In de pauze had hij wacht. Dus stond hij daar te staan terwijl ik m'n eigen leven leidde. Kletste met vriendinnen en gewoon aan het genieten was van het leven. We lachte en voerde leuke gesprekken. Terwijl ik hem in m'n ooghoeken naar me zie kijken. Geïntrigeerd en geïnteresseerd naar wat me bezig houdt.
Maar ook een beetje afgezonderd alsof hij wat miste. Bij mij. Wat de rest wel ontving. van mij
Hij liep verder rond door de aula, over het podium heen, af en toe kijken over de rest van de aula. Maar vooral naar mij. Naar mij en mijn lach. Ik werd geobserveerd. Vanuit de verte. En ik voelde zijn ogen in mijn rug prikken..
Het was een stille ongemak die ik daardoor met me mee droeg. Want ik wist dat hij wederom naar m'n kont aan het kijken was.
Waarschijnlijk was hij aan het fantaseren. En betrapte hij zichzelf er op. Maar hij ging door. Uit zaligheid. Omdat niemand anders het toch zou merken.
Dacht. Hij
Maar ik merkte het wel. Om mezelf af te leiden van die starende docent die mij met z'n ogen in z'n greep en blikveld hield. Bleef ik lachen, kletsen en doorvragen.
Ga als je blieft weg. Hoopte ik dan.
En dat deed hij ook.. Uiteindelijk.
Maar koos er toen voor langs mij te lopen en terwijl hij dat deed mijn tas aan te raken. Best ruw nog. En alleen mijn tas. Want de rest merkte niks op.
Toen was het even stil
JE LEEST
Alleen van Mij
ChickLiteen waargebeurd verhaal over een docent die waarschijnlijk meer van zijn leerling wil dan alleen huiswerk..
