Salvatore

1

Üstümdeki beyaz, asil elbise ve alkış sesleriyle sahneye çıktım. Fazlasıyla heyecanlıydım. Şimdiden avuçlarım terlemişti. Sakin olmalıydım, bu gösteriyi bozamazdım.
Derin bir nefes aldım ve o sırada şarkı başladı. Sözlerin başladığı kısımda derin bir nefes alıp söylemeye başladım. (medyadaki şarkıyı söylüyor)
Şarkıyı söyledikçe huzur buluyor ve heyecanım yavaş yavaş gidiyordu. Beni izleyen yüzlerce kişi arasından en önde oturan adam dikkatimi çekti.
Gözleri gözlerime kenetlenmişti. Başka bir şeye bakmıyor, sadece bana bakıyordu. O kadar güzel bakıyordu ki, az kalsın sesim titreyecekti. Gözlerimi kaçırdım ve sakince söylemeye devam ettim. Seyirciler büyülenmiş bir ifade ile bana bakıyor, kendi aralarında fısıldaşıyorlardı.
Şarkının sonuna geldiğimde gözlerimi kapattım ve son kelimeleri söyledim. Ardından bir anda gelen alkış sesleriyle gözlerimi açtım.
Tüm salon ayağa kalkmış beni alkışlıyordu. Tek bir kişi hariç o da şarkı söylediğim an boyunca gözlerini gözlerime kenetlemiş olan adamdı. Yerinde oturmuştu, ve alkışlamıyordu bile.
Gözlerimi ondan çekip diğer seyircilere baktım hepsi ıslıkla çalıyor alkışlayıp gül atıyordu. Kocaman gülümseyerek eğildim.
Sahneden indiğimde tüm ekip alkışladı ve tebrik etti. Ardından yerin sahibi Bay Kim geldi.
"Tebrik ederim Grace harika bir gösteriydi." Bay Kim'in dedikleri karşısında kocaman gülümsedim.
"Teşekkür ederim Bay Kim. Bunları sizden duymak çok güzel ve benim için gerçekten çok önemli."
Bay Kim tebessüm etti ve "Bence burada çalışmaya layık birisin. Ne dersin?"
Dedikleri karşısında ağzım açık kalırken bir yandan elimle ağzımı kapattım.
"Çok teşekkür ederim efendim." Kocaman sırıtmamla eğildim.
"Ben teşekkür ederim Grace. Sahnede çok iyiydin beni yüzüstü bırakmadın. Bundan sonra her zaman aynı performanstan bekliyorum."
Yerimde zıplamamak için zor dururken konuştum.
"Elbette efendim sizi yüzüstü bırakmayacağım. Tekrar teşekkür ederim."
Bay Kim tebessüm edip gittiğinde tüm ekip birbirimize sarıldık. Ardından bunu kutlamak için bir yerlere içmeye gitmeyi önerdiler.
Herkes kabul ettiğinde başka kıyafet getirmediğim için direkt üstümdeki elbise ile çıktım.
Opera salonundan çıktığımızda tam karşımızda lüks bir arabaya yaslanmış, bir yandan da sigarasını içen adamı gördüm. Bu o adamdı.
Gözlerini yine gözlerime kenetledi ve hiç ayırmadı. Yanımdaki arkadaşlarım kolumdan tutup çektiğinde göz kontağımız kesildi. Ancak  bakışlarını halen sırtımda hissediyordum. Bu adam kimdi, neyin nesiydi ve bana niye öyle bakıyordu?..