Unexpected Love(COMPLETED)

CHAPTER 89:

Luken POV

Nakalipas ang isang linggo wala paring nagbabago di pa rin niya ako naaalala masaya ako noong sinabi niya tutulungan ko siyang makaalala pero bakit parang walang babago.

"Isang linggo na pero wala paring nagbabago"tanong ko sa sarili ko.

Nasa garden ako ng bahay nakaupo habang nagkakape ginagawa ko naman lahat ng makakaya ko binabalikan namin ang mga memories namin mapa sa lungkot at saya.

"Anak wala sa araw na lumilipas yan"biglang sulpot ni mom.

"Akala ko ganun lang kadali mom"sagot ko"pero ang hirap pala,at ang pinakamahirap ang umasa na wala namang kaseguraduhang maalala niya pa ako"dagdag ko pa.

"Dadating din ang panahon anak na maalala ka niya ulit"sagot ni mom.

Naisip ko ang mga araw na kailan siya gigising ang tagal ko na palang naghihintay ngayon pa bang gising na siya saka ako susuko pero napapagod rin ako.

"Pag lumipas ang isang buwan at di pa niya ako maalala seguro should I give up  and I'll get dad's offer in states"bulong ko.

"What segurado ka ba drake"sulpot ni ate na kinagulat namin.

"Ano ba bakit sulpot ka ng sulpot"sagot ko.

"No drake wag mong bigyan ng limit ang paghihintay wag kang susuko"sagot niya.

"Bakit hindi ate? Pagod na pagod na akong mag hintay na maalala niya ulit ako akala ko ganun lang kadaling tulungan siya"sagot ko din.

Naguguluhan siyang nakatingin sakin.

"Ang gulo mo drake diba yun ang gusto mo ang maalala ka niya ulit tapos ngayon sasabihin mong pag nakalipas ang isang buwan tuluyan mo na siyang bibitawan"sita niya.

"Dahil napapagod rin ako ate may nararamdaman din ako pano naman ako?"bulong ko at naupo.

Yumuko ako at hinaplos ang muka naramdaman kong tumabi silang dalawa.

"Kung napapagod ka anak narito kami para sandalan mo"sagot ni mom.

"Mom is right we were always here for no matter what happen drake just please don't give up you can rest than to give up"sabi rin ni ate.

"Sa loob ng isang linggong yun wala paring kahit isang sign na bumalik ang mga ala ala niya"bulong ko.

"Wala sa araw at buwan yan drake babalik ng kusa yan wag mong madaliin dahil mahirap din ang nasa sitwasyon niya"sagot ni ate.

Napaisip ako tuloy sa sa pwesto ni alex  nahihirapan rin kaya siya dahil sa mga ala alang nawala sa kaniya di ko nagawang tanungin siya minsan kung napapagod siya sa kakaisip sa lahat ng nakalimutan niya i felt guilty dahil s gusto kong maalala niya ulit ako diko inisip yung nararamdaman niya.

"Alam kong mahirap din para sa kaniya yun drake kaya imbes na magreklamo ka jan mag tulungan kayo kung mahal niyo ang isa't isa"dagdag ni ate jane.

Nagpaalam silang dalawa at pumasok sa loob nag stay pa ako kundi sa labas tinext rin ako ni claire na babalik na raw siya sa state dahil nga nagmomodel siya di na namin naihatid dahil alam naman niyang tinutulungan ko si alex.
Na kwento ko na rin sa dalawa ang mga ganap noon sa mall.

*KINABUKASAN*

Tanghali na ako nagising dahil sa iniisip ko kagabi naghilamos ako bago bumaba.