Hayatının bazı dönemleri vardır çok normal çok sıradan geçer.
Ama öyle zamanlar gelirki o sıradan günleri bu günler için yaşadığını anlarsın ve seni bu günlere getiren sıradan günlere minnettar kalırsın.
Senin o sıkıcı zamana minnettar kalmanı sağlayan o duygu ise tarif edilemez.
Her saniyesi her dakikası bir rüya gibi geçer o duygunun.
Her bakışı her dokunuşu bulutların üstündedir.
Hiç gelmeyeceğini düşündüğün ama hızla yaklaştığın o güzel duyguyu şu günlerde sonuna kadar hissediyorum.
Eskiden gökyüzü sadece maviydi, artık gözlerinin renginde.
Bulutlar sana benziyor.
Kuşlar ismini söylüyor sevgilim...
- Güzelim sen beni dinliyor musun ?
Araba kapısına yasladığım kafamı kaldırıp bakışlarımı yoldan sürücü koltuğunda oturan adama çevirdim. Karanlık yolda sokak lambaları yüzünü aydınlatıyordu.
- Dalmışım, ne diyordun ?
Oysa bana dönüp gülümsedi sonra beni baştan aşağı süzerek gözlerini tekrar yola çevirdi.
- Çok güzel olmuşsun.
- Eğer nereye gideceğimizi söyleseydin daha güzel olabilirdim.
- Daha güzeli olamazdı.
Bu söylediği utanmama ve ardından da yanaklarımın kızarmasına sebep olmuştu. Bakışlarımı camdan dışarı çevirip yolu izlemeye ve arkadan çalan şarkıya eşlik etmeye devam ettim. Bu sıradan bir şarkı değildi bu bizim şarkımızı tanıştığımız günün şarkısıydı...
- Romeo, save me, I've been feeling so aloneI keep waiting for you, but you never come. Is this in my head? I don't know what to think. ( Romeo, kurtar beni, çok yalnız hissediyorum. Seni bekleyip duruyorum ama sen hiç gelmiyorsun. Bu kafamın içinde mi? Ne düşüneceğimi bilmiyorum )
Tekrar döndüğümde bana bakan gözleriyle karşılaştım.
- Sen benim Julietimsin güzelim.
- Sen de benim Romeomsun ...
İşte yine oluyordu.
Yine gözlerinde kayboluyordum.
Gülüşü içimi hiç olmadığı kadar ısıtıyordu.
Ne güzel bakıyordu öyle.
Ne güzel gülüyodu...
Bazen gülmediğinde bile yerinde olan gamzesi, gözünün altındaki beni, içinde tüm evreni barındırıyormuş gibi bakan simsiyah gözeri...
Ama bu güzel bakış uzun sürmüyor.
Gamzesi hala yerinde ama gülmüyor.
Kaşlarını çatıyor ve bakışlarını kaçırıyor.
Korkmuş bir şekilde bakıyor yola.
Sonra kollarıyla yüzüme siper oluyor...
Şimdi ikimizde kanlar içindeyiz.
O baygın bir şekilde dizlerimin üstüne düşüyor.
Bense kafamı camı param parça olmuş kapıya yaslıyorum.
Gözlerim kapanırken gördüğüm şey ile anlıyorum her şeyi...
Karşından gelen bir araca çarptığımızı daha yeni anlıyorum...
...
Duyduğum sesler birer uğultu şeklinde kulağıma gekiyordu. Yüksek siren sesi kulaklarımı sağır edecek kadar yakındı ve yattiğım yer sert ve soğuktu. Bedenim titriyordu, soğuktan ve ya korkundan... nedenini bilmiyorum ama tirtir titriyordum. Gözerini açamıyordum, ne kadar çabalasamda hareket edemiyordum, konuşamıyordum.
Sanki ruhum bedenimden ayrılmış da gece yarısı gök yüzünde süzülen bir hiçmişim gibi hissediyorum. Sadece sesler duyan bir hiçmişim gibi hissediyorum...
Çaresizim...
Bir sürü gürültü netleşiyor. Sonra tanıdık bir ses duyuyorum.
- Lütfen, sadece iki dakika! Ben iyiyim diyorum size!
