"ႏြေး မမတို႔ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ အဆင္မေျပတာရွိရင္ေျပာေနာ္ ညီမေလး အေဝးမွာဆိုေတာ့ စိတ္မခ်ဘဴးကြယ္"
"ရပါတယ္မမရဲ႕ ႏြေးက ကေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာပဲ လက္ေထာက္ကထိကေတာင္ျဖစ္ေနၿပီကို အဆင္ေျပပါတယ္ ဒီကလူေတြကလည္းေဖာ္ေ႐ြပုံပါပဲ မမရဲ႕"
"အင္းပါ အဲ့တာဆို မမတို႔ျပန္မယ္ ပိတ္ရက္ရွည္က်ျပန္လာခဲ့ေနာ္"
"ဟုတ္မမ ႏြေးျပန္ခဲ့မွာပါေဖေဖ နဲ႕ေမေမကိုလည္းဂ႐ုစိုက္ပါအုံးေနာ္"
"အင္းပါ စိတ္ခ် အိမ္အေၾကာင္းေတြးမေနနဲ႕"
ေျပာကာ ကားေပၚတက္သြားေသာ မမကို ႏြေးၾကည့္ၿပီးႏႈတ္ဆက္ကာ ကားေလးထြက္သြားသည္နဲ႕အခန္းထဲဝင္လာလိုက္မိေတာ့တယ္။ႏြေးက ခုမွဒီကိုရာထူးတိုးနဲ႕ေျပာင္းလာတာမလို႔ အရာရာကအစိမ္းသက္သက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ေက်ာင္းကေက်ာင္းႀကီးလည္းျဖစ္သလိုက်ယ္လည္းက်ယ္၊အေဆာင္ေတြလည္းမ်ားေတာ့ အေဝးကလူေတြအတြက္ အခန္းတစ္ေယာက္တစ္ခန္းရေတာ့ပိုအဆင္ေျပလွသည္။ႏြေးကသုံးထပ္ေဆာင္ရဲ႕အေပၚထပ္မွာပဲေ႐ြးေနျဖစ္လိုက္ေတာ့တယ္။ေအာက္ထပ္ဆိုလူဝင္လူထြက္မ်ားတာေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆးေနလို႔ေျပမဲ့အေပၚထပ္ကိုေ႐ြးခဲ့တာပင္။တစ္ထပ္ကိုႏွစ္ခန္းပဲရွိတာမလို႔တိတ္ဆိတ္လွသည္။အခန္းေတြကက်ယ္တဲ့အျပင္ အိပ္ခန္း၊ဧည့္ခန္း၊မီးဖိုခန္း၊ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာအျပင္လသာခန္းပါပါသည္။ႏြေးေနရာခ်စရာက်န္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုေနရာခ်ကာ ကိုယ္လက္သန့္စင္ၿပီးcanteenဘက္ထမင္းသြားစားဖို႔ထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။
"အသစ္ေရာက္လာတာထင္တယ္ canteenသြားမလို႔လား"ႏြေးအခန္းကအထြက္ေဘးခန္းကတစ္ေယာက္ကလွမ္းေမးလိူက္တာမလို႔ၿပဳံးျပရင္း
"ႏြေးကခုမွေျပာင္းလာတာပါ Canteen ဘက္ထမင္းသြားစားမလားလို႔"
"တို႔လည္းခုမွေျပာင္းလာတာ အေဖာ္ရတာေပါ့ "
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္စကားေတြေျပာရင္းရင္ႏွီးသြားၾကသည္။
"ေက်ာင္းေလးကသာယာတယ္ေနာ္ အရင္ေက်ာင္းမွာဆို ေက်ာင္းေသးေတာ့ ဒီလိုအခန္းမေပးနိုင္ဘူး Hallထဲမွာစုေနရတာ"
"ဟုတ္တယ္ ႏြေးတို႔ဆီလည္းတူတူပါပဲ ဒီကေက်ာင္းႀကီးလည္းျဖစ္တာကို အေဆာင္ေတြလည္းမ်ားတယ္ "
စကားတေျပာေျပာနဲ႕Canteenဘက္ေရာက္လာၾကေတာ့တယ္။
"ျမင့္မိုရ္ တီခ်ယ့္ဆီသြားမွာမလား"
"အင္းေလ အခုသြားမလို႔ နင့္တို႔ကိုေစာင့္ေနတာ"
"အင္း သြားၾကမယ္ေလ ေနာက္ဆုံးခ်ိန္တီခ်ယ္က သူ႕စာလက္စသတ္ေနတာနဲ႕နည္းနည္းေနာက္က်သြားတာ တီခ်ယ္ကcanteenမွာမလား "
"အင္း"
