1ο κεφάλαιο

0 0 0
                                    

Δεν έρχονται  πάντα όλα όπως τα περιμένεις  ,μερικοί θα σε αγαπήσουν άλλοι θα σε μισησουν και πολύ θα σε αγνοήσουν.  Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ με την πάρτη σου.  Εσύ σε αγαπάς; Εσύ σε φροντίσεις;Εσύ σε προσέχεις; Αν ναι ειλικρινά  χαίρομαι για εσένα και δεν μπορώ  να καταλάβω τον λόγο που διαβάζεις αυτό το κείμενο. Αν όχι ποιος περιμένεις να το κανει;Νομίζεις  ότι θα έχεις κάποιον περισσότερο από όσο θα έχεις τον εαυτό σου;Όσο  και αν σε αγαπάει κάποιος δυστυχώς  ή ευτυχώς  δεν θα μπορεί να είναι πάντα εκεί  είτε λόγο χρόνου εργασίας  είτε θα μένει μακριά είτε θα έχει φύγει από την ζωή γιατί το μόνο σίγουρο είναι οτι  από την στιγμή που γεννήθηκες  κάποια στιγμή θα πεθάνεις  .Μπορεί  οι περισσότεροι  να το έχετε πολύ μακρινό και να λέτε τι λέει τώρα αυτή σε κατάθλιψη  θέλει να μας ρίξει  . Κιομως εγώ πιστεύω  ότι είναι πολύ ανακουφιστικο το να το έχεις συνειδητοποιήσει και να προσπαθείς να κάνεις την κάθε σου μέρα τέλεια ,με της δυσκολίας  και της χαρές της,  να είσαι ευχαριστημένος με της επιλογές σου και να μην μετανιώσεις για πράγματα  καθώς μπορεί  να μην ζήσεις ούτε άλλη μια μερα(συγνώμη αν το βρίσκεται  πολύ μακάβριο)

Αυτό  ήταν το σημερινό θέμα. Για όσους  θέλουν  να δουν περαιτέρω τις σκέψεις μου απλά συνεχίζεται  να διαβάζετε 😅
Λοιπόν 1ον εγώ με τον δικό μου θάνατο  είμαι πολύ οκ γιατί κατά έναν περίεργο τρόπο ένοιωθα από 3η γυμνασίου περίπου ότι θα πεθάνω  νωρίς  και ότι δεν θα τελείωνα καν το σχολείο πράγμα που αρχικα δεν συνέβη και εν συνεχεία  δεν μου προκάλεσε  άγχος αλλά  ένα συναίσθημα  ευγνωμοσύνης που εζεισα μέχρι τότε με μια οικογένεια που λατρεύω,  με ωραία παιδικά χρόνια σε μια υπέροχη πόλη ,καλή παρέα ,με εμένα που με αγαπούσα αρκετά  και άλλα που δεν είναι εκεί το νόημα.  Απλά έχω ζήσει  από αρκετά  μικρή τον θάνατο  στα 4 μου πέθανε η γιαγιά  μου γεγονός που μου δημιούργησε  μεγάλη απορία και περιέργεια για το τι γίνεται μετά και από τότε θα ήθελα να πεθάνω για να δω πως ειναι οπότε από τότε δεν με τρόμαζε,  αλλά μην νομίζετε  ότι δεν βάζω τα κλάματα  στη σκέψη του θανάτου κάποιου δικού μου είναι ένα από τα ποιο εγωιστικα πράγματα  αλλά χίλιες  φορές  να πεθάνω εγώ πρώτη  η να πεθάνουμε όλοι μαζί πάρα να χάσω κάποιον δικό μου  .Για εμένα  μερικά πράγματα είναι πολύ κάθετα άπαξ και σε βάλω στην καρδιά μου τελείωσε , μπορεί να μην σε βάζω εύκολα και να λεω σε πολύ λίγους ανθρώπους  σε αγαπώ  αλλά άπαξ και το πω αυτό ήταν τέλος  θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να είσαι καλά θα προσπαθήσω  να σε βοηθήσω  σε οποιαδήποτε θέμα και σε κάθε δυσκολία  και θα χαρώ περισσότερο από αυτούς με τις χαρές τους. Για αυτο  δεν μπορώ  ούτε καν να φανταστώ  να τους χάσω . Αυτά πάνω κάτω για το πρώτο μου κεφάλαιο  ας το πούμε 😅😁❤

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Dec 11, 2021 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Ότι νανε Where stories live. Discover now