Sokak Lambası Tamamlandı

3/İlk Tanışma

'' Vay be! '' dedim içimden. Demek, o bahsettikleri holding burası! Önünde açılan camlı döner kapının iki yanında güvenlik vardı. Önünde kocaman, ağaçlıklı bir de bahçesi vardı. Holding şehrin tam merkezindeydi. Yan tarafında, sıra sıra, şipşirin mağazalar vardı. Buraya gelene kadar her şey tamamdı. Ta ki, güvenliği görene kadar... Bu güvenliği nasıl alt edecektim.

Beni direkt içeriye almazlardı. Bir şey bulmam gerekiyordu ama ne? Derin bir iç çekerek, '' Hadi kızım kazan mübarek olsun! '' diye güvenliğe doğru yavaş adımlarla yürümeye başladım. Sanki gezintiye çıkmış da, öyle uğramış gibi!

Acaba bir arkadaşa bakıp çıkacağım mı, desem? Gülerek başımı iki yana salladım. Yok canım, o ne öyle? Türk filminde miyiz? Düşün kızım düşün, dedim kendi kendime. Adamlar iri yarı, kaba saba, boylu poslu adamlardı. Yüzlerinde sert bir ifade vardı. Bana çatık kaşlarıyla baktılar.

En sonunda biri bana '' Bir sorun mu var hanımefendi? '' Diye sordu. Evet canım sorun var! Sorunun en büyüğü de, içeride şu an dememek için kendimi zor tuttum.Sonra da, aklıma bir plan geldi. '' Ben Yiğit bey'in sevgilisiyim, onunla dışarıda buluşacaktık. Ama; gelmeyince merak ettim. '' dedim. Bir yandan da olabildiğince yüzümde şirin gülümsemeyle, saçımla oynamaya başladım.İnşallah yemiş olsunlar, ne olur Allah'ım.

Adam bana inanmıyormuş bir yüz ifadesiyle bakarken, '' Yiğit bey 'in bundan haberi var mı?' '' Diye sordu. Ben de başımı olumsuz anlamda sallarken, '' Sürpriz yapmak istedim. '' dedim en kibar halimle.Adam bana bakarken, '' Bekleyin, bir saniye. '' diye cevap verdikten sonra, mikrofona eğilerek, '' Yiğit bey 'e söyleyin, burada bir bayan var. Sevgilisi olduğunu iddia ediyor. İçeriye alalım mı? '' diye sordu.

Bir süre sonra da, '' Tamam, bekliyorum. '' dedikten sonra bana, '' Birkaç dakika bekleteceğim. Yiğit beye soruyorlar. Kabul ederse, görüşürsünüz. '' diye cevap verdi. Ben o kadar süre bekleyemezdim.

Adam daha sonra mikrofona eğilerek, '' Evet? '' diye sordu. Sonra da bana çatık kaşlarıyla bakarken, '' Anladım. '' diye cevap verdi. Sonra da bana, Hanımefendi, Yiğit bey sizi tanımadığını söyledi. Maalesef içeriye alamam. Hadi, gidin buradan. '' diye beni uzaklaştırmaya çalıştı. Ben de başımı sallarken, '' Hayır gitmeyeceğim, hiçbir yere, bırakın beni. '' diye cevap verdim.

Adam bu sefer kolumu daha sıkı kavrayarak, '' Zorluk çıkarmayın hanımefendi, hadi! İşimiz, gücümüz var, uğraştırmayın bizi. '' diye sert bir sesle uyardı.Aklı sıra beni tehdit ediyordu. Yemezler Güzelim.. Ben de arkamı dönüp, gider gibi yaptım. Sonra da, bir anda adama, etrafıma şaşkın bir halde bakarken, '' A, bakın, orada biri mi var? '' diye sordum.

Adamlar da gösterdiğim yere '' Hani nerede? '' diye bakarken '' Şurada işte, görmüyor musunuz?'' diye hayali bir yeri işaret ettim. Adamlar hala oraya bakarken, gülerek, '' Üzgünüm, bunu siz istediniz. '' diyerek bir anda holdingin içine daldım. Adamlar neye uğradığını şaşırmıştı.Bir yandan peşimden koşuyorlar, bir yandan da, '' Yakalayın şunu. '' diye etraftakilere bağırıyorlardı. Ben de yüzümde sinsi bir gülüşle koşarak asansöre bindim. Resepsiyondaki kadın da şok içinde bana '' Hanımefendi? '' Diye sordu.

Ama ben onu duymadım. Son anda kendimi asansöre attım. Hemen telaşla, asansörün düğmesine bastım. Kapı kapanmadan önceki son görüşüm de adamların koşarak bana doğru geldiğiydi. Neyse ki adamlar yetişemeden asansör hareket etti. Kalbim çok koşmaktan deli gibi çarpıyordu. Sırtımı duvara yaslarken, derin bir nefes aldım. Çok şükür kurtulmuştum. Bunu da atlatmıştım. Ama; unuttuğum bir şey vardı, bu patronun odası hangi kattaydı? İşte onu hesaba katmamıştım hiç.

Asansör 4. Katta durduğunda, kapı yavaşça açıldı. İlk önce etrafta kimse var mı, diye şöyle bir kafamı uzatarak, etrafı kolaçan ettim. Birkaç kişi dışında kimse yoktu. Sonra bir pembe panter gibi parmak ucumda yürüyerek, patronun odasını aramaya başladım. Burası; kocaman, beyaz renk ağrılıklı olan, ayrı ayrı camlardan şipşirin odaları bulunan, bir holdingdi. Sahi neredeydi bu adamın odası?