Ever After #8 Untangle me from Curse

Prologue

Whelve Oblivion Luciene

"Nandito ka nanaman," puna ng isa sa mga kakilala.

Nanatili ang tingin ko sa malawak na karagatan sa aming harapan. Sa dulo nito ay may isang parang isla na nangingibabaw ang liwanag mula sa madilim na anyong tubig.

"Ano nga ulit ang mayroon doon," turo ko sa nasabing isla.

"Lacuna..." ma-iksing sagot niya sa akin.

Marahan akong tumango ng hindi inaalis ang tingin ko doon. May parte sa akin na gustong gustong malaman ang lugar na iyon.

Like I am homesick for a place I am not sure even exists. Para bang may kulang at gusto ko iyon hanapin sa isang lugar na hindi ko alam kung totoo nga.

Hiraeth Kalopsia Yugen

Nanatili ang tingin ko sa kanya. Ilang buwan na din siyang walang malay at hindi ko maramdaman. Kasal na sana kami sa mga panahong ito at bumubuo na ng pangarap naming pamilya. Ilang linggo bago ang aming kasal ay nasangkot kami sa isang aksidente.

Sinisisi ko ang aking sarili dahil sa nangyari. Kung sana ay pinakinggan ko siyang mabuti, kung saan ay hindi ako nagpadalos dalos ng araw na iyon ay hindi kami maa-aksidente at hindi siya malalagay sa ganitong sitwasyon ngayon.

"Hindi ka pa kumakain, Ate..." puna sa akin ng aking bunsong kapatid.

Hindi ko siya magawang lingunin dahil hindi ko maalis ang tingin ko kay Whelve. Kung ano anong aparato ang nakalagay sa kanyang katawan para lang mabuhay siya. Ang sabi nga nila sa akin ay iyon na lang ang kinakapitan niya. Iyon na lang ang dahilan kung bakit kasama pa namin siya ngayon. Pero hindi ako naniniwala.

Alam kong babalik siya sa amin. Alam kong babalik siya sa akin.

"Babalik siya sa akin...kung nasaan man siya ngayon, alam kong babalik siya sa akin," paninigurado ko sa kanila.

Baka nasa ibang mundo siya ngayon, Parallel Universe? Naniniwala kaming may ganuon ngang mundo. Na yung mga bagay na impossible dito ay pwede doon. Maganda kaya doon? Ayos lang kaya siya doon? Malakas...masaya?.

Ang sabi ko noon ay gagawin ko ang lahat para lang bumalik siya sa akin. Para lang matuloy namin ang mga pangarap namin. Hindi ko lang inakala na magiging mahirap ang pagpili. Gusto kong piliin na bumalik sa totoong mundong kasama siya...pero maliit lamang ang tyansa na magtatagal siya doon.

Sa mundong ito...malakas siya, masaya, buhay na buhay...pero hindi ako kasama, hindi niya ako makakasama.

"Hindi ko gustong iwan ka...pero para ito sayo. Nakapagdesisyon na ako, Wheleve. Babalik ako sa totoong mundo na hindi ka kasama..." umiiyak na sabi ko sa kanya.

"Dito ka na lang...dito na lang tayo," pakiusap niya sa akin.

Mas lalong bumuhos ang aking mga luha. Gustong gusto ko na manatili dito kasama siya, pero hindi ko din alam kung paano sasabihin sa kanya ang totoong dahilan. Masasaktan siya kung iiwan ko siya ditong mag-isa kapalit ng kaligtasan at buhay niya.

Pero alam kong mas lalo siyang masasaktan sa oras na malaman niyang hindi lang ako ang mahihiwalay sa kanya kundi may isa pa.

"Kailangan kong bumalik doon para sa anak natin. Buntis ako...kailangan kong bumalik doon para sa kanya," sabi ko sa kanya bago ko nakita ang pagtulo ng kanyang mga luha.

(Maria_CarCat)