Mandy is driving me back home. I know he's worried about me. But I choose to keep quiet. I don't want to say anything. I look at the mirror and see the twins sleeping.
Akala ko wala na ang galit ko sa kanila. Pero ng makita ko sila parang bumalik lahat. Lahat ng sakit.... ng galit...
Bakit kailangan pang paglaruan kame ng tadhana. Hindi ko ba deserve na sumaya at bumuo ng kumpletong pamilya? piping tanong ko sa sarili ko.
Nakarating kame ng Cavite ng halos gabi na. Sinalubong ako ni mama at mga kapatid ko.
"Ano ang nangyari? Damien called us. Hindi ka daw niya macontact even Mandy hindi daw kayo sumasagot sa tawag niya." my ate Krizza asked me in a panic way.
"Hayaan ninyo munang pumasok si Kyrene sa bahay. Axle iakyat ninyo muna ang kambal sa kwarto", sabi ni mama.
Ano ang nangyari? Nagkita kayo ng papa mo? , malumanay na tanong ni mama sa akin.
"Anak ang tagal ng panahon. Napatawad ko na sila. Dapat ganun ka rin. ",
"Akala ko okay na ako. Pero nun nakita ko sila biglang bumalik lahat ang sakit at galit sa puso ko. Kahit gusto kong kalimutan lahat. Paano ninyo nagawang patawarin ang mga taong gumawa ng pagkakamali sa inyo? ", tanong ko kay mama.
" Dahil umpisa pa lang alam kong hindi ako ang mahal ng papa ninyo. Napilitan lang siyang makisama sa akin dahil sa inyo kaya ng makilala niya si Faith alam kong wala akong laban. "hirap na sabi ni mama.
" Ma, bakit ngayon mo lang sinasabi sa amin ang mga ito", sabi ni ate Krizza
"ayaw ko na sanang ungkatin pa eto pero kailangan ninyong malaman para mawala ang galit sa puso ninyo para sa papa ninyo."
Hindi pala kwento si mama ng tungkol sa kanila ni papa kaya ngulat kameng magkakapatid sa nalaman namin.
Nabuntis ni papa si mama kaya napilitan niya etong pakisamahan. Okay naman ang naging pagsasama nila until makilala ni papa ang tita Faith ni Damien. Duon nagsimulang magkaroon ng pagtatalo silang dalawa. Si papa ay bodyguard ng tita ni Damien. Nagkaroon sila ng relasyon hanggang sa nabuntis niya ito. At mas pinili ni papa na pakisamahan ito at iwan kame.
Kinabukasan nadatnan ko si Damien kausap si mama. Nilapitan niya ako.
"Iwan ko muna kayong dalawa", sabi ni mama
"How are you feeling now? Babe im sorry for what tita Faith did to your family"
"You dont have to apologize. Hindi ka naman ang nakagawa ng kasalanan sa pamilya namin." sabj ko sa kanya.
May ipapakiusap lang ako sa yo. Let's stop seeing each other for a while . Ipahahatid ko na lang kay Axle ang kambal every saturday then sunday afternoon ipapasundo ko na lang sila. "masakit man sa loob ko pero kailangan kong sabihin ito sa kanya.
" What are you saying? Akala ko ba hindi ko kasalanan ang kasalanan ng tita ko sa family mo pero bakit parang ako ang binibigyan mo ng punishment. No, i can't. Hindi ako papayag sa gusto mong mangyari. I will not leave you. And about the kids bakit pati sila kailangan mag suffer? " galit na sabi ni Damien sa akin. Alam kong hindi niya maiintidihan ang gusto kong mangyari. Pero kailangan kong gawin eto para mapanatag ang isipan ko. Kailangan kong mag-isip.
" Please do understand me, i need time to think. "hirap kong sabi sa kanya.
" Ok, ill give you time pero don't try to stop me seeing you. ", pagpipilit pa rin niya sa akin.