ျမင့္မိုရ္တို႔သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ကအၿမဲတမ္းတြဲလွ်က္ပင္။ျမင့္မိုရ္နဲ႕ေပဖူးက SS-3 မွျဖစ္ၿပီး သဇင္ကေတာ့ FA -1မွာပင္။အတြဲမတူေပမဲ့ငယ္ငယ္တည္းကတြဲလာၾကတဲ့သူေတြမလို႔ တြဲျဖစ္ခဲ့ၾကတာ။တစ္ၿမိဳ႕တည္းသမားေတြလည္းျဖစ္သလို အခု တကၠသိုလ္က်ေတာ့အတူတူမလို႔ ေရစက္ထက္ေရပန့္ပင္ျဖစ္ေနေလၿပီ။
"ျမင့္မိုရ္"
ေခၚသံၾကားတာေၾကာင့္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ Canteenက ထမင္းဆိုင္ထဲကေနလက္လွမ္းျပေနတဲ့ တီခ်ယ္ေဒၚႏွင္းပန္းခ်ီ။
"တီခ်ယ္ေစာင့္ေနရတာၾကာသြားလား"
"မၾကာေသးပါဘူး တီခ်ယ္လည္းခုနေလးမွေရာက္တာ။သမီးတို႔စားဖို႔တစ္ခုခုမွာေလ "
"ဟုတ္"
ျမင့္မိုရ္တို႔သုံးေယာက္ထမင္းတစ္ေယာက္တစ္ပြဲစီမွာလိုက္ၾကသည္။
"တီခ်ယ္ ပစၥည္းေတြထည့္ၿပီးၿပီလား ဟိုကိုဘယ္ေတာ့သြားမွာလဲ"ျမင့္မိုရ္ေမးလိူက္မိသည္။ေဒၚႏွင္းပန္းခ်ီက ျမင့္မိုရ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္မႉးပင္။ျမင့္မိုရ္ေက်ာင္းေရာက္တည္းက ပထမဆုံးရင္းႏွီးခဲ့တဲ့သူဆိုလည္းမမွားေပ။တီခ်ယ္ကျမင့္မိုရ္အိမ္နဲ႕လည္းရင္းႏွီးတာေၾကာင့္ ပိုၿပီးသံေယာဇဥ္တြယ္ရသူလည္းျဖစ္တယ္။တီခ်ယ္က ပညာေရးပါရဂူဘြဲ႕အတြက္ေက်ာင္းတက္ရမွာမလို႔ လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ၿပီး သြားေတာ့မွာပင္။
"ထည့္ၿပီးၿပီ မေန႕ကသမီးတို႔လုပ္ေပးထားတာပဲေလ သိပ္မွမရွိတာ ဟိုက ၾကာသပေတးေန႕အေရာက္ေလ။ၾကားထဲအိမ္မွာခဏတစ္ျဖဳတ္ေနၿပီလိုတာ ေတြ ဟင္းဘာညာလုပ္ရမွာဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ျပန္မယ္ေလ အိမ္ကို"
"တီခ်ယ္ဂ႐ုစိုက္သြားေနာ္"ေပဖူးနဲ႕သဇင္ကေျပာေတာ့တီခ်ယ္ကေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပသည္။
"သမီးတိူ႕လည္းဂ႐ုစိုက္ၿပီးေနေနာ္ စာလည္းလုပ္ၾက အျပင္ေတြလည္းသိပ္ၿပီးမထြက္ၾကနဲ႕"
"ဟုတ္ကဲ့ပါတီခ်ယ္"သုံးေယာက္သားၿပိဳင္တူေျဖလိုက္မိၾကသည္။
ေန႕လည္ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေရာက္ဖို႔ဆယ္မိနစ္ပဲလိုေတာ့တာေၾကာင့္ ျမင့္မိုရ္တို႔သုံးေယာက္တီခ်ယ့္ကိုႏႈတ္ဆက္ကစာသင္ခန္းဆီျပန္လာလိုက္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ိန္၊ႏွစ္ခ်ိန္၊သုံးခ်ိန္ၿပီးသြားေတာ့
ေနာက္ဆုံးဖြံ႕ၿဖိဳးေရးခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ျမင့္မိုရ္တို႔အတန္းကကာယခ်ိန္မလို႔ ကာယခန္းဘက္သို႔ တစ္ခန္းလုံးဆင္းလာလိုက္ၾကေတာ့တယ္။မနက္ကစာသင္တာမလို႔ညေနက် အားကစားတစ္ခုခုကိုလက္ေတြ႕သင္ျပၿပီးကစားၾကရတာပင္။မနက္ဘက္PTခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ကာယအတြဲေတြကိုေလ့က်င့္ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ရတာ ပင္ပန္းတယ္ထင္ရေပမဲ့ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။ဆရာကBasketball ကစားနည္းကိုသင္ျပၿပီးတစ္ဖြဲ႕ဆီၿပိဳင္ခိုင္းတာမလို႔ကစားကြင္းမွာဆူညံေနေတာ့တယ္။ပြဲၿပီးသြားေတာ့ေလးနာရီပင္ထိုးလုၿပီ။ခဏအေမာအပန္းေျဖၾကကာ ေခါင္းေလာင္းသံၾကားသည္ႏွင့္ဆရာ့ကိုႏႈတ္ဆက္ကာျပန္ၾကေတာ့သည္။တစ္ခ်ိဳ႕ကစားေဆာင္သို႔တန္းသြားၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့အေဆာင္ျပန္ေရခ်ိဳးၾကသည္။ျမင့္မိုရ္တို႔ေက်ာင္းကမနက္စာနဲ႕ညစာကို
အစိုးရကေကြၽးၿပီးေန႕လည္စာတစ္ခုသာဝယ္စားရသည္။အေဆာင္ကလည္း
ေက်ာင္းထဲမွာပင္မိန္းကေလး၊ေယာက်္ားေလးခြဲၿပီးသူ႕အေဆာင္နဲ႕သူေနရ
တာပင္။ျမင့္မိုရ္နဲ႕ေပဖူးလည္းသဇင္လာတာေစာင့္ၿပီးအေဆာင္ကိုအရင္ဆုံးျပန္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္။
"ေရခ်ိဳးၿပီးရင္စားေဆာင္ျပန္သြားမယ္မလား"သဇင္မွေမးလိုက္ျခင္းပင္။
"ငါမလိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္ ေပဖူးကေတာ့လိုက္မွာ ထမင္းသိပ္မစားခ်င္လို႔"
"အင္းအင္း အဲ့တာဆို ၿပီးရင္ သြားၾကမယ္ ေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္"ေျပာကာသဇင္ကသူ႕အခန္းဘက္သို႔သြားေတာ့သည္။ျမင့္မိုရ္တို႔အေဆာင္က သုံးထပ္ေဆာင္ျဖစ္ကာ တစ္ခန္းကိုႏွစ္ေယာက္ေနရသည္။အခန္းရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရွိၿပီးလူ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေက်ာ္ရွိသည္။ျမင့္မိုရ္နဲ႕ေပဖူးကအေပၚဆုံးထပ္
တစ္ခန္းျဖစ္ၿပီး သဇင္ကေအာက္ထပ္မွာပင္။
"ျမင့္မိုရ္ငါေရခ်ိဳးသြားႏွင့္ၿပီေနာ္"
"အင္းအင္း သြားေလေပဖူး နင္တို႔ကစားေဆာင္သြားရအုံမွာဆိုေတာ့ ငါကေတာ့ခဏေနမွခ်ိဳးေတာ့မယ္ လူရွင္းေတာ့မွပဲ"
"အင္း"
ျမင့္မိုရ္ဖုနအားသြင္းကာ ကုတင္ေပၚခဏလွဲေနမိေတာ့တယ္။ခဏၾကာေတာ့ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲကာ လူစစ္ရန္ဘုရားခန္းဘက္သို႔ထြက့ခဲ့ေတာ့တယ္။အေဆာင္မႉးတီခ်ယ္က လူျပည့္မျပည့္စစ္ကာမွာစရာရွိတာေတြမွာၿပီး ဘုရားရွိခိုးေစေတာ့တယ္။
"ျမင့္မိုရ္ သမီးဘုရားရွိခိုးၿပီးရင္ တီခ်ယ့္အခန္းခဏလာခဲ့အုံးေနာ္ထဘီပါဝတ္လာခဲ့လိုက္သိလား ေပဖူးကိုပါေခၚလာခဲ့ပါအုံး"
"ဟုတ္ကဲ့တီခ်ယ္"ေျပာကာ ျမင့္မိုရ္တို႔ဘုရားရွိခိုးလိုက္ၾကသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
🌼မြတ်နိုးရသောပန်းတစ်ပွင့်🌼(Completed)
Lãng mạnတီချယ်ကလေ သမီးသိပ်ကိုမြတ်နိုးရတဲ့ပန်လေးတစ်ပွင့်ဖြစ်တာမလို့သမီးကြောင့်ညှိုးနွမ်းသွားမှာစိုးမိတယ်။ 🌼ပန်းမြင့်မိုရ်🌼 Start Date - 17:12:2021 End Date -18:2:2022
