Yağan yağmurun altında yürüyen delikanlı ıslanmasına rağmen diğer acaleci bedenler gibi değildi. Gözünün önünden geçen insanlar aksine yavaşça ve sanki yağmur da kaybolma umuduyla yürüyordu.
Ama umutları gerçekleşmemişti. Kaybolamıyordu... Sevdiği herkes solup gitmişken şu dünyadan o gidemiyordu. Onlarca kez denemişti delikanlı intiharı ama hayat daha onunla alayını bitirememişti ona göre.
Ondan kilometrelerce uzaktaki genç ise o anlarda yüzünü bile bilmediği ruhunun diğer yarısını arıyordu.
Belki bir umut ruhunun diğer yarısı onu severdi?
Belki tekrardan nefes almasını sağlardı.
Belki tekrardan baharı getirirdi ona.
Bu kilometlerce uzaktaki gencin dileğiydi.
Yağmurun altında kaybolmuş olanınsa dileği huzura kavuşmaktı.
İlk bölüm biraz tanıtım gibi oldu ama diğer bölümleri daha uzun yazmaya çalışacağım umarım kurgumu beğenirsiniz :3
