ISSIZ SOKAK|| Park Jimin

1

 Sesizce kalmak zorunda olduğu anı vardır insanın sadece sesiz olması istenildiği,zorlanıldığı bir anı...

         Yeniden bu şehrin çok büyük olduğuna kapılıyordu Lavina. Hayatında hiç dışarı çıkma isteği doğmamıştı, doğurtmamışlardı; hayır, hayır ona iyi baktıkları için değildi bu ona Tanrı tarafından sunulan bir cezaydı; annesinden ayrı kalması da, babasından sevgi alamaması da. Onun umrunda olan babası değildi zaten hayatı boyunca ondan nefret etmişti. Bu nefreti sadece Oda duvarlarına söyler yada herhangi bir göz yaşıyla dile getirirdi kendince. Bu sefer onun için de ağlamıyordu Lavinia, sadece eline yıllar önce alması gereken bir mektup için ağlıyordu. 

          Sesizce hıçkırmaya çalışsa da boştu durduramıyordu kenidini haklıydıda ama babasının yanında haksız oluyordu, zorundaydı, öyle öğretilmiş o da öğrenmişti. 

"Kes Artık!!" 

 Alt kattan gelen ses babasındandı. İçinden o ''Kes Artık!!'' Dediğinde içindeki hıçkırıkları fazlalştırıyordu ama duyulan hıçkırıkları zıt yönde hareket ederek giderek azalıyordu. 

           Seçili saat yine gelmişti. Lanet olası o adamın  yemekleri sırf boğazından yaşamak için geçiyordu. Yemeğini bitirir bitirmez masadan kalkarak merdivenlere doğru yürüdü ta ki babasının o gür sesini duyana kadar.

"Telefonunu ver."

Emre karşı gelmeyerek cebindeki telefonu çıkartarak masaya koymuştu. Babasının işleminden sonra gidecekken gür ses yine buna engel oldu.

"Yukarı çık ve kapını kilitle buraya indirdiğim müzikleri kulaklık ile dinle. Sadece dediğimi yap."

Başını sallayarak indirilen müzikleri inceliyordu bir yandanda yukarı odasına doğru gidiyordu.Odasına vardığında kapıyı açmış içeri girmek üzere iken başını kaldırdı ve içerideki kişilere baktı. Tanımadığı yüzler yatağında bir yere odaklanmıştılar arkaları dönük olsa bile tanıdıkları yüz olmadıkları belliydi çünkü adamlar fazla kişi iken Lavinia'nın tanıdığı kişiler sadece 5'e yakındı. Fark ettirmeden neye baktıklarında bakmıştı ama baktıkları fotoğraf kendisinin uyurken çekilen fotoğrafları görünce dona kalmıştı...

.

.

.

Tekrardan Merhabalar Umarım İyisinizdir.

Sizi Seviyorum Sizde kendinizi Sevin hoşçakalın.