Onun sesini duyuyorum, soğuk bedenim irkiliyor. Sesi içimi rahatlatıyor ama onu göremiyorum. Gözlerimi açmaya hereket etmeye çalışıyorum, yapamıyorum. Duymaktan başka bir şey yapamıyorum.
Sonra elimin üstünde bir el hissediyorum. Bu sıcaklığı tanıyorum, onun elleri bana iyi geliyor. Yattığım soğuk yerin aksine elleri sıcacık.
- Bebeğim.
Ağlıyor...
Sesi titrek ve yorgun çıkıyor.
- Bebeğim beni duyuyorsan lütfen, lütfen uyan. Ben sensiz yaşayamam.
Keşke yapabilsem sevgilim...
Duraksıyor, nefes almakta zorlanıyor.
- Çok özür dilerim, seni koruyamadım.
Sonra içten bir nefes veriyor, elimin üstünde olan elleri ellerimi okşuyor.
- Kafamı karıştırıyosun, bakışların dünyayı durduruyor kızım.
Birden sesi yükseliyor, sinirleniyor.
- Allah kahretsin hepsi benim hatam. Senin bu halde olman benim hatam. Daha dikkatli olmalıydım! Aptal bir adamım ben!
Aniden bağirmasıyla öksürbeye başlıyor. Ellerimi bırakıyor, saçlarını hızla karıştırdığını duyuyorum. Susuyor derin derin nefes alıyor.
- Ben aslında bu gün sana bir şey sormak istiyordum.
Tekrar tutuyor ellerimi bu sefer yüzük parmağımda bir soğukluk hissediyorum.
- O söylediğin şarkının devamında olduğu gibi bebeğim...
Kafasını karnıma koyuyor, saçları tenime dokunuyor... Sesi boğuk çıkıyor ama her zamanki gibi çok güzel söylüyor. Sesi içimi rahatlatıyor, karanlığımda yankılanıyor.
He knelt to the ground and pulled out a ring. And said. "Marry me, Juliet, you'll never have to be alone I love you, and that's all I really know I talked to your dad, go pick out a white dress It's a love story, baby, just say yes" ( Yere diz çöktü ve bir yüzük çıkardı. Ve şöyle dedi."Evlen benimle, Juliet, asla yalnız kalmak zorunda kalmayacaksın. Seni seviyorum ve tek bildiğim bu. Babanla konuştum, git beyaz bir elbise seç. Bu bir aşk hikayesi bebeğim, sadece evet de" )
- Benimle evlen sevgilim, evet demen yeterli...
O gün sana milyonlarca kez evet demiştim, ama sen bir tanesini bile duyamadın sevgilim.
Seni o yolun ortasında
Tanıştığımız gecenin yıl dönümünde
Hala kulaklarımda o şarkı yankılanırken
O gece yarısında
Karanlığın içinde
Yapayalnız ve yarım bıraktığım için..
Sana cevap olarak ölüm saatimi söylettirdiğim için özür dilerim...
×××
11 ekim 2019 :
taylor swift konserinde tanıdım onu, ilk gördüğümde ağlayarak bu şarkıyı söylüyordu...
30 kasım 2019 :
ben ona aşık oldum, gözerine, bakışlarına, gülüşüne... ben o oldum hiç fark etmeden... o da ben oldu fark ettirmeden, o benim hayatım oldu...
25 ocak 2020 :
bu gün onu öptüm, tam gülüşünden öptüm onu...
13 mart 2020 :
biz çok mutluyuz, bu gün beni babasıyla tanıştırdı..
5 ekim 2020 :
artık onu her sabah uyandığımda yanımda gormek istiyorum, kahvaltıda, öğle yemeginde, akşam film izlerken, gece yatmadan önce... onu her yerde görmek istiyorum... onunla evlenmek istiyorum... tanistığımız gün onu görduğüm şarkıyla ona evlenme teklifi etmek istiyorum...
10 ekim 2020 :
Yarın ona evlenme teklifi ediyorum...
Kırmızı bir taşı olan bir yüzük aldım...
Sahil kenarında bir yer ayarladım...
Onunla evleneceğim...
