လှေကားတစ်ထစ်ချင်းဆီကဆင်းလာတဲ့ကလေးကကိုယ်ချထားပေးခဲ့တဲ့အင်ကျီအဖြူလေးနှင့်ပုဆိုးလေးဝတ်ထားပြီးပါးပေါမှာပါးကွတ်ကြားလေးနှင့်ကတ္ထီပါဖိနပ်လေးပါတွဲပြီးဝတ်ဆင်ထားတဲ့ကလေးကအလွန်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းသည်
"ကလေးလာထိုင်ကိုယ်မုန့်ဟင်းခါးချက်ပြီးပြီးထိုင်စားတော့ကိုယ်ထမင်းချိူင့်လည်းထည့်ပေးပြီးပြီ"
"အာဦးကလည်းလုပ်ပေးနေပြန်ပြီကျတော့်ဘာသာလုက်လည်းရပါတယ်ဒါမှမဟုတ်လည်းကျောင်းက ကန်တန်းမှာစားလည်းရပါတယ်ဗျ"
"ကန်တန်းကဟာတေတွေကိုမစားစေချင်လို့ပေါ့ပြီးတော့ကိုယ်ကလည်းဂျင်ငယ်နှင့်ပတ်သတ်တာမှန်သမျှကိုယ်ပဲလုပ်ပေးချင်လို့အိမ်အကူတွေမလုပ်ခိုင်းတာပေါ့"
"ဟုတ်ကျေးဇူးပါဦး"
"မလိုပါဖူးကွာ"
"ဦးအစပ်လေးနည်းနည်းလောက်ထည့်ပေးအုန်းမုန့်ဟင်းခါးထဲကို"
"ကလေးကလည်းကွာအစပ်သိပ်မစားနှင့်ဗိုက်အောင့်မယ်"
"အာ ဦးကလည်းနည်းနည်းလေးပဲလေ"
နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆူထော်ပြီးလက်ညိုးကောက်ကောက်လေးနှင့်လုပ်ပြနေတဲ့ပုံစံကြည့်ဒီကလူကြီးအသည်းတွေအရည်ပျော်ကုန်ပြီ
''ဟုတ်ပြီလေနည်းနည်းပဲစားရမယ်"
"ဟုတ်ကျေးဇူးပါဦး"
"ကလေး"
"ဟီးဟီး"
ငရုတ်သီးမှုန်ဗူးပေးနောက်ကိုခနလှည့်တုန်းရှိသေးတယ်ကလေးပန်းကန်ထဲမှာငရုတ်သီးဘူးလိုက်မှောက်ကျထားသလားထင်ရအောင်နီရဲတွတ်နေတာပဲ
"ဂျင်ငယ်ရာဆိုးတာ"
"အာဦးကလည်းကျတော့်မဆိုးပါဖူးနော်"
"ကိုယ်ကကလေးဗိုလ်အောင့်နေမှာဆိုးလို့ပြောတာပါ"
"ဒီလောက်လေးကအေးဆေးပါဗျ"
"ဟုတ်ပါပြီကလေးကိုယ်ပြောထားတာစဥ်းစားပြီးပြီလား"
"ဟိုကျတော်စဥ်းစားနေတုန်းပဲအချိန်ထပ်ပေးပါအုန်းလားဟင်"
VOCÊ ESTÁ LENDO
Namjin short Story
Contoဂျွန်းဂျွန်းကဂျင်ဂျင်ကိုရှယ်ချစ်၊jin hyungကိုငုံထာမတက်ချစ်တာkim namjoonအပြစ်လား
