🍁So Far Away🎶 [MYG FF]

Chap 1

*Yoongi's p.o.v.*

"සර්.. අනිද්දට තමා ප්‍රංශෙට යන්න තියෙන flight එක තියෙන්නේ. එතකන් කැමති නම් සර්ට මෙහේ ඇවිදලා බලන්න පුළුවන්"

"හොදයි සේජින්. අපි හෙට යමු. මට අද rest කරන්න ඕන" ඒ කටහඩට මනෝලෝකයෙන් එළියට ආපු මම එහෙම කිව්වේ කොහෙවත් යන්න කිසිම රුචියක් නැතුව.

"එහෙනම්, මන් හෙට යන්න ලෑස්ති කරන්නම්. සර් මෙහෙට shows කීපෙකටම ආවත් තාම මෙහේ නිකමට ඇවිදින්නවත් ගිහින් නැහැනේ" සේජින් මගේ දකුණු පැත්තට ඇවිත් වීදුරු ජනේලයෙන් එළියේ වටපිටාවට ඇස් යවමින් කියද්දි මන් පොඩි හිනාවක් මුහුණට ගත්තේ මේ වෙනකොට අවුරුදු අටකට ආසන්නව මගේ secretary වුණු සේජින් මන් ගැන වදවෙන බව හොදටම දන්න නිසා.

"ඔයා ඉතින් අපිට ඔහොම පොඩි හිනාවක් දාන්න. කොහෙද කවුරුත් කියන දෙයක් අහනව කියලයෑ" මුහුණ පොඩ්ඩක් මලවගෙන පුම්බගත්ත ජිමින් ඇවිත් සේජින්ගේ කරට අතක් දාගෙන මට දොස් කිය කිය වීදුරුවට එහායින් පේන නගරය වටේ ඇස් යැව්වේ මොනවා හරි හොයන්න දගලනවා වගෙයි.

මන් එයින් එහා බලන් හිටියත්, ඒ නගරයට එහාට එහාට පේන කදු පංති දිහායි. මාත් ඉස්සර ඒ වගේ පරිසරයක සාමාන්‍ය ලස්සන ජීවිතයක් ගෙව්වා.

මගේම නොවුනු පුංචි පවුලක්. තනිකමට කියව කියව ඉන්න මන් වගේම ඒත් ටිකක් පණ්ඩිත සහෝදරියක්. උදේට ගිහින් හවස් වෙලා ආවා උනත් අපිට ආදරේ කරපු අම්මයි, අප්පයි. හුරතලේට හදපු පූසෝ දෙන්නයි. එයාගේ හිතුවක්කාරකමට ගෙනාපු බලු පැටියයි. කුරුළු කෑම දැම්මම ඒවා කන්න එන කුරුළු රංචු. අපි කතන්දර අහගන්න යන එහා ගෙදර ආච්චි. ඉස්කෝලෙදි එකට අහපු බැනුම්. ගෙදරදි හොරාට කාපු කෑම. හැමවෙලේම මාව බේරන්න හිටපු පොඩි කෙල්ල. නිතර නිතර ගෙදරින් එළියට පැනලා කරපු සෙල්ලම්... මට.. නෑ අපිට ඒ කාලේ අපේම පුංචි ලෝකයක් තිබ්බා.

ඒත් හැමදේම අපි ආස කරන විදිහට වෙන්නෑ කියලා පළවෙනි පාරට මගේ ජීවිතේට තේරුම් කරවන්න මගේ දෛවයට ඕනි වෙලා තිබිලා.

"ඒනම් අපි යනවා. ඔයාගේ rest day එක සැපට ඉන්නකෝ ආ" ජිමින් මගේ පිටට තට්ටුවක් දාලා සේජින්වත් ඇදගෙන ගියා.