"Bana bir şey söyle." diyor Chifuyu, sadece ikisi olduğunda çoğu zaman oldukları gibi sessiz ve yumuşak, sanki nefeslerinde çok fazla gürültü varmış gibi.
Verdiği nefesin değişimi suda dalgalanmalar yaratıyor, güzel şeyler suyun kırmızı gölgesinde...
"Bana bir şey söyle." diyor Chifuyu, sadece ikisi olduğunda çoğu zaman oldukları gibi sessiz ve yumuşak, sanki nefeslerinde çok fazla gürültü varmış gibi.
Verdiği nefesin değişimi suda dalgalanmalar yaratıyor, güzel şeyler suyun kırmızı gölgesinde çınlıyor, kızaran etin üzerine tüyleri diken diken ediyor gibi yayılıyor.
Odadaki yankıları tatlı. Takemichi'nin, uzun saçlarını okşayan elleri, tarçın ve kokusu burnunu dolduran yeşil elmalar kadar tatlı.
Saatler gibi gelen bir süredir sinüslerinde sıkışmış olan kan ve kirden daha hoş bir koku. Aynı derecede tanıdık olmasına rağmen, kirli şeylerle dönen burada yabancı geliyor.
Saçındaki pisliği temizleyen parmaklar duraklar, sahibinin düşündüğü gibi seğirir ve Chifuyu nefes alıp vücudunu partnerinin ellerine teslim ederken, tekrar harekete geçer.
"Sana ne söylememi istiyorsun?"
Takemichi, Chifuyu'nun kullandığı aynı tonda, sesinde boğuk, törpüde sıcak bir şey sorar. Chifuyu, Takemichi'nin parmaklarının saçlarını geriye ve alnından uzağa kaydırdığını, başının yanlarını, tepesini ovuşturduğunu, metodik hareketlerin özenle taştığını fark ederek mırıldanıyor.
Sakinleştirici bir süreç, Chifuyu'nun dikkatini ağrıyan kaburgalarından, morarmış çenesinden, kaşının altındaki asla tam olarak kaybolmayan nabzından uzaklaştıran bir süreç.
Bazen tatil yapar, bazen biraz kestirir, ama her zaman geri gelir, en ufak bir dokunuşla hayata döndürülür, Chifuyu'nun olabileceğinden çok daha uzun süre canlı kalır. Baji'nin ona bıraktığı şey bu, bu amansız, hassas acı ve ona eşlik eden yara izi.
Bir yoldaşı var, gözünün altında sırayla güzel ve korkunç görünen bir çizgisi var ve bu daha farklı acıtıyor. Diğer darbeler ise, onun yanması ile yankılanır ve Chifuyu şimdi her ikisine de teslim olur.
Küvette Takemichi'nin bacaklarının arasına sıkışmış. Gerçekten de kararan suda eriyebilir ama Takemichi'nin soğuk suya karşı ellerinin sıcaklığı, okul eteğinin ıslak kıvrımları Chifuyu'nun hassas yanlarına sürtünerek onu tam burada, tam olması gerektiği yerde tutuyor.
Söylemesi gereken bir şey olduğunu, vermesi gereken bir cevap olduğunu biliyor ama mantığı beyninden ne kadar sıkmaya çalışsa da, olduğu gibi düşünemiyor.
Acıdan ve şu anki bedeni kadar duygusal şeylerden başka verecek pek bir şeyi yok. Bu yüzden, ıslak ve sümüksü bir saç tutam tenine yapışıp alnına düştüğünde, aklına gelen ilk şeyi patlatıyor.
"Neden saçını boyadın?"
卍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
