~𝗠𝗶𝗻𝘀𝘂𝗻𝗴/ 2. Şans

1/ilk karşılaşma

Selam, bu benim ilk fic'im ve hatalarım olursa kusura bakmayın.
Ayrıca lütfen bol bol yorum yapın
çünkü kitap hakkında düşüncelerinizi merak ediyorum.
Umarım beğenirsiniz:)
Keyifli okumalar dilerim...🧚‍♀️

                                🐿️

-Jisung! Sen hâlâ kalkmadın mı?

Annemin bağırışı ile yatağımda rahatsızca kıpırdandım. O kadar yorgundum ki bırakın cevap vermeyi kalkmaya mecalim yoktu.

-Jisung!! Kime diyorum ben

Odaya yaklaşan adım seslerinden annemin geleceğini anlayıp zor da olsa ayılmaya çalıştım. Ama sadece çalıştım.. Kipriklerim sanki bana inat birbirine yapışmış gibiydi..

-Oğlum okula geç kalacaksın, hâlâ uyuyormusun, kalk hadi

Sessizce mırıldandım: Anne 5 dakika daha lütfen

-5 dakika diye diye akşam oldu jisung, kalp çabuk

Üstümden çekilen çarşafım ile ağlamaklı bir sesle anneme döndüm.

-YA! Anne hiç insafin yok mu senin, daha dün bu koca evi taşıdık izin ver bugün dinleneyim

Annem sanki dünyanın en saçma konuşmasını yapmışım gibi bana bakıyordu.

-Jisung eşyaları çalışanlar taşıdı? dedi sorar gibi ve devam etti.. Senin taşıdığın tek şey bir koli dolusu manga koleksiyonuydu ki onu da sen taşıttırmadın

-Hey hey onlar çok özel bir kere öyle herkes taşıyamaz

-Sabah sabah çenen açıldı bakıyorum, bir kendine geldin sanki

Annem bunu der demez kendimi yüz üstü yatağa attım ve boğuk çıkan sesim ile mırıldandım.

-Anne inanırmısın öyle yorgunum ki kolumu kaldıracak halim bile yo--

Popoma yediğim ağır darbe ile sözüm kesilmiş ve resmen çığlık atmıştım.

-YA.. Anne çok değerli popoma nasıl vurursun!!

-Jisung, bak evladım bak güzel çocuğum bugün okulun ilk günü ve eğer şimdi o "cok degerli poponu" kaldırıp bir an önce hazırlanıp aşağı inmezsen, o çok sevdiğin manga koleksiyonun bir anda yok oluverir annecim bilmem anlatabildim mi?

Beni nasıl vuracağını çok iyi biliyor sinsi kadın. Ama bağırmasını tercih ederdim, çünkü böyle sakin konuşunca daha korkutucu oluyor.. Evet ben Han Jiung hayatımda tek korktuğum kişi şuan karşımda, eğer biraz daha oyalanmaya devam edersem beni o gülüşüyle öldürecek gibi bakan kadındı. Canım annem benim..

-Tamam sultanım sinirlenmeye gerek yok ki bak kalktım bile

Koşar adım banyoya gittim. Banyoda rutin işlerimi halledip, daha görmediğim ama annemin dediğine göre çok seveceğim canım okul formamı hızlıca giyip aşağı indim.

Merdivenlerden indikçe burnuma gelen müthiş kokular ile o an fark etmiştim acıktığımı. Hemen mutfağa dalıp masada yerime oturdum. Ben gözlerimle masayı taraken yanımdan gelen kalın ama alay dolu sesi duymam ile gerçek dünyaya dönmüştüm resmen..

- Sana da günaydın oğlum

-Oh babaların kralı günaydınlar efendim, affedin bu yakışıklı, tatlı karizmatik tekrar yakışıklı oğlunuz

Tabiki yavru köpek bakışları atmayı unutmamıştım..

-Hadi ordan eşek sıpası, yemek görünce resmen dünyayla iletişimin kesiliyor. Kime çektin bilmiyorum ki