. 'Louis rustig hij is hier niet ik en ik zij er. Het komt goed. Ik beloof het.'

'Louis ik weet dat je nog niet goed genoeg kent maar ik zal er altijd voor je zijn.' Ik kijk op naar Harry die vriendelijk naar mij lacht.

'Dankjewel Harry.' En ik zie Harry oplichten. En ik moet er van lachen dat hij daar zo vrolijk van word.

'Louis voel je weer goed genoeg dat ik kan gaan?'

'Nee mama please ga niet ik wil dat je hier blijft.'

'Louis ik moet echt gaan maar in weet zeker dat Harry goed voor je gaat zorgen.' Ze geeft een knikje naar Harry.

'Oké maar ik ga je heel erg missen.' En ik zet een pruil lip op.

'Ik jou ook.' Ze loopt naar de deur en Harry en ik lopen achter haar aan. 'Onthoud je kunt me altijd bellen.'

'Zal ik zeker doen reken daar maar op.' Ik zie een traan over mama's gezicht lopen terwijl ze ook moet lach over wat ik net zei.

Ik voel de tranen ook opkomen maar ik probeer ze binnen te houden. 'Louis onthoudt dat ik van je hou.' Is het laatste wat ze zegt en voor ik nog iets kan zeggen stapt ze de auto in.

Ik begin te huilen. 'MAMA! MAMA! MAMA!' Opeens voel ik twee sterke armen om me heen.

Worden: 1023