Büyülü bir dünyaya hakim olan Uncertain Love'da,
Freya ve Ophelia çok yakında krallıklarının hâkimiyetini üstlenecektir, Freya bu duruma sıcak bakmasa ve bir şövalye olmak istese bile annesi Kraliçe Helana bunu yapmasını engelleyerek onun Valory kr...
Zaman, hızlı ve acımasız bir şekilde kayıp geçiyor. Aynı yıllar önce kurumuş olan ruhum misali, nefret ve intikam seli esir almışsa beni köylü ve asilleri karanlığın çok yakında ele geçireceğine ant içerim. Ruhum yalnız hissetse bile görünür açıdan öyle sayılmam, Sam ikiz erkek kardeşim. O olmasaydı bu öfkenin beni ele geçirmesine izin verir miydim ki? Belirsiz, belirsizliklerden sıkıldım. Net ve öz olan sonuçlarım evreni esir almalı, sadece tek bir sonuç olmalı o da bizim gücümüz ve bizim üstünlüğümüz. Pes etmek zavallıların, güçsüzlerin işi. Pes eden canlıları her gördüğümde onların hiç bir şeyi hak etmediğini düşünüyorum, onlar ölümü bile hak etmeyen gereksiz düzineler benim gözümde. Ölüm onların için bir kaçış yolu, bir son, sona ulaşmaya pek hevesliler, bunu açık bir şekilde sadece bir kelimeyle tanımlayabilirim, "korkaklar"
Valory ve Solar krallığı, kainatın en güçlü "başarılı" ve sadık krallıkları. Güçleri, sadece tuvalin karanlık rengini boyamak için belirlenmiş bir abartılar. Başarıları, kendilerini övmek için böbürlendikleri yalanlardan oluşan külleri ve sadık olmaları ise kurumuş ruhlarını özel göstermek için belirledikleri maskelerden oluşan iki gereksiz krallık. Çok yakında benim gücüm karşısında korku bedenlerini saracak ve onlar başlarına gelecek olan kıyametten haberdar bile değiller ne kadar komik öyle değil mi? Bu gerçeği her düşündüğümde dudaklarımın gülümsediğini fark ediyorum.
Onlar için olacak olan acı kıyamet, bizim için şölen sofrası.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ᕗOphelia∘˚˳°:
Freya ile ayrılıp şatoya gelme sürecim üzerinden yarım saat geçmişti, odama girdiğimde perdelerimin kapalı olduğunu fark ettim. Bütün perdeleri açıp odanın içine güneş ışığının dolmasına izin verdim, yağmur dinmişti.
Benim için bütün mevsimlerin ve doğa olaylarının bir anlamı güzelliği vardı. Kış yalnız kalmış küçük bir kutup ayısını anımsatırdı, annesi ve babasının nerede olduğunu anlamaya çalışan masum yavruyu hissederim sanki her kış. Yaz bana yolunu bulmaya çalışan acemi bir martıyı anımsatır, amacı uçup gitmek değildir buralardan, sürüsüne uyum sağlamaktır, yapmazsa bilirsiniz,yavru kutup ayısı gibi yalnız kalır. O yalnız kalamaz, buna programlanmamıştır onun sürüsüne eşlik etmesi acemiliğini bırakıp bir usta olması gerekmektedir. Sonbahar anlatıldığı gibi baharın sonunu mu yoksa başını mı belirlemiştir bunu henüz çözebilmiş değilim, en son çizdiğim resimde bunu aşılamak için pek uğraşmıştım. Sonbaharı tanımlayacak olsaydım tanımını bir hayvanla yapacağımı sanmıyorum, daha çok metaforlar ve cümlelerle açıklayabilirim sanırım. Sonbahar bilinmeyen ve anlaşılmayan huzursuzluğun habercisidir, mevsim yaşanırken huzurlu hissedersin, lakin sonunda sana huzursuzluğu belirsiz rüzgarlarla ulaştırır ve seni kışa terk edip gider, aniden çekip gidebilir ne zaman yapacağını bilmezsin. Bu hareketin insanlar tarafından pek bencil olduğu düşünülmesi onun asıl amacını saklar. Sonbahar hiç bir zaman boşuna çekip gitmez, seni kışla değil kimsesi olmayan ne yapacağını bilmeyen kutup ayısıyla bırakır çünkü ona göz kulak olmanı ister. Ayıya sahip çıkmazsan diğer mevsimlerinde sonunu getirirsin bu nedenle sonbahar aslında şefkatli bir anne yüreğine sahip olmasa bile bir insan olsaydı şefkatini esirgemeyeceğini ikna edici bir şekilde açıklar.
