You first believe

Chapter 1

All my life, they always turning me down.

All my life, I never feel so important.

All my life, they think I'm so useless.

All my life, my heart is full of sorrow.

All my life it feels like I don't have a life.

I feel so broken.

"Amanda.."

Tumingin ako sa tumawag sakin..

"Clarise.." I smile. A fake one.

"Kakatapos lang ng klase ko kumain kana?"

"Ay Hindi pa. Iniintay kita.."

"Anong meron sa ngiti?"

"Ha? Wala.."

"Sakin ka pa ba magsisinungaling?"

Tumingin ako sa mata nya..

At bigla nya kong niyakap.

Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako..

"Clang.. Ba-bakit?"

"Shhh. Its okay Ami .."

"Lahat ginagawa ko.. Pero bakit di ko maramdaman na importante ako sakanila? Bakit di ko maramdaman na mahal nila ako.."

"Hindi yan totoo Ami mahal ka ng pamilya mo.. Tandaan mo kahit anong mangyare pamilya mo parin sila.."

"Sinaktan nila ako.. Sinaktan nya ako clang! Anong klaseng ina ang gagawa nun sa anak nya?!"

"Hindi ko alam Ami .."

---------

Ako si Amanda Garcia.

Mula ako sa malayong lugar. Nag aaral sa maynila para malayo sa pangmamaltrato ng ina. Para Malayo sa pamilya na imbis suportahan ka eh gagawin lahat para bumagsak ka.

Sa pamilyang Hindi ko maramdaman kung part ba talaga ako sa pamilyang walang ginawa kundi ang paiyakin ako.

Nakipag sapalaran ako hangang sa makilala ko si Clarise sarmiento. Napaka buti nya sakin. Naging best friend ko sya.. At sya lagi yung nalalapitan ko.

3rd year college kami I'm taking Accountancy in an Exclusive University. Hindi rin ako makapaniwala kung paano to namgyare ehh. Pero nung nag exam ako napasa ko sya at binigyan nila ako ng scholarship at libre din ang dorm dito.

Sa umaga nag aaral ako pag dating sa Gabe nag tatrabaho ako sa isang 24/7 na convenient store malapit sa campus ang 11 seven. Sapat na ang sinuaweldo ko para sakin.

5hrs lang naman ang duty ko sa isang araw 6-10pm. Dalawa kami na naka duty dito kasama ko si jas.

"Miss here oh."

My bumibili pala.

Pinunch ko lahay ng binili nya.

"275 po ma'am. I received 500.

Your change is 225.."

Inabot ko sakanya yung binili nya at yung sukli nya

"Thank you for coming ma'am."

9pm na isang oras na lang at uuwi na ko. Napakalakas ng ulan sa labas my bagyo ata ee.

Kaya onti lang din ang nagpupunta sa shop ngayon..

Habang walang tao nilabas ko yung notebook ko sa calculus.. Gagawa Muna ako ng assignment sayang oras eh..

Biglang bumukas yung pintuan..

May pumasok na lalake na nakahood pero mukhang basang basa pa din sya.

"Ami umupo kana muna at mag pahinga."

"Pero jas ayos lang ako.. Baka mapagalitan pa tayo."

"Hindi yan. Ako ng bahala dito tapusin mo na lang yung assignment mo bago tayo umuwi para magpapahinga ka na lang mamaya.. :)"

"Maraming salamat jas!"

Nagbihis lang ako at umupo sa isa sa mga table at ginawa ang assignment ko.

"You're working here right?"

Yung lalake kanina.

"Ahmm. Yes sir. My kaylangan po ba kayo?"

"Nothing. Can I sit beside you?"

"Yes sir."

Sya lang yung customer namin ngayon siguro dahil sa lakas ng ulan..

Bumili lang sya ng cup noodles.

"I'm Aled.."

"Ami po." Saka ko nakipag shakehands sakanya